کد خبر: 510301
|
۱۴۰۰/۰۵/۲۴ ۰۹:۱۰:۰۰
| |

عادل بزدوده، نویسنده و کارگردان نمایش عروسکی:

هیچ دغدغه‌ای درخور کودکان و نوجوانان در سراسر ایران دیده نمی‌شود / هرچه می کشیم از بی مدیریتی کل مراکز فرهنگی کشور است

یک کارگردان نمایش عروسکی گفت: هیچ دغدغه ای درخور کودک و نوجوانان نه تنها در کلان شهرها بلکه در سراسر ایران دیده نمی شود. صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران می توانست برنامه هایی در خور شان بچه های ایران زمین بسازد که متاسفانه از دی ماه سال گذشته تا کنون هیچ برنامه ای که بتواند فرزندان را سرگرم کند.

هیچ دغدغه‌ای درخور کودکان و نوجوانان در سراسر ایران دیده نمی‌شود / هرچه می کشیم از بی مدیریتی کل مراکز فرهنگی کشور است
کد خبر: 510301
|
۱۴۰۰/۰۵/۲۴ ۰۹:۱۰:۰۰

اعتمادآنلاین| عادل بزدوده، نویسنده کارگردان نمایش عروسکی و عروسک ساز الو الو من جو جوام با اشاره به این سوال که آیا در دوران کرونا رسانه ملی برای کودکان اتفاق مهمی را رقم زده است یا خیر ؟ واینکه این رسانه ها چگونه می توانند با سرگرمی سازی های فرهنگی حال کودکان را خوب کنند گفت: قبل از اینکه ویروس کرونا شیوع پیدا کند تلویزیون و سینما هیچ برنامه مناسبی برای کودکان تولید و پخش نمی کردند که درحال حاضر بخواهند برای آن ها برنامه بسازند. درواقع باید برای تمام حوادث مخزن امان را در موارد مختلف اعم از سینمایی و تلویزیونی پر نگه داریم تا بتوانیم سرگرم سازی درستی در این مواقع داشته باشیم.

به گزارش برنا، او ادامه داد: مقصر اصلی این معضل مدیران کلان فرهنگی جامعه اند و در راس این هدف افراد حاضر در صدا و سیما هستند که متاسفانه هیچ برنامه ای برای ساختن برنامه های کودک و نوجوان چه در روزهای عادی و چه در مواقع حاد مانند کرونا ندارند.

بزدوده تصریح کرد: متاسفانه هیچ دغدغه ای درخور کودک و نوجوانان نه تنها در کلان شهرها بلکه در سراسر ایران دیده نمی شود. صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران می توانست برنامه هایی در خور شان بچه های ایران زمین بسازد که متاسفانه از دی ماه سال گذشته تا کنون هیچ برنامه ای که بتواند فرزندان را سرگرم کند و آموزش و فرهنگ درست بدهد دیده نمی شود. این کودکان بزرگ می شوند و خالی از فرهنگ و بارش های انسان دوستانه می شوند.

این کارگردان وعروسک ساز در خصوص اینکه این روزها دسترسی کودکان به فضای مجازی زیاد شده است و حتی مدرسه ها به صورت آنلاین در همین فضاهای مجازی برگزار می شود وظیفه ی دیگر رسانه های فرهنگی را در این موقعیت بیان کرد: درواقع جای سوال است که آیا تمام فرزندان ایران دسترسی به اینترنت دارند تا آموزش از طریق آن بهشان داده شود؟ و ما نمی دانیم که چند درصد به اینترنت،آموزش های معلم، موبایل دسترسی کامل دارند و بالاتر از هرچیز این است که پیگیر این موارد باشیم تا ببینیم که در این شرایط تحریم کودکان این گزینه را دارا هستند یا خیر؟ امروزه شرایط نرمالی نداریم و هرچه می کشیم از بی مدیریتی کل مراکز فرهنگی کشورمان است. آموزش و پرورش با همکاری تلویزیون و تلویزیون با همکاری ما می توانست برنامه های بسیار خوب درست کند که این اتفاق نیوفتاده است و ما در آینده آسیب این معضل را از فرزندان خواهیم دید.

دیدگاه تان را بنویسید

خواندنی ها