ماجرای نگهداری حیوانات مرموز در یک مستند

اعتمادآنلاین| بعدازظهر روز گذشته یکشنبه چهارم شهریورماه سالن سینماحقیقت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، شاهد نخستین نمایش مستند «باشگاه حیوانات» به کارگردانی هادی آفریده و سپس نقد و بررسی این فیلم با حضور خسرو دهقان بود.

در ابتدای این برنامه، هادی آفریده کارگردان مستند «باشگاه حیوانات» درباره‌ دلیل علاقه‌ خود به سوژه‌ فیلم گفت: با وجود این که همیشه نسبت به موضوع‌های اجتماعی علاقه‌مند بوده و هستم اما در حقیقت باید گفت تا پیش از ساخته شدن این فیلم، فرصتی برای بیان این علاقه نداشتم.

وی که در فیلم خود به موج نگهداری از حیوانات خانگی در سال‌های اخیر پرداخته است، ضمن اشاره به مشکلات ساخت مستندهای اجتماعی عنوان کرد: در حقیقت شانس با من یار بود که مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، بخشی از سرمایه‌گذاری برای ساخت این فیلم را پذیرفت و تولید آن به جریان افتاد.

آفریده اضافه کرد: این پروژه را می‌توان محصول دوران کوتاهی در سال‌های اخیر دانست که خوشبختانه فضای ساخت مستندهایی با موضوع‌های اجتماعی از سوی برخی مراکز دولتی با استقبال بیشتری مواجه شده است.

وی سپس با اشاره به تاثیر برخی مقاله‌ها و پایان‌نامه‌های دانشگاهی بر پژوهش فیلم خود بیان کرد: در تعدادی از این مقاله‌ها به موضوع مهمی برخورد کردم که شامل ایجاد تغییر در طبقات اجتماعی نسبت به نگهداری حیوانات خانگی است که در سال‌های اخیر به نگهداری از برخی حیوانات وحشی و غیرمتعارف روی آورده‌ شده است.

در ادامه خسرو دهقان ضمن اشاره به تعدادی از مستندهایی که در سال‌های اخیر درباره‌ حیوانات ساخته شده است، «باشگاه حیوانات» را یک فیلم چالش‌برانگیز توصیف و عنوان کرد: تماشای این مستند باعث می‌شود مخاطب به فکر بیفتد و در ناخودآگاه ذهن خود به موضوع مهم شفقت و مهربانی در برابر حیوانات بیاندیشد.

وی گفت: یکی از چالش‌های این فیلم، پاسخ به دوگانگی موجود در تماشاگرانی است که شاید به جای کمک به هم‌نوع یا هم‌وطنی که در بستر بیماری خوابیده، از حیوانات خانگی نگهداری می‌کنند و برای آن‌ها دل می‌سوزانند! و این در حالی است که «باشگاه حیوانات» نشان می‌دهد به صورت هم‌زمان می‌توان هر دو این کارها را انجام داد.

این منتقد نیز با اشاره به اهمیت غیرقابل انکار سینمای مستند در برابر سینمای داستانی تصریح کرد: سینمای مستند از لحظه‌ی ورود مظفرالدین‌شاه وارد زندگی ما شد. سینمایی که در غیبت سایر رسانه‌های ارتباط جمعی، وظیفه‌ اطلاع‌رسانی را برعهده گرفت و بر زندگی همه‌ ما تاثیر گذاشت. اما نکته این‌جاست که این سینما هرگز در حد کرامت و ظرفیت درونی‌اش مورد توجه قرار نگرفت و این موضوعی است که متاسفانه تا امروز هم ادامه دارد.

آفریده در بخش دیگری از این نشست اظهار کرد: خیلی تلاش کردیم تا با افرادی که به شکلی سازمان‌یافته در برابر کشتار و آزار حیوانات فعالیت می‌کنند تماس بگیریم اما متاسفانه هیچ‌کس حاضر نیست به صورت مستقیم جلوی دوربین فیلمبرداری قرار گرفته و اظهار نظر کند.

وی فیلم خود را تصویری از زندگی اجتماعی بخشی از حیوانات در ایران توصیف و بیان کرد: به همین دلیل از حیوانات مرموز و عجیب و غریب شروع کردم و به چیزی رسیدم که مثل رابطه‌ چوپان‌ها و سگ‌های گله‌ کمی قدیمی‌تر است. در این فیلم می‌خواستم بدانم چه چیز باعث شد جامعه‌ ایران از زندگی در کنار حیوانات اهلی به تجمل‌گرایی و نگهداری از حیوانات عجیب و غریب رسید.

آفریده در پایان گفت: امیدوارم نمایش این فیلم فضایی به وجود بیاورد تا همه‌ ما کمی مسئولانه‌تر نسبت به محیط زیست خود و خصوصاً حیوان‌هایی که در اطراف ما زندگی می‌کنند واکنش نشان دهیم.

منبع: مهر