هنر مجسمه‌سازی در تبریز پیشرفت قابل ملاحظه‌ای کرده است

اعتمادآنلاین| روز 25 اسفند 1399 موزه ای از مجسمه‌های احد حسینی در تبریز افتتاح شد. این موزه در مکانی به نام نگارخانه حیدربابا واقع شده که 25 اثر مدرن، 14 اثر ترکیبی و تعدادی از آثار مربوط به فولکلور آذربایجان از این مجسمه‌ساز در 2 طبقه آن به نمایش درآمده است.

او متولد 23 مرداد 1323 در تبریز است که پس از پایان خدمت سربازی به مجسمه‌سازی علاقه‌ پیدا کرد و با گل رس به ساختن نیم‌تنه‌های اینشتین، شوایتزر، برتراند راسل، بتهوون و روسو مشغول شد. پس از آن به تهران رفت و در کارگاه پرویز تناولی مجسمه‌ساز به مجسمه‌سازی پرداخت. حسینی در 28 سالگی یعنی سال 1351 به همین فعالیت مشغول بود، اما به تشویق تناولی و با کمک مالی برادرش (اصغر حسینی) به ایتالیا رفت.

او پس از یک سال تحصیل در دانشکده بیازیت، به کشور فرانسه رفت و 6 سال در مدرسه ملی عالی هنرهای دکوراتیو پاریس «آرت دکو» مجسمه‌سازی مدرن را آموخت. در تابستان 1367 کانال پلوس تلویزیون فرانسه برای اولین بار مسابقه‌ای جهت ساخت تعدادی صورتک ترتیب داده بود که احد حسینی از طریق مدرسه آرت- دکو برای شرکت در آن معرفی شد؛ داور مسابقه از بین 12 شرکت‌کننده فقط کار او را پسندید. حسینی در عرض پنج ماه بیش از 60 صورتک برای برنامه تلویزیونی آنها ساخت.

او پس از سال‌ها به دعوت عبدالعلی‌زاده استاندار وقت آذربایجان‌شرقی و اصرار مادر و خانواده‌اش در سال 1378 به ایران بازگشت و امسال بعد از آنکه قرار شد بخشی از آثار موزه ملی به موزه آذربایجان شرقی در تبریز منتقل شود، موزه‌ای جداگانه برای آثار او در مجموعه مقبره الشعراء در نظر گرفته شد. به گفته خودش، مکان این موزه از سوی شهرداری به مدت 10 سال برای نمایش مجسمه‌های حسینی در نظر گرفته شده است و پس از آن نیز این هنرمند می‌تواند قراردادش را تمدید کند.

نگارخانه حیدربابا که به موزه احد حسینی اختصاص پیدا کرده است روز 25 اسفند 99 افتتاح شد. محمدرضا پورمحمدی استاندار‌ آذربایجان‌ شرقی در آیین افتتاح این مکان با ا اشاره به این نکته که ایجاد این موزه تخصصی و انفرادی از سوی میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی آذربایجان‌ شرقی و با مشارکت شهرداری تبریز انجام شده است گفت: «تبریز به وجود انسان‌های بزرگ و کمیابی مانند استاد احد حسینی که تمام انسانیت و زندگی‌اش را در هنرش به ‌نمایش گذاشته است افتخار می‌کند. در هر یک از آثار این هنرمند که هر کدام مثل یک کتاب آموزنده است، می‌توانیم شیرینی‌ها و تلخی‌های زندگی را ببینیم.»

همچنین ایرج شهین باهر شهردار تبریز نیز در حاشیه بازدید از نگارخانه حیدربابا با بیان اینکه این مکان به بزرگ‌ترین موزه آثار تجسمی کشور تبدیل شده است توضیح داد: «افتخار می‌کنیم که امروز چنین مجموعه عظیمی را در اختیار استاد احد حسینی قرار داده‌ایم تا بتوانند زحمات چندین ساله‌شان را که زبان گویای فرهنگ ماست به نمایش بگذارند.»

حسینی نیز درباره شکل‌گیری این موزه به اعتمادآنلاین گفت: یکی از تالارهای موزه آذربایجان در تبریز این آثار را نمایش می‌دادند منتها حدود سه سال قبل گفتند چون قرار است آثار دیگری از تهران به این موزه منتقل شود، بهتر است مجسمه‌هایم به مکان دیگری منتقل شود که در نهایت همین مکان فعلی از سوی شهرداری در اختیارم قرار داده شد.

او سپس به موضوعاتی اشاره کرد که در مجسمه‌هایش به سراغ‌شان رفته است: وقتی در فلورانس بودم مرتب با خودم فکر می‌کردم و می‌گفتم که چه چیزی بسازم؟ اهمیت دارد که انسان بداند می‌خواهد چه کاری انجام دهد. یک شب ذهنم خیلی درگیر این موضوع بود و زمانی که از خواب بیدار شدم به زندگی فکر کردم و از آن پس به سراغ مضامینی رفتم که در این کلمه نهفته بود.

حسینی در ادامه عنوان کرد که سه سال و نیم پیش از انقلاب ساخت مجسمه‌هایی را به نام‌های «انسان و نادانی» یا «زندگی انسان» شروع کرد. او افزود که در این آثار سعی کرده است بدبختی‌های بشر را نشان دهد و دوست داشته است انسان را به زیبایی دعوت کند.

این مجسمه‌ساز همچنین بازگو کرد که آثارش به همراه یک هنرمند فرانسوی- ویتنامی در نمایشگاه جمعی‌ای در موزه‌ای در یکی از شهرهایی که در 200 کیلومتری پاریس قرار دارد در معرض دید عموم گذاشت.

او سپس از آثاری گفت که در موزه‌اش در تبریز نمایش داده شده‌اند: از آنجا که در موزه فعلی فضای بیشتری داشتم، مجسمه‌های مدرنی را که در فرانسه ساخته بودم در اینجا هم بازسازی کردم چون دوست داشتم مردم شهرمان هم با هنر مدرن آشنا شوند، با همه اینها به دلیل اینکه فضای موزه همچنان زیاد بود، 20 مجسمه فولکلوریک هم ساختم چراکه فکر کردم این مجسمه‌ها از نظر موضوعی و اینکه برگرفته از فرهنگ و ضرب‌المثل‌ها هستند می‌توانند ارتباط بیشتری با مردم برقرار کنند. در طبقه بالای موزه هم تندیس تعدادی از شعرای آذربایجان را ساختم که این طبقه تالار شعرای آذربایجان نام‌گذاری شد.

از او درباره وضعیت مجسمه‌سازی در تبریز هم پرسیدیم: اوایل انقلاب مجسمه‌سازی کاملاً راکد بود، اما به تدریج وضعیت بهتر شد تا جایی که توانستیم در شهر تبریز موزه مجسمه‌سازی تاسیس کنیم. امروز می‌توانم بگویم که هنر مجسمه‌سازی در تبریز پیشرفت قابل ملاحظه‌ای کرده است و الان حدود 10 مجسمه‌ساز فوق‌العاده داریم.

او در پایان درباره حمایت از مجسمه‌سازی در این شهر نیز اظهار کرد: ظرف سال‌های گذشته چندین سمپوزیوم مجسمه‌سازی برگزار و آثار خلق‌شده در این سمپوزیوم‌ها در شهرها نصب شده است. گاهی ورک‌شاپ‌هایی هم برگزار می‌شود، البته از آنجا که از نظر اقتصادی طی یکی 2 سال اخیر شرایط تغییر کرده است انتظار نداریم که بودجه بیشتری در اختیار ساخت مجسمه به خصوص مجسمه‌های برنزی قرار گیرد.