کد خبر: 520341
|
۱۴۰۰/۰۸/۰۹ ۱۵:۲۱:۵۱
| |

«درست یا غلط؛ حالا چه فرقی می‌کند؟»

اسماعیل امینی با اشاره به غلط‌نویسی و غلط‌خوانی‌، می‌گوید که سهل‌گیری و بی‌اعتنایی به درست و نادرست، فقط در محدوده املای کلمات و شعرخوانی باقی نمی‌ماند.

«درست یا غلط؛ حالا چه فرقی می‌کند؟»
کد خبر: 520341
|
۱۴۰۰/۰۸/۰۹ ۱۵:۲۱:۵۱

اعتمادآنلاین| این شاعر و مدرس دانشگاه تهران در یادداشتی با عنوان «حالا چه فرقی می‌کند؟» به این موضوع پرداخت است.

به گزارش ایسنا، در این یادداشت آمده است: «کارشناس برنامه یک شعر سست و پر از غلط را در برنامه تلویزیونی می‌خواند و می‌گوید: ببینید مولانا چه‌قدر عالی درباره عشق سخن گفته است!

حالا اگر کسی بگوید که این شعر از مولوی نیست، بلافاصله پاسخ می‌شنود که: حالا چه فرقی می‌کند؟ مهم نیست که شعر از کیست، اصلش حرفی است که می‌زند.

یک کارشناس دیگر، شعر حافظ را غلط می‌خواند:

نگار من که به مکتب نرفت و مشق!! ننوشت/ به غمزه مسئله‌آموز صد مدرس شد

وقتی به او می‌گویند که «مشق» وزن شعر را خراب می‌کند، می‌خندد و می‌گوید: حالا چه فرقی می‌کند؟ مشق ننوشت یا خط ننوشت؟

این جمله کلیدی را دوباره بخوانید: «حالا چه فرقی می‌کند؟» راستی چه فرقی می‌کند که غلط بنویسیم یا درست بنویسیم؟

(راجب - راجع به) (درد و دل- درد دل) (گله نیلوفر - گل نیلوفر) (حالت چطور؟ - حالت چطوره؟) (خواستگاه - خاستگاه) (آله ابا - آل عبا) (ابلفضل- اباالفضل) و... ده‌ها و صدها نمونه دیگر از این قبیل.

غلط‌نویسی و غلط‌خوانی، انتساب اشعار سست به شاعران نامدار، تحریف کلمات شعرهای بزرگان، این‌ها فقط بخشی از سهل‌انگاری برخاسته از آن جمله طلایی است که می‌گوید: «حالا چه فرقی می‌کند؟»

اما سهل‌گیری و بی‌اعتنایی به درست و نادرست، فقط در محدوده املای کلمات و شعرخوانی باقی نمی‌ماند. برای مشتریانِ پر شمارِ «حالا چه فرقی می‌کند؟» حرف‌های بی‌بنیان سخنرانان پرچانه روان‌شناسی بازاری، با مباحث علمی دقیق متخصصان روان‌شناسی، نه تنها فرقی نمی‌کند بلکه حرف‌های زرد و سطحی را برتر از مباحث علمی می‌دانند. ریشه‌شناسی عوامانه را می‌پسندند و خیال می‌کنند اگر به جای خانم و آقا بگویند: مهربانو و مهربان! یک سنت باستانی را احیا می‌کنند.

خیال می‌کنند اگر از نیروی کائنات و انرژی مثبت و انرژی منفی حرف بزنند، عرفان مدرن را جایگزین دین انبیاء و وحی کرده‌اند.

«حالا چه فرقی می‌کند؟» به مشتریان پرشمار خود می‌آموزد که: درست و نادرست، معتبر و نامعتبر، واقعیت و موهومات، اهمیتی ندارند، مهم این است که جالب و سرگرم‌کننده و تسکین‌دهنده باشد.»

دیدگاه تان را بنویسید

خواندنی ها