چرا پخش سرود «خمینی ای امام» به مدت دو سال در صداوسیما ممنوع بود؟

سرود «خمینی ای امام» یکی از انقلابی‌ترین سرودهایی است که تا به حال ساخته شده است؛ سرودی که خوش‌ساخت، آهنگین و حماسی است. این سرود که توسط حمید شاهنگیان ساخته شده است، ماجرای جالبی دارد؛ به گونه‌ای که به مدت دو سال پخش آن در صدا و سیما ممنوع بود!

به گزارش ایسنا، سرود «خمینی ای امام» برای نخستین‌بار در روز ۱۲ بهمن ۵۷ و در لحظه ورود امام خمینی (ره) در حضور استقبال‌کنندگان در فرودگاه مهرآباد توسط یک گروه کر به صورت زنده خوانده شد.

حمید سبزواری ترانه‌سرای این سرود است.

 همزمان با آغاز دهه فجر سال ۱۳۹۶، سرود «خمینی ای امام» در فهرست آثار ناملموس ملی به ثبت رسید؛ سرودی که با گذشت ۴۵ سال از انقلاب اسلامی، بیش از هر ساخته دیگری با نام انقلاب گره خورده است، اما پخش همین سرود انقلابی، در اوایل دهه ۶۰، برای حدود دو سال از رادیو و تلویزیون ایران ممنوع شد.

حمید شاهنگیان که سازنده این سرود است درباره دلیل ممنوعیت پخش این سرود از رادیو و تلویزیون ایران گفته است: «دلیلش این بود که سرود با کلمه «مجاهد» شروع می‌شد! این دستور را یک آدم نفهمی که هنوز هم زنده است و آن زمان در صداوسیما بود، صادر کرد. او اختیار داشت بنویسد با توجه به اینکه با کلمه‌ مجاهد شروع می‌شود، غیرقابل پخش است. بر همین اساس، صداوسیما دو سال آن را پخش نکرد. من به دلیل اینکه خودم این سرود را ساخته‌ام، روی این موضوع حساسیت دارم.»

شاعر این اثر اما، حمید سبزواری؛ پدر شعر انقلاب و شاعر بسیاری از سرودهای دوران مبارزه علیه رژیم پهلوی است که درباره ماجرای سرودن، نحوه ضبط و تکثیر آن می‌گوید: «سرود «خمینی ای امام» را من قبل از پیروزی انقلاب سرودم؛ یعنی وقتی که حضرت امام از نجف به پاریس رفتند.

در آن موقع اعلامیه‌های حضرت امام به ایران می‌آمد، اگر خاطر دوستان باشد، اعلامیه‌ها وقتی می‌آمد مثل شبنامه تکثیر می‌شد، بچه‌ها شب‌ها آنها را در خانه‌های اطراف می‌انداختند و سخنرانی‌ها در نوار کاست ضبط می‌شد و کاستش دست به دست می‌چرخید. به هر صورت این اعلامیه‌ها و سخنرانی‌ها که کاست می‌شد یک روی نوار، خالی بود و عزیزانی که این نوارها را تکثیر می‌کردند، می‌آمدند و می‌گفتند یک شعری برای آن روی نوار بگو تا ضبط کنیم که فرمایشات حضرت امام که در یک روی نوار بود پوشش داده شود. من هم یکی دو تا شعر دادم یکی «با یاد عاشورا به پاخیزید»، یکی هم «خمینی ای امام» بود.

این شعر را عده‌ای از بچه‌های مطمئن و از فامیل‌های خودشان و دوستان خودشان آورده بودند در خفا روی نوار ضبط می‌کردند و پخش می‌کردند. این تا موقعی ادامه داشت که تقریباً نزدیک تشریف فرمایی امام بود. من احساس کردم اگر امام تشریف بیاورند به اولین جایی که خواهند رفت بهشت زهرا است. چون در جریان‌هایی که قبل از انقلاب پیش آمده بود و کلی شهید داشتیم، اما سرود امام را که من سرودم و روی نوار ضبط کردم، این نوار در دست مردم بود، در ماشین نوار را می‌گذاشتند و کسانی که سوار ماشین می‌شدند این سرود را می‌شنیدند و به این صورت تکثیر می‌شد.»

زمانی که ورود حضرت امام خمینی (ره) در بهمن ماه سال ۵۷ به ایران نزدیک می‌نموده، سبزواری سرود فراگیر و مشهور خود را ارائه داد؛ یعنی سرود «الله اکبر، خمینی رهبر»، که حمید شاهنگیان اجرای آن را عهده دار شد و ابتدا توسط گروهی از جوانان انقلابی به صورت «گروه کر» خوانده شد، گرچه پس از پیروزی انقلاب، ارکستر بزرگ سمفونیک، با صدای گلریز، آن را ارائه داد. آهنگ این سرود را احمد علی راغب ساخت و ارکستر «مفتاح» آن را اجرا نمود.