روزنامه اعتماد خبر داد؛ اخراج دو استاد از دانشگاه در تیر ماه به دلیل حمایت از دانشجویان یا تفکرات مستقل
روزنامه اعتماد از اخراج دو استاد دانشگاه که به تازگی به کنارهگیری از تدریس وادار شدهاند خبر داده است.
روزنامه اعتماد از اخراج دو استاد دانشگاه که به تازگی به کنارهگیری از تدریس وادار شدهاند خبر داده است.
به گزارش اعتماد،دو استاد دیگر به فهرست طویل استادان اخراجی دانشگاهها اضافه شدهاند. هفته اول تیر امسال، رسول رسولیپور، استاد فلسفه دین دانشگاه خوارزمی که حدود 5 سال تا بازنشستگی فرصت داشته و سیدحسین سراجزاده، استاد جامعهشناسی دانشگاه خوارزمی، وادار به کنارهگیری از تدریس شدهاند. استاد سراجزاده که در زمان دریافت حکم بازنشستگی اجباری، حدود دو سال تا بازنشستگی قانونی مهلت داشته، چند روز قبل در صفحه اجتماعی خود نوشته: «یکشنبه ۱۰ تیرماه در حالی که با شماری از همکاران گروه جامعه شناسی دانشگاه خوارزمی مشغول برگزاری مصاحبه داوطلبان دکترای جامعهشناسی بودیم، تلفنم زنگ خورد؛ خانمی خود را از امور اداری دانشگاه معرفی کردند و خواستند برای به جریان افتادن کارهای بازنشستگی همین امروز یک شماره حساب بانک صادرات و اطلاعات و مدارکی دیگر ارسال کنم. گفتم مگر من بازنشسته شدهام؟! من که قانونا تا دو سال دیگر میتوانم کار کنم؟ هنوز حکم بازنشستگی را هم ندیدهام؛ گروه و شاید دانشکده هم در جریان نیستند. علت بازنشستگی زود هنگام بدون درخواست خودم و گروه چه بوده؟ اگر هم به هر دلیلی تصمیم گرفتهاند یک عضو هیات علمی را بازنشسته (بخوانید اخراج) کنند، آیا نباید از قبل رسما به او و به گروه آموزشی اطلاع بدهند؟»
این روزنامه افزوده است: حکم بازنشستگی اجباری این استاد دانشگاه 6 تیر امسال و بدون هیچ اعلام و اطلاعرسانی قبلی صادر شده در حالی که سراجزاده در ادامه این متن مینویسد: «تا جایی که میدانم روال و قاعده این است که حکم بازنشستگی اعضای هیات علمی را پایان هر ترم، و در ترم دوم، شهریور ماه میزنند که بعد از یک سال کار از مرخصی سالانه مرداد ماه استفاده کرده باشند و همچنین از قبل به فردی که قرار است بازنشسته شود رسما خبر میدهند تا بتواند برای کار و زندگیاش برنامهریزی کند. اما انگار در این مورد خاص مسوولان دانشگاه شتابزدگی زدگی خاصی دارند. آیا این شتابزدگی برای اجرای حکم، با برگزاری انتخابات رابطهای دارد یا یک اقتران اتفاقی است؟ این داستان برای آقای دکتر رسول رسولیپور، عضو هیات علمی گروه فلسفه دانشگاه خوارزمی هم دقیقا به همین ترتیب رخ داده است. رسولیپور فردی است که به شهادت قاطبه همکاران از فضل و کمال علمی و اخلاقی والایی برخوردار است، چند دوره با رای اعضای هیات علمی رییس دانشکده ادبیات بوده، در سطح ملی و بین المللی در رشته خودش (فلسفه دین) شناخته شده است، برای تدریس در سایر دانشگاهها از جمله دانشگاه تهران از او دعوت میشود، دانشجویان از عملکرد آموزشی او فوقالعاده راضی هستند و خلاصه اگر در دانشگاهی معیارهای علمی و اخلاق حرفهای حاکم باشد، وجودش برای رشته خودش و دانشگاه باعث افتخار و آبروست؛ ولی چه میشود کرد که این همه برای مدیران دانشگاه کافی نیست و ایشان را هم زودهنگام بازنشسته کردهاند.»
طبق شنیدههای «اعتماد» سراجزاده از امضاکنندگان بیانیههای حمایت از دانشجویان معترض در پاییز 1401 و دکتر رسولیپور، از منتقدان سیاستهای آموزشی و یک استاد مستقل بوده و طبق همین شنیدهها، حسین مفتخری؛ جانباز جنگ و استاد تمام رشته تاریخ دانشگاه خوارزمی هم که طبق آییننامه تدریس اعضای هیات علمی، حدود 6 سال تا زمان بازنشستگی مهلت داشته، پارسال و به دلیل امضای بیانیههای حمایت از دانشجویان معترض، وادار به بازنشستگی اجباری شده است.
دیدگاه تان را بنویسید