ظاهرا آقای پزشکیان هنوز رخت ریاست‌‌جمهوری بر تن نکرده؛ همین کابینه را با هماهنگی سیاسیون همراه و توجیه افکارعمومی معرفی می‌کرد قطعا این حد منفی نداشت

«انتقاد و انصاف با رییس‌جمهور» عنوان یادداشت جعفر گلابی برای روزنامه اعتماد است که در آن آمده‌: معرفی کابینه چهاردهم بلوایی در فضای سیاسی و مجازی ایجاد کرد و تا آنجا پیش رفت که معاون راهبردی رییس‌جمهور را تا استعفا کشاند.علت اصلی ایجاد این وضعیت امیدها و انتظارات فراوانی است که به کابینه آقای پزشکیان بسته شده، گویی خیل هواداران دولت جدید ازترکیب کابینه شوکه شدند و عده‌ای باشدت به انتقاد واعتراض پرداختند و بعضا از دایره انصاف خارج شدند وتحریمی‌ها هم شاد و شنگول به طعنه و کنایه پرداختند!

در این زمینه سخن فراوان است که دراینجا فقط می‌توان به امهات موضوع اشاراتی داشت.ابتدا باید عنوان کنیم که جناب دکترپزشکیان ظاهرا هنوز رخت ریاست جمهور برتن نکرده و دراین قامت ظاهر نمی‌شود! اگرهمین کابینه را با هماهنگی سیاسیون همراه و حامی خود وتوجیه افکارعمومی معرفی می‌کرد قطعا درناباوری‌ها واعجاب‌ها اثر می‌گذاشت وبازتابی تا به این حد منفی به بار نمی‌آورد.رییس‌جمهور و حلقه پیرامونی‌اش ناچار باید ازقدرت مانور زیادی برخوردارباشند و امکان تعامل سریع و همه‌جانبه با افکار عمومی را داشته، حتی متوجه اثرگذاری کوچک‌ترین حاشیه‌ها هم باشند. اگرچنین قابلیت مورد نیازی وجود نداشته باشد درانواع بزنگاه‌های قطعی پیش رو چه بسا با بحران‌های خسارت‌بارمواجه شویم وماجراهایی مثل سهمیه‌بندی بنزین پیش بیاید.

معلوم نیست کابینه معرفی شده تا چه حد انتخاب شخص رییس‌جمهور بوده و تا چه حد تحت تاثیر محدودیت‌ها وملاحظه‌ها وتنگناهای سیاسی است؟ اگر آقای پزشکیان پیش از معرفی کابینه با مردم سخن می‌گفت و دلایل وعلل انتخاب چنین کابینه‌ای را با مردم در میان می‌گذاشت افزون بر آماده کردن فضای سیاسی به جامعه احترام گذاشته بود و شأن صاحبان اصلی کشور یعنی مردم را پاس می‌داشت.ظاهرا وی حتی برای معرفی همکاران خود به توجیه حامیان اصلی خویش هم نپرداخته است و از انواع موضعگیری‌ها چنین بر می‌آید که حامیان هم با وجود وقوف برمحدودیت‌های رییس‌جمهور انتظار چنین چینشی را نداشته‌اند. 

آقای پزشکیان به درستی اعلام کرده بود که برای دعوا نیامده است و براین اساس به نظر نمی‌رسد کسی برای گزینش کابینه مطلوب طالب اصطکاک وی با ارکان حاکمیت باشد، لذا گام اول را می‌شد با اطمینان و وقاروپذیرش نسبی عمومی برداشت وازهم‌اکنون زاویه‌ای ایجاد نکردکه امکان بازشدن بی‌انتهایش وجود داشته باشد. به نظر می‌رسد رییس‌جمهور محترم هنوزبرپیچیدگی‌های تو در توی ساحت سیاسی کشورمسلط نشده ومعادلات ذهنی‌اش بیش ازآنکه ناظر به واقعیت‌های هزارلایه موجود باشد مألوف بر فضای علمی ذهنی خود است.اوجراح قلب است وبر اساس دانش روز پزشکی وتجربیات مستدام می‌داندکه فلان قلب اگر دارای مشخصات ورفتاروعوارض خاص باشدباید جراحی شود واگر چنین نباشد باید برای حل مشکل به روش‌های دیگر روی آورد.درواقع تکلیف اودراین حوزه همیشه مشخص بوده است ولی درحوزه علوم انسانی که سیاست وجامعه زیرمجموعه‌های آنند قواعد مشخص وهمیشگی وجود ندارد. اگرهزار بار صداقت کارگر افتد، معلوم نیست برای هزارویکمین بارهم راستگویی موثر واقع شود، شاید بر این اساس حافظ شیرازی با ملاحت ونفوذ نظر گفته است: «یک قصه بیش نیست غم عشق، وین عجب /کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است...» 

به هرحال هنوز جامعه در انتظار بسر می‌برد تا از زبان رییس‌جمهورعلت چینش یک کابینه ناهمگون را بشنود واگرازچنین کابینه‌ای انتظار ایجاد وفاق دارد، مختصات وفاق مورد نظرش چیست؟ آقای پزشکیان بیش ازهر رییس‌جمهوردیگر نیازمند حمایت مردم و خصوصا اصلاح‌طلبان است وباید عاقبت دولت آقای روحانی را به یاد بیاورد که تا چه حد آماج حملات مخالفان قرارگرفت واتفاقا بازهم این اصلاح‌طلبان بودند که برعهد خود ماندند وبرخلاف مدیرانش درانواع حوادث وبحران‌ها سکوت نکردند.سکوتی که صریحا مورد انتقاد شخص رییس‌جمهور وقت واقع شد ولی هیچ نتیجه‌ای نداد وتقریبا هیچ وزیر و مدیری از دولت آقای روحانی برای حمایت از او  به میدان  نیامد.

مخالفان آقای پزشکیان ثابت کرده‌اند که هم انگیزه و هم توان مخالفت وکارشکنی را دارند واگرلازم باشد تا ایجاد بحران درکشورگام بر می‌دارند همان‌طورکه دردولت آقای روحانی چنین کردندوحضوریک اصولگرا درپست وزارت کشورآنها را ازمساله‌آفرینی بازنداشت.این معنا به صورت نگران‌کننده‌ای ناهمگون بودن هیات کابینه را محل سوال قرار می‌دهد وتوجیه سیاسیون وافکارعمومی را طلب می‌کند.بااین همه تجربه عمل اصلاح‌طلبان نشان داده است که آقای پزشکیان همچنان می‌تواند روی عهد وحمایت آنها حساب باز کند ولی کیفیت وعمق این حمایت به تعامل شخص ایشان هم بستگی خواهد داشت.