پزشکیان ارزشمندترین وعده را در طول ۴۵ سال جمهوری اسلامی داد و آن هم این بود که دروغ نمی‌گوید

به دنبال بررسی دیدگاه‌های فرهنگی سعید جلیلی و مسعود پزشکیان که تا کنون در برنامه‌های مختلف مطرح شده پیام فروتن، استاد دانشگاه و عضو هیئت علمی دانشگاه نکات مهمی را یادآور شده  است.

به گزارش خبرآنلاین ، بخش های مهم صحبت فروتن را در ادامه می خوانید: 

 

• آقای پزشکیان هیچ وعده‌ای ندادند، اما بزرگترین وعده و ارزشمندترین وعده را در طول ۴۵ سال جمهوری اسلامی داد و آن هم این بود که دروغ نمی‌گوید. این وعده بزرگ‌ترین وعده و جذاب‌ترین وعده است.
• آقای پزشکیان بارها اعلام کرده که در حوزه فرهنگ و هنر تخصصی ندارد اما یک وعده بزرگ داده آن هم این که از متخصصین این حوزه استفاده می‌کند و امیدوارم که اگر رای آوردند، حتما این کار را انجام دهند. از متخصصینی بهره ببرند که واقعا دغدغه فرهنگ و هنر دارند، رانت‌خوار نیستند، در حوزه هنر پول‌شویی نمی‌کنند و واقعا کسانی هستند که امروزه تقریبا حذف شدند و کار هنری انجام نمی‌دهند چون می‌خواهند آدم‌های سالمی باقی بمانند و اگر ایشان بتوانند به این دسته از هنرمندان میدان بدهند به نظر من یک انقلاب فرهنگی بزرگ انجام دادند.
• تصورم این است که رویکرد آقای جلیلی حصر فرهنگی باشد، یعنی نظارت شدیدی روی هنر و فرهنگ داشته باشند. این موضوع را هم به خاطر حرف‌های ایشان نمی‌گویم بلکه به‌خاطر خاستگاه و کسانی که از ایشان حمایت کردند می‌گویم؛ البته تجربه هم ثابت کرده که دیدگاه این طیف از افراد، دیدگاه سلبی است نه دیدگاه ایجابی؛ مثل فیلتر کردن اینترنت یا اعمال سانسور.
• به هر حال من فکر می‌کنم که اگر رویکرد آقای پزشکیان ایجابی باشد، دست‌کم رویکرد طرفداران آقای جلیلی سلبی است و در جامعه امروز دیگر رویکردهای سلبی پاسخگو نیستند. ما کشوری به نام کره‌شمالی داریم که محصورترین کشور دنیا است، یعنی خودشان کشور را در حصر قرار دادند، با این حال از طریق بادبادک و بادکنک محصولات کره جنوبی وارد این کشور می‌شود، ما که از آن‌ها بالاتر نیستیم، با این حال نمی‌دانم تا چه زمانی می‌خواهیم از این دیدگاه سلبی استفاده کنیم، اما می‌دانم نتیجه چنین دیدگاهی در واقع مثل دیگ زودپزی خواهد بود که سوپاپش رو برداشته‌ایم و شعله‌ آن را هم زیاد کردیم و بالاخره یک روز خواهد ترکید و این مسئله هم ناشی از همان نگاه کنترل گرایانه است.
• ما نمی‌توانیم بگوییم فرهنگ حذف می‌شود، فرهنگ مسیر خودش را ادامه می‌دهد، درست مثل آبی که بالاخره مسیر خودش را پیدا می‌کند و این موضوعی است که دوستان ما متوجه آن نیستند که نمی‌توان فرهنگ را متوقف کرد. فرهنگ یک جریان پیچیده‌ای در تمام دنیا است که تاثیر گذار است.
• من یک مثال در مورد حجاب بزنم؛ شاید دو یا سه دهه پیش مانتوهایی مد بود که اپل داشت و قد آن‌ها تا کف پا می‌رسید و سه سایز بزرگتر از تن آدم‌ها بود و از طرفی هم کسی نمی‌توانست بدون مقنعه بیرون بیاید. بعدها این مانتوها بدون اپل شدند و شال جای مقنعه را گرفت، عده‌ای در مقابل این پوشش مقاومت کردند و نتیجه‌اش شد شالی که عقب‌تر رفت و مانتوهایی که کوتاه‌تر شد، باز دیدگاه سلبی ادامه پیدا کرد و بعد چکمه روی کار آمد و مانتوها آزادتر و نازک‌تر شد و بازهم شال‌ها عقب‌تر رفت و بعضا بعضی وقت‌ها هم از سر می‌افتاد. باز بگیر و ببنده ادامه پیدا کرد تا رسید به سال ۱۴۰۱ و آن اتفاقاتی رخ داد که الان نتیجه آن را می‌بینیم و اکنون وقتی در خیابان قدم می‌زنیم عملا بسیاری از زنان و دختران ما با وجود گشت‌ارشاد حجاب را از سر برداشته‌اند.
• اگر بخواهیم صادقانه نگاه کنیم این‌ها همان اثرات نگاه سلبی به فرهنگ و هنر است که به مرور زمان نتایج مخرب و زیان‌بار تری را هم به همراه خواهد داشت.
• الان تئاتر را مثال ‌زنم، از دو سال پیش، اجراهای زیرزمینی باب شده که نتیجه محدود کردن است و آسیبش هم این است که باز قبلا می‌توانستند یک دست کوچکی در نمایشنامه‌ها ببرند اما الان نمی‌توانند کوچک‌ترین نظارتی در اجراهای زیرزمینی انجام دهند پس نتیجه همان فرهنگ سلبی از دست رفتن زمام امور شده است.
• حضرات، به فروش بالای فیلم‌ها در گیشه سینما می‌نازند در حالی که فروش سینمای ایران مبتنی بر فیلم هایی است که به قول آقای فراستی اصلا نمی‌توان نام فیلم روی آن‌ها گذاشت.