نگاهی به مستند «کمی با من برقص»/ اثری که اسیر احساسات گرایی نمی‌شود
«کمی با من برقص» با وجودی که می‌توانست به دام احساسات گرایی بیفتد، منطقی و تاثیرگذار پیش می‌رود.
اعتمادآنلاین| مستند «کمی با من برقص» به کارگردانی مصطفی امامی روایتی ساده و سرراست از زندگی یک نوجوان جنوبی مبتلا به نارسایی کلیویی است.
به گزارش اعتمادآنلاین، فیلمساز می کوشد نگاهی غمخوارانه به زندگی و خانواده این نوجوان بیندازد و از این رهگذر است که پاره ای از لحظات تاثیر گذار را خلق می کند.
مثلا آنجا که پدر خانواده از آرزویش درباره فرزند بیمارش می گوید. اینکه برای راحتی فرزند و مادرش ترجیح می دهد، بمیرد و ... بزرگترین ویژگی فیلم این است که موضوع قابلیت تبدیل شدن به اثری که صرفا احساسات مخاطب را بر انگیزاند، دارد اما با تمهیداتی به این دام فرو نمی‌غلتد و اسیر سانتی مانتالیزم معمول نمی شود با اینکه مستند ساز در همان ابتدا سرانجام پسرک نوجوان را به ما نشان می دهد اما در ادامه آن را اسبابی برای آزردن مخاطب نمی کند.
سکانس پایانی فیلم بسیار تاثیر گذار و تکان دهنده است آنجا که مادر دست پسر بیمارش را در کوپه قطار در حال حرکت می گیرد و عاشقانه به او نگاه می کند و ما می دانیم که دیگر او را نخواهد دید ...
مستند «کمی با من برقص» در بخش ملی (کوتاه) چهاردهمین جشنواره «سینماحقیقت» نمایش داده می شود.
دیدگاه تان را بنویسید