کد خبر: 247966
|
۱۳۹۷/۰۹/۰۷ ۱۱:۱۲:۰۰
| |

سرمربی تیم ملی فوتبال ساحلی ایران:

دوست دارم جانشین کی‌روش شوم

مارکو اوکتاویو، سرمربی تیم ملی فوتبال ساحلی کشورمان اعتقاد دارد که به تمام موفقیت‌ها در این رشته ورزشی دست یافته و می‌خواهد بار دیگر به فوتبال که رشته تخصصی اوست، بازگردد.

دوست دارم جانشین کی‌روش شوم
کد خبر: 247966
|
۱۳۹۷/۰۹/۰۷ ۱۱:۱۲:۰۰

اعتمادآنلاین| مارکو اوکتاویو، سرمربی تیم ملی فوتبال ساحلی کشورمان پس از موفقیت در جام بین قاره‌ای و قهرمانی با تیم ایران، میهمان خبرگزاری تسنیم بود. سرمربی تیم ملی فوتبال ساحلی کشورمان در خصوص اهدافش با تیم ملی ایران، تفاوت‌هایی که میان ایران و برزیل وجود دارد، مسیری که فوتبال ساحلی در آن حرکت می‌کند و مسائلی از این دست صحبت کرده است.

اوکتاویو که پیش از حضور در فوتبال ساحلی تجربه مربیگری در فوتبال را هم داشته است، حالا می‌گوید دوباره قصد دارد مربیگری در فوتبال را ادامه بدهد و البته برای این کار بسیار بلندپرواز است. او حتی معتقد است به اندازه کافی برای موفقیت با تیم ملی فوتبال هم آماده شده است و در صورت داشتن فرصت، می‌تواند خودش را اثبات کند.

ابتدا از آخرین قهرمانی تیم ملی فوتبال ساحلی در جام بین قاره‌ای صحبت کنیم که یک بار دیگر توانستیم با خود شما این قهرمانی را تکرار کنیم، آن هم در دوره‌ای که فوتبال ساحلی در حال تغییر نسل است.

اول از همه باید بگویم که این فرصت خوبی است که در اختیار دارم. باید بگویم وزارت ورزش ایران و فدراسیون فوتبال باید به اهمیت دو قهرمانی کسب شده فوتبال ساحلی در جام بین قاره‌ای طی پنج سال پی ببرند. اگر به این موضوع پی ببرند و اهمیت بدهند، پس باید سرمایه‌گذاری بیشتری هم در فوتبال ساحلی داشته باشند. برای من مهم نیست که این قهرمانی با بازیکنان جوان بود یا قدیمی، مهم این است که بازیکنان من یک هدف دارند و برای یک هدف تلاش می‌کنند. چیزی که اهمیت دارد، فوتبال ساحلی در ایران بسیار جوان است و حدود 10 سال از فعالیت آن می‌گذرد، اما فوتبال ساحلی در برزیل 61 سال قدمت دارد. با این حال فکر می‌کنم فوتبال ساحلی ایران به نقطه خوبی رسیده و اکنون دومین تیم برتر جهان است. بعد از آن افتخار می‌کنم که وقتی مردم من را در خیابان می‌بینند، موفقیت فوتبال ساحلی را تبریک می‌گویند. مطمئنم که فوتبال ساحلی ایران در آینده در جایگاه به مراتب بزرگ‌تری قرار خواهد گرفت.

فوتبال ساحلی ایران در دوره قبلی جام جهانی روی سکوی سومی ایستاد و اکنون قهرمانی در جام بین قاره‌ای را کسب کرده، اما خب شاید همه قهرمانی و حتی رسیدن به فینال جام جهانی را بزرگ‌ترین موفقیت برای فوتبال ساحلی بدانند. در جام جهانی بعدی می‌توان این توقع را برآورده کرد؟

برای موفقیت در جام جهانی باید کار کرد و ما در این مسیر حرکت می‌کنیم. با این حال جام جهانی شرایط متفاوتی دارد و شاید اگر در یک بازی شکست بخورید، باید به خانه برگردید. جام بین قاره‌ای دومین رویداد بزرگ جهان است که تیم‌های برزیل، روسیه، اسپانیا، تاهیتی، ایتالیا و خیلی تیم‌های دیگر حضور داشته و دارند. ما در این جام توانستیم آنها را شکست بدهیم و به نتیجه برسیم. موفقیت ما در جام جهانی هم دور از دسترس نیست و مدعی هستیم، اما بستگی دارد آن روز هم روز شما باشد یا نه. آنچه اهمیت دارد، توسعه مداوم فوتبال ساحلی است و این شانس را داریم که نتایج بهتری را هم در جام جهانی بعدی رقم بزنیم.

ما اکنون در دنیا فقط برزیل را پیشِ رو داریم که در رنکینگ جهانی از ما بالاتر است و چه بهتر که بتوانیم با آنها در فینال جام جهانی روبه‌رو شویم و شکست‌شان بدهیم. با توجه به قدمت فوتبال ساحلی در ایران و برزیل که به آن اشاره کردید، تفاوت فوتبال ساحلی ایران و برزیل چیست، استعدادها چه تفاوت‌هایی دارند و آیا این امکان برای فوتبال ساحلی ایران وجود دارد که از برزیل عبور کند؟

اول از همه باید بدانیم که برزیل یک کارخانه تولید بازیکن است. به این دلیل که آنها کشور فوتبال هستند، در فوتبال چمنی، سالنی و ساحلی. ما احترام زیادی برای برزیل قائل هستیم، اما این را فراموش نکنید که ما قبلاً آنها را شکست داده‌ایم. با این حال به یاد ندارم که یک تیم فوتبالی ایران (فوتبال چمنی و سالنی) توانسته باشد برزیل را شکست بدهد. این اتفاق اعتمادبه‌نفس بسیار بالایی به شما می‌دهد. می‌دانیم که برزیل یک پله بالاتر از ما قرار دارد و به این موضوع آگاه هستیم. البته من این تجربه را داشتم که حتی در زمان مربیگری در پرتغال برزیل را شکست دهم. من راه شکست برزیل را بلدم، اما در این باره ضمانتی وجود ندارد. فقط کار می‌کنیم و در این راه جلو می‌رویم، اما در این سال‌ها سعی کردم هر سال یک کمپ در برزیل داشته باشیم. البته می‌دانم که به دلیل مشکلات مالی کمی سخت است، اما به این موضوع هم آگاهم که این اردو چقدر می‌تواند به شما کمک کند. به طور مثال یک اردوی 10 تا 12 روزه به اندازه یک سال مسابقه در آسیا یا اروپاست و برای شما دستاورد دارد. زمانی که من کمپ‌های تمرینی در برزیل را آغاز کردم، خیلی از تیم‌های آسیایی و اروپایی این مدل برنامه من را کپی کردند و در برزیل کمپ‌هایی برگزار کردند. تیم‌هایی مانند ژاپن، سوئیس، امارات و پرتغال بعد از ما رفتند و در برزیل کمپ‌های خود را برگزار کردند.

درباره تفاوت استعدادهای ایران و برزیل چه نظری دارید؟

قطعاً وقتی شما حق انتخاب‌های زیادی دارید و انتخاب‌ها بی‌شمار باشند، می‌توانید سه نفر را انتخاب کنید، اما وقتی انتخاب‌های شما محدود به دو نفر باشد، کارتان سخت می‌شود، چون دیگر حق انتخاب ندارید. با این حال مثال من درباره تعداد سیب‌هاست. فدراسیون فوتبال ایران لیگ برتر فوتبال ساحلی را به خوبی پیش می‌برد و همین تیم‌های باشگاهی باعث شدند حق انتخاب‌های ما هم بالا برود و اکنون سیب‌های زیادی برای انتخاب کردن داریم.

شما تجربه مربیگری در فوتبال را هم داشته‌اید، اما اکنون که در فوتبال ساحلی مربیگری می‌کنید به نظر می‌رسد مربی بسیار بزرگ‌تری در فوتبال ساحلی هستید. تفاوت این دو را چطور می‌بینید؟

تجربه بزرگ‌تر و اصلی من در فوتبال بود. من بازیکن حرفه‌ای فوتبال بودم و در باشگاه‌های برزیلی بازی کردم. در لیگ دسته دوم فرانسه هم تجربه بازی دارم و بعد از آن سراغ مربیگری رفتم که علم بدنسازی و علم مربیگری را آموختم. در طول 23 سال فعالیتی که در فوتبال ساحلی داشتم، فوتبال و فوتبال ساحلی به صورت همزمان بوده است. به طور مثال سال 2003 من در سری B برزیل قهرمان شدم. سال‌های 09-2008 بهترین مربی فوتبال در کاستاریکا شدم و تجربیات زیادی در امارات و حتی در ایران و در تیم شیرین فراز داشتم. من هم برای آینده خودم رویایی دارم تا بتوانم روزی همان افتخاراتی که در فوتبال ساحلی ایران داشتم، در فوتبال هم داشته باشم. امیدوارم که شرایطی پیش بیاید که در آینده پیشنهادهایی از تیم‌های پایه فدراسیون فوتبال داشته باشم. حتی حضور در یک باشگاه فوتبال که شانس حضور در لیگ قهرمانان آسیا را هم داشته باشم. این در واقع آرزوی آینده من برای آینده حرفه‌ای‌ام است تا بتوانم روزی دوباره به فوتبال بازگردم و بتوانم میراث بزرگی در فوتبال ایران بگذارم. این کار را برای فوتبال ساحلی انجام دادم و نسل اول را درست کردیم، نسل دوم را هم ساختیم و نسل سوم را هم پیشِ رو داریم. به عنوان مثال عباس هاشم‌پور، کمک مربی من که در این سال‌ها بوده، می‌تواند این کار را در آینده انجام بدهد، چون در تمام این سال‌ها کنار من بوده است.

آرزوهای مربیگری خودتان در فوتبال را گفتید که یا در عرصه ملی یا باشگاهی ایران کار کنید. همه می‌دانند که بزرگ‌ترین نیمکت‌های فوتبال ایران تیم ملی و دو باشگاه استقلال و پرسپولیس است. اگر این حق انتخاب یا پیشنهاد برای شما وجود داشته باشد که جانشین کارلوس کی‌روش، وینفرد شفر یا برانکو ایوانکوویچ شوید، کدامیک را انتخاب خواهید کرد؟

جانشین کارلوس کی‌روش. البته که این را انتخاب می‌کنم، چون همیشه باید به چیزهای بسیار بزرگ فکر کرد.

فکر می‌کنید اگر این اتفاق بیفتد، می‌توانید در تیم ملی فوتبال ایران هم موفق شوید؟

من آماده این اتفاق هستم و پیش از این آماده شده‌ام. من 50 سال سابقه در فوتبال دارم و هر روز در مورد فوتبال مطالعه می‌کنم. در واقع اکنون فقط منتظر یک شانس بزرگ هستم و این شانس اکنون در فوتبال و تیم ملی است. من توانایی‌هایم را در ایران ثابت کردم و هشت عنوان بین‌المللی با فوتبال ساحلی ایران به دست آوردم. فکر می‌کنم اکنون وقت شروع یک چالش بزرگ برای من است.

اتفاقاً کارلوس کی‌روش گفته بود که جانشین او بعد از جام ملت‌ها مشخص شده است، هرچند نامی نبردند. با این حال قابل حدس بود که منظور او برانکو ایوانکوویچ است، با این حال می‌توانیم با صحبت‌های شما این را بگوییم که شما جانشین او می‌شوید؟

نه، من جانشین کی‌روش نیستم. خیلی واقع‌گرا هستم. می‌دانم که هم کی‌روش در تیم ملی و هم برانکو در پرسپولیس تیم خوبی ساخته‌اند و به خوبی کار می‌کنند، اما من هم آرزوهای خودم را دارم. بالاخره تیم المپیک یا تیم زیر 19 سال (جوانان) شاید فضای خوبی برای کار باشند. مرحله به مرحله باید پیش برویم.

البته شما یک بار در ایران انتخاب خوبی در فوتبال نداشتید، زمانی که سرمربی تیم شیرین فراز شدید و با اتفاقات بدی از این تیم بیرون آمدید.

بله، انتخاب درستی نبود و آن موقع شیرین فراز در آخرین رده‌ها بود. من چهار پنج ماه آنجا جنگیدم و همراه با بازیکنانم با پنج ماه کار کردن بدون حقوق توانستیم، تیم را از آنجا دور کنیم. محمود فکری کاپیتان تیم من بود، او با من درباره مشکلاتی که داشتیم، صحبت می‌کرد.

آیا اکنون از فدراسیون فوتبال برای آینده پیشنهادی دریافت کرده‌اید. به طور مثال همان تیم‌های پایه‌ای که دوست دارید محلی برای بازگشت مجددتان به فوتبال باشد.

نه، اما قبلاً وقتی با کفاشیان و ترابیان جلسه داشتم، از رویاهایی که دارم به آنها گفتم. آنها حاضر بودند و فقظ صحبت‌های من را می‌شنیدند. شاید نظر خیلی‌ها این باشد که مارکو اوکتاویو 8 جام برای فوتبال ساحلی ایران آورده است و وقتی در فوتبال ساحلی موفق شده، چرا باید به فوتبال برود. با این حال این آرزوی من و آن چیزی است که دوست دارم به آن برسم. بازگشت به فوتبال هدف من است و شاید یک روزی اتفاق بیفتد که رئیس فدراسیون فوتبال ایران تماس بگیرد که بروم سرمربی یکی از تیم‌های ملی بشوم. شاید در تیم‌های پایه یا تیم المپیک، اما آن روز تلاش خواهم کرد فوتبال ایران را در دنیا به بالاترین سطوح در دنیا برسانم.

فکر می‌کنید آخر راه شما با فوتبال ساحلی ایران کجاست؟

آخرین قدم من با فوتبال ساحلی فرداست! اما من در حال ساختن تیم دوم فوتبال ساحلی با عباس هاشم‌پور هستم و به نظرم بازیکنان بسیار خوبی در حال ساخته شدن برای آینده فوتبال ساحلی هستند. خانم شهریاری در دپارتمان فوتبال ساحلی برنامه‌ریزی‌های بسیار خوب دارد و لیگ بسیار منظمی هم در حال برگزار است. ما از این لیگ بازیکنان خوبی را به تیم ملی اضافه می‌کنیم.

منبع: تسنیم

دیدگاه تان را بنویسید

خواندنی ها