اعتراض‌ها به سردیس هنرمندان ادامه دارد

اعتمادآنلاین| ‌ محمد یگانه، فرزند مرحوم استاد حاج محمدحسین یگانه در حاشیه آیین رونمایی از مجسمه‌های مرحوم حاج محمد حسین یگانه و مرحوم حاج قربان سلیمانی دو تن از اساتید موسیقی مقامی کشور، با بیان این نکته که هنرمندان میراث معنوی هستند، عنوان کرد: بسیار خوشحالم که مسئولان میراث فرهنگی از پیشکسوتان یاد می‌کنند اما برگزاری این مجلس بزرگداشت شایسته نام این دو هنرمند نبود. برای برگزاری این برنامه باید حداقل یک سالن ورزشی را می‌گرفتند و سه تا چهار هزار نفر از مردم می‌آمدند تا از هنر فرزندان این اساتید و سایر گروه‌های موسیقی استفاده کنند.

یگانه با انتقاد از عدم توجه مسئولان به هنرمندان در دوران حیات و برگزاری مراسم گرامیداشت پس از وفات آن‌ها، تصریح کرد: من 45 سال است که به علاقه‌مندان موسیقی مقامی آموزش می‌دهم و موسیقی از سه نسل و سینه به سینه به من رسیده است و خوشحالم که نامی از خودمان گذاشته‌ایم ولی در طول این سال‌ها نه از میراث فرهنگی و نه از ارشاد حتی یک تشکر نشنیده‌ایم. مسئولان باید به دنبال افرادی باشند که اثری را زنده می‌کنند ولی هیچ کمک و احوال‌پرسی از جانب مسئولان نیست و من هنوز بیمه نیستم.

این استاد موسیقی مقامی در ادامه با انتقاد از عدم تشابه مجسمه‌های ساخته شده با چهره اساتید موسیقی مقامی، اظهار کرد: دلیل به وجود آمدن این مشکلات این است که کسی نیست تا کارها را کنترل کند. الان زمانه‌ای نیست که بگویند عکس کسی را پیدا نکرده‌اند.

چند روز پیش آیین رونمایی از مجسمه‌های مرحوم حاج محمد حسین یگانه و مرحوم حاج قربان سلیمانی دو تن از اساتید برتر موسیقی مقامی کشور در محل موزه مردم‌شناسی شهرستان قوچان و با حضور محمد یگانه و علیرضا سلیمانی و جمعی از مسئولان استانی و شهرستانی برگزار شد که عدم تشابه مجسمه‌های ساخته شده، انتقاداتی را به دنبال داشت.

مرحوم حاج قربان سلیمانی از معدود استادان موسیقی مقامی کشور بود که از دوران کودکی به آموختن ساز و آواز پرداخت. وی به سه زبان ترکی، کردی و فارسی آواز می خواند و در بسیاری از جشنواره های داخلی و خارجی به اجرای موسیقی پرداخت و مقام های برتر داخلی و خارجی را از آن خود کرد و در 12 دوره متوالی نیز جزء داوران اصلی جشنواره موسیقی مقامی کشور بود.

زنده‌یاد محمدحسین یگانه نیز از دیگر استادان موسیقی مقامی کشور و از نام آوران دوتار اهل قوچان بود که در خوانندگی به سه زبان ترکی، کردی و فارسی مسلط بود و علاوه‌بر نوازندگی به شبیه‌خوانی، نقالی و شاهنامه‌خوانی نیز می پرداخت.