روایت خاویر باردم از حفظ زندگی دریایی در منطقه جنوبگان/ نقش هالیوود در انتقال پیام حفظ زمین

اعتمادآنلاین| رویا دیانت- خاویر باردم کار خود را به عنوان یک کودک‌بازیگر در سریال اسپانیایی «ال پیکارو» در سال 1974 آغاز کرد. او نخستین نقش اول خود را در سال 1986 در 17 سالگی بازی کرد. باردم تا به حال سه بار نامزد دریافت جایزه اسکار هم شده است.

به گزارش اعتمادآنلاین و به نقل از ورایتی، باردم در یک مستند جدید اثر گرین‌ پیس با عنوان «سرپناه» (Sanctuary) که در بخش رسمی فستیوال فیلم تورنتو هم به نمایش درآمد، استعداد دراماتیک خود را کنار می‌گذارد تا به تهیه‌کنندگی و روایت اثری غیرداستانی درباره حفظ زندگی دریایی در منطقه جنوبگان که در حال گرم‌تر شدن است، بپردازد.

او در مصاحبه‌ای درباره این نقش به سوال‌ها پاسخ داده است:

*این یک نقش عادی نیست که به شما پیشنهاد شده، چه چیزی باعث شد به اینجا برسید؟

«گرین‌ پیس» از من دعوت کرد در این کمپین شرکت کنم. سعی داریم بزرگ‌ترین سرپناه دریایی جهان را در اقیانوس منجمد جنوبی درست کنیم. پلک هم نزدم و جواب مثبت دادم. آنها به من توضیح دادند که دقیقاً می‌خواهند چه دستاوردی داشته باشند و چرا. سر آن میز دانشمندان و بیولوژیست‌هایی نشسته بودند که سال‌ها روی این مساله کار می‌کردند. اینکه تمام این افراد که می‌دانند دقیقاً خطرات چیست اطرافم بودند خارق‌العاده بود.

*گرین پیس تقریبا 50 سال قدمت دارد. چه بینش‌هایی درباره ارتباط فرهنگی این سازمان و چالش‌هایی که در کارش با آنها مواجه است کسب کردید؟

مثلاً بیایید ناخدای کشتی آرکتیک سان‌رایز را در نظر بگیریم که ما کار فیلمبرداری را آنجا انجام دادیم. او 30 سال است که کشتی هدایت می‌کند. او در زندان بوده. نمی‌دانم چند بار. فقط به حرف‌هایش گوش کنید و ببنید او و همراهانش چه کارهایی برای مقابله با شکار وال و ماهی‌گیری و استخراج نفت انجام داده‌اند. او مردی است که زمان زیادی از عمرش را صرف هدایت کشتی‌ای کرده که هدفش کمک به همه ماست، آن هم در حالی‌که می‌توانست در خانه کنار خانواده و کودکانش باشد. گرین پیس یک مشت هیپی نیست که علف بکشند و بگویند بیایید وال‌ها را نجات بدهیم. آنها جان‌شان را به خطر می‌اندازند. این چیزی بود که من در ساخت این فیلم دیدم. باید ضد گلوله باشید تا تبدیل به یکی از این افراد شوید.

*به نظرتان هالیوود کار کافی برای افزایش آگاهی نسبت به محیط زیست انجام می‌دهد؟

بسیاری از افرادی که می‌شناسم و در این کار هستند اهمیت می‌دهند. آنها به صورت خصوصی پول‌های زیادی اهدا می‌کنند. آنها همچنین می‌دانند بخشی از صنعتی هستند که هواپیماهای خصوصی بسیاری در آن پرواز می‌کند و ردپای کربنی بزرگی دارد. روی هم رفته ما نیازمند قوانین و اطلاعات بیشتری درباره نحوه دستیابی به یک سبک زندگی متفاوت در آینده نزدیک هستیم.

*انتقادهای زیادی وجود دارد که فیلم‌های فیلمنامه‌دار کاملاً بحران تغییرات اقلیمی را نادیده می‌گیرند.

از نظر من این حقیقت ندارد، اما باید این مساله را به گوش مخاطبان آن فیلم‌های بزرگ هم برسانیم. اخیراً در فیلم «Dune» بازی کردم که شخصیتم به نام استیلگار، رهبر یک قبیله است که سال‌ها فقط از طریق بازیافت زباله‌های خود در صحرا زنده مانده‌اند. این فیلم یک شاهکار علمی است. برای فیلمبرداری در صحرا به اردن رفتیم و با خودم گفتم لعنت، این خیلی هم با واقعیت فرقی ندارد. امیدوارم مساله مهم تغییرات اقلیمی بتواند در این فیلم به خوبی دیده شود.