گروه «ژاو» به سرپرستی سیاوش کامکار روی صحنه می‌رود

اعتمادآنلاین| گروه موسیقی «ژاو» به سرپرستی سیاوش کامکار 21 دی در تالار وحدت تهران، آثار هوشنگ کامکار را با هم‌خوانی صبا کامکار اجرا می‌کند.

هوشنگ کامکار (آهنگساز و سرپرست گروه موسیقی کامکارها) درباره‌ این گروه نوشته است: گروه «ژاو» از جوانان هنرمندی تشکیل شده است که با عشق و علاقه و تعهد به ارتقای سطح هنری موسیقی ملی ایران همکاری می‌کنند و از تلاش موسیقایی خود به بهترین شکل بهره می‌گیرند. آنان فارغ از هیاهو و تبلیغات بی‌پایه، کنسرت‌هایی را نیز برگزار کرده‌اند. شور و هیجان آنان قابل ستایش است و همین عامل عشق و هیجان است که اکثر دیگر جوانان موسیقی‌دان را به جمع‌شدن دور هم‌دیگر و تشکیل گروه‌های مختلف ناشناخته تشویق می‌کند. من آینده‌ روشنی را برای این هنرمندان جوان و باتجربه آرزو می‌کنم و امیدوارم این کنسرت مورد توجه قرار گیرد.

او در ادامه آورده است: اکثر قطعات اجرایی در این کنسرت به سبکِ نوعی از موسیقی ملی ایران تعلق دارد که در آن فقط از سازهای ایرانی با استفاده از تکنیک‌های رایج موسیقی کلاسیک غربی از جمله هارمونی مناسب ملودی‌ها، فنون کنترپوانتیک و پلی‌فونیک ساخته شده‌اند. این تکنیک‌ها به‌نحوی به کار رفته‌اند که در کل هویت ملی حفظ شوند. باید متذکر شد که فرق نوع دوم موسیقی ملی ایران در این است که از سازهای موسیقی غربی و برخی سازهای ایرانی استفاده می‌شود. به‌ جز قطعه‌ «در فراق» که اثر زنده‌یاد حسن کامکار است، قطعات دیگر ساخته‌ من هستند.

یکی از ویژگی‌‌های این آثار، تنوع در انتخاب اشعار شاعران مختلف است. از جمله قطعه‌ «سرود زمین» که براساس شعری از لنگستون هیوز -شاعر مشهور انگلیسی- ترجمه‌ احمد شاملو شکل گرفته است و «آن نفسی که با خودی» از مولانا، «گل باغ آشنایی» از م. آزاد، «مژگان سیه» و «حجاب چهره‌ جان» از حافظ، «می‌‌تراود مهتاب» از نیما یوشیج، «در فراق» از پیام بهتاش و قطعه‌ سماع ضربی‌ها شعر کردی فولکلوریک است. ویژگی دیگر قطعات، شیوه‌ خوانندگی خانم است که به‌صورت هم‌خوان و اکثرا کنترپوانتیک با استفاده از دو صدا با ملودی مجزا و مختلف است. اجرای قسمت‌های سازی این قطعات تا حدی مشکل و باتکنیک است که نوازندگانی که در نت‌خوانی تبحر دارند و دارای تکنیک قوی هستند از عهده‌ اجرایش برمی‌آیند. در کل این کنسرت از گروه «ژاو» با اجرای قطعات یک‌صدایی سنتی موسیقی ایران که در آن همه سازها یک ملودی را در فواصل مختلف می‌نوازند، فرق اساسی دارند. قسمت‌های ارکستری ارزش یکسانی با قسمت‌های آوازی دارند و با فکر و اندیشه موسیقایی ساخته شده‌اند و در واقع به چند آکورد ساده و یا تکرار جملات ساده‌‌ آوازی همانند موسیقی سنتی محدود نیستند، در نتیجه اعضای گروه و خواننده نقش یکسانی در اجرا دارند و همانند موسیقی سنتی تنها خواننده در آن مهم نیست.

در بخش نخست این کنسرت قطعاتی چون «در فراق» با آهنگسازی زنده‌یاد حسن کامکار و شعر پیام بهتاش اجرا می‌شود. «سرود زمین» با شعری از لنگستون هیوز و ترجمه‌ احمد شاملو، سماع ضربی‌ها براساس شعر فولکلور کردی و «آن نفسی که با خودی» با شعر مولانا از ساخته‌های هوشنگ کامکار است که اجرا می‌شود.

بخش دوم کنسرت همگی از ساخته‌های هوشنگ کامکار است و در آن قطعاتی چون «گل باغ آشنایی» براساس شعری از م. آزاد، «مژگان سیه» از حافظ، «می‌تراود مهتاب» با شعری از نیما یوشیج و «حجاب چهره‌ جان» از حافظ اجرا خواهد شد.

در این کنسرت سیاوش کامکار علاوه بر سرپرستی گروه خود سنتور نیز می‌نوازد. امین جهانگیری (سنتور)، نیریز کامکار (تار) و احسان امامی (عود)، امیر ناصر رنجبر (خواننده و کمانچه)، مرتضی مومنیان (تنبک و سازهای کوبه‌ای)، پارسا شرافتی (کمانچه) و سارا هاشم‌زاده (دف) می‌نوازند. صبا کامکار به عنوان هم‌خوان حضور دارد.

منبع: ایلنا