مستندسازان در مورد واکسیناسیون مورد بی‌توجهی قرار نگیرند

اعتمادآنلاین| بابک بهداد، نایب رییس هیات مدیره انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند در تاکید بر دیده‌شدن مشکلات جامعه مستندسازان در روزهای کرونا تاکید کرد: مستندسازان نقش مهمی در اطلاع رسانی به مردم و جامعه داشته و دارند و نباید در بحران‌ها فراموش شوند.

به گزارش ایرنا، از زمان شروع بیماری کرونا که سال 98 بود، طبق وظیفه ای که مستندسازان دارند و در خلال هر بحران، جنگ، زلزله، طوفان، سیل، آتش سوزی، مسائل اجتماعی و اعتراضات و ... همواره حضور دارند، در جریان همه‌گیری این بیماری هم چه به صورت گروهی و چه انفرادی برای دادن آگاهی و آموزش به مردم، کمک به کادر درمان، کمک به مسئولان وارد صحنه شدند و دوربین هایشان را در خدمت قرار دادند و فیلم ساختند؛ چه در تلویزیون برای آگاهی مردم و چه فیلم های مستقل برای جشنواره هایی که با موضوعات مستند هست و حتی جشنواره هایی که با موضوع کرونا برگزار می شوند.

این فعالیت نتایج بسیار خوبی هم داشت یعنی این فیلم ها تاثیرات درستی را در جامعه و کشور ما گذاشتند اما متاسفانه از همان ابتدا کم لطفی هایی نسبت به مستندسازان صورت گرفت.

نایب رییس هیات مدیره انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند ادامه داد: یعنی از زمانی که واکسن طراحی و وارد ایران شد مستندسازانی که در صف اول مبارزه با کرونا بودند و باید از ایشان حمایت می شد، مورد حمایت قرار نگرفتند و آنان در انتهای صف قرار گرفتند.

مستندسازانی مانند اکبر عالمی، خسرو سینایی، هوشنگ میرزایی و ... دوستانی بودند که درگیر کرونا شدند و جانشان را از دست دادند؛ البته از دوستان سینمایی تعداد بیشماری به این بیماری مبتلا شدند و جانشان را پای وظیفه و رسالت خود قرار دادند.

وی افزود: ولی بعد از این که این واکسن به ایران رسید این مساله مد نظر قرار نگرفت که آدم هایی که شغل و کارشان به این صورت است که باید بطور مداوم کار کنند تا محصولی را ارائه دهند مانند مستندسازان که محصولشان فیلم است، باید در اولویت تزریق واکسن باشند.

به حق بود که در ابتدا تیم پزشکی و کادر درمان واکسن دریافت کنند؛ ولی پس از آن این گروه‌های در معرض ابتلا به بیماری به درستی شناسایی نشد. پس از آن اصناف مختلف و هنرمندان اعتراض هایی کردند و در انجمن صنفی مستندسازان من و دو نفر از اعضای کارگروه رفاه (مهدی قنواتی و حامد عزیزی) به دیدن معاون دکتر زالی رفتیم، جلسه داشتیم و توضیح دادیم که تا چه اندازه مستندسازان درخطر هستند و سلامت آنان برای آگاه سازی مردم ضروری است. آن زمان هوشنگ میرزایی تازه بر اثر ابتلا به کرونا درگذشته بود.

این مستندساز تصریح کرد: ولی کم لطفی ای که در حق مستندسازان شده، قابل بحث و بازاندیشی مجدد این موضوع است. هرزمان درخواستی از مستندسازان شد این گروه بدون چشم داشت وظیفه خود را انجام دادند اما متاسفانه خانه سینما و انجمن صنفی ما در اولویت دریافت واکسن نبوده اند. مستندسازان امروز در شرایط بسیار سختی کار می کنند و اساسا رعایت پروتکل ها در فیلمسازی امکان پذیر نیست؛ نمی شود در فیلمسازی فاصله خود را با فیلمبردار یا سوژه و موضوع‌تان حفظ کنید.

وی ادامه داد: از سوی دیگر فرهنگ و هنر و فیلمسازی تعطیلی بردار نیست و این که چرا به فعالان این عرصه توجه نمی شود تعجب برانگیز است؛ البته این موضوع روالی ثابت است که همواره توجه به فرهنگ و هنر و بودجه رسانی به آنان در آخرین اولویت قرار دارد. یک بیمارستان و مرکز درمانی درست و منجسم برای هنرمندان نداریم؛ اعضای صدا و سیما در این قسمت مورد حمایت هستند اما همه مستندسازان از کارکنان صدا و سیما نیستند؛ انجمن صنفی مستندسازان خانه سینما 320 عضو دارد و انجمن صنفی تهیه کنندگان مستند هم همین تعداد عضو دارد و اینها دائما در حال فعالیت هستند.

نامه ها و درخواست های ما تا به این جا بی جواب بوده است تا کی می شود مستندسازی که به مردم و کشورش متعهد است را نادیده گرفت؟

بهداد تاکید کرد: چرا درک درستی از کار مستندساز، رویکرد و اثرگذاری آن در جامعه وجود ندارد؟ خواسته‌ام این است که به سرعت سهمیه ای برای خانه سینما و برای مستندسازانی که در این عرصه فعالیت می کنند، درنظر گرفته شود. همکاران ما در تلویزیون و مرکز گسترش به تعهدات خود برای تولید فیلم ها پایبند هستند و کارشان تعطیلی ندارد ولی صدا و اعتراضات ما تا به امروز به جایی نرسیده است.