سد یک متر و هشتاد سانتی سپیده قابل پیش‌بینی بود؟

اعتمادآنلاین| بازهم نشد. دومین بار در یک سال گذشته بود که به سمت رکورد یک متر و هشتاد سانتی متری حمله کرد اما نتوانست رد شود. قبلی زمستان سال96 و بازی‌های داخل سالن آسیایی به میزبانی تهران بود اما بازهم به مدال طلا رسید. این بار و در بازی‌های آسیایی جاکارتا نشد تا حذفی زودهنگام عاید دوومیدانی شود. سپیده توکلی در رشته پرش ارتفاع، علی رغم اینکه خیلی‌ها از احتمال مدالش پیش از بازی‌ها گفتند، دستش از مدال و سکوی بازی‌های آسیایی، همچون دوره قبل کوتاه ماند. اما مساله اینجاست که چه کسانی و با چه مستنداتی این مدال‌ها را پیش‌بینی می‌کنند؟

گریه برای مدالی که در اینچئون پرید

سپیده توکلی در دوره گذشته بازی‌های آسیایی هم همین تجربه را داشت. در آن دوره اما او در رشته هفتگانه شرکت کرده بود، اما در همین بخش یعنی پرش ارتفاع و در همین یک متر و هشتاد متوقف شد. اتفاقی که به شدت ناراحتش کرد و تصاویر چهره گریانش را وقتی زمان اهدای مدال این رشته در اینچئون رسیده بود هم اهالی این رشته به خوبی به خاطر دارند. آن دوره از بازی‌ها گذشت و سپیده مجددا تمریناتش را از سر گرفت.

حاشیه، بازگشت و شروعی طلایی

تغییرات در ریاست فدراسیون دوومیدانی و فضای آشفته در این فدراسیون باعث شده بود تا ماه‌های پیاپی این رشته در آرامش نباشد. کمتر کسی از حضور مجید کیهانی به عنوان رییس جدید استقبال کرد. حتی یک دوره، حدودا دو سال پیش برخی ورزشکاران بیانیه‌ای علیه کیهانی نوشتند و خواهان رسیدگی وزارت ورزش به شرایط فدراسیون شدند که نام سپیده هم در آن لیست بود. اقدامی که برخی کارشناسان معتقدند باعث شد مدت زیادی این ورزشکار وارد حاشیه شود و بالطبع از ورزش حرفه‌ای دور بماند. اگرچه او سریع به خودش آمد و سعی کرد از این مسائل فاصله بگیرد. دوباره تمریناتش جدی شد و در اردوهای ملی شرکت می کرد. تا سال گذشته که مسابقات داخل سالن قهرمانی آسیا به میزبانی تهران آغاز شد.

وقتی همه متوقع شدند

انصافا او در این مسابقات گل کاشت و با دو طلا در رشته‌های هفتگانه و پرش ارتفاع دبل کرد. اگرچه بازهم در ارتفاع یک متر و هشتاد متوقف شد. درست بعد همین رقابت‌ها بود که نگاه‌ها عوض شد. هم نگاه خود سپیده، برخی کارشناسان و حتی فدراسیون. چیزی شبیه به توهم که رقابت‌های داخل سالن را با بازی‌های آسیایی یکی می‌دانست. رویکردی که بارها و بارها باعث ایجاد شوکی جدی در ورزش و برای اهالی رشته‌های مختلف شده است. اینکه یکی را بیشتر از توانایی و پتانسیل خودمان در داخل کشور بالا می‌بریم و انتظار زیاد داریم وقتی آن انتظار نابجا را برآورده نمی کند متعجب می شویم.

تغییر رشته سپیده چقدر حرفه‌ای بود؟

از طرف دیگر یک موضوع هم قابل بررسی است. بعد مسابقات داخل سالن، سپیده به همراه مربی‌اش تصمیم گرفتند برای بازی‌های آسیایی رشته‌اش را تغییر دهد و به جای انرژی گذاشتن برای هفتگانه، در رشته تخصصی‌اش یعنی پرش ارتفاع مسابقه دهد. تصمیمی که بعد از موافقت کمیته فنی فدراسیون اجرایی شد. اما سوال اینجاست. وقتی او تا به حال در هیچ میدان بزرگی مسابقه دادن تک رشته‌ای این چنینی را تجربه نکرده است، آیا به یک باره قرار دادنش در این موقعیت درست و حرفه‌ای بود؟ پرسشی که کارشناسان باید پاسخش را بدهند. اگرچه سپیده در یک سال اخیر شرایط خوبی برای اردو و تمریناتش داشت و خودش هم کم نگذاشت، اما متخصصان به خوبی می‌دانند، مدال و سکو در رشته‌های مادر و در میادینی همچون بازی‌های آسیایی با یک اردوی خوب امکان‌پذیر نیست و نیاز به چیزهای بیشتری دارد. ضمن اینکه نباید فراموش کرد به جز سپیده و الهام کاکلی، 10مرد دوومیدانی‌کار به این رقابت‌ها اعزام شدند و غیر از دو مدال، تا به امروز هشت نفرشان هیچ نتیجه قابل قبولی کسب نکرده‌اند. این مستندات را به خاطر بسپاریم تا یادمان نرود برای اعزام‌های بعدی فقط دستمان به خط زدن نام زنان برود، آن هم به بهانه شانس مدال!