سیمونا هیلپ جنگجویی که هرگز از مبارزه خسته نشد

اعتمادآنلاین| ‌ شماره یک تنیس زنان سیمونا هیلپ در مصاحبه با گاردین از این می‌گوید که چطور قهرمانی در گرنداسلم پاریس بار سنگین فشار را از روی شانه هایش برداشته و به او فرصت داده تا زندگی آرامتری داشته باشد.

« هر کاری که تا به حال در زندگی‌ام انجام دادم برای تنیس بود. هیچ چیز دیگری برایم اهمیت نداشت. شاید به این دلیل کمی زیاده روی کرده باشم و به همین دلیل هم آسیب دیدم.» این‌ها حرفهای سیمونا هیلپ در یک بعدازظهر زمستانی در کافه‌ای در بخارست است.

به گزارش اعتمادآنلاین ؛ سیمونا می‌گوید: «دیگر فشاری احساس نمی‌کنم، حالا آرامترم و احساس بهتری دارم. اگر در مسابقات اوپن فرانسه قهرمان نشده بودم چنین آرامشی را حس نمی‌کردم، بار سنگینی از روی شانه‌هایم برداشته شده است.»

هیلپ 27 ساله قبل از این به دلیل برنامه فشرده تنیس اجازه ورود خبرنگاران به زندگی شخصیش را نمی‌داد اما حالا می‌تواند در مورد زندگی‌اش راحت‌تر صحبت کند. این اولین کریسمس پس از 10 سال است که او می‌تواند در کنار خانواده‌اش تعطیلات را بگذراند.

او درباره علاقه اش به تنیس می گوید: «برای سالهای زیادی 100 درصد وجودم را وقف تنیس کرده بودم. حالا و با بردن یک گرنداسلم می‌توانم از زندگی لذت ببرم. حالا دوست دارم بیشتر از خانه بیرون بروم و دوستان جدید پیدا کنم. قبل از بردن اپن فرانسه تمام تمرکزم روی تنیس بود اما حالا می‌توانم به جنبه‌های دیگر زندگی برسم.» هیلپ حالا در نقطه مقابل زندگی تک بعدی است.

او در این مورد می‌گوید که چقدر تلاش لازم بود تا به هدفش برسد، درباره فشار فیزیکی و روحی که تجربه کرده می‌گوید، نقش مربی‌اش دارن کیهیل را مطرح می‌کند و از شیرینی پیروزی می‌گوید.

هیلپ حالا بدون مربی است و در اینباره می‌گوید: «تصمیم دارم 4 ماه بدون مربی تمرین کنم، می‌خواهم برای مدتی از فشارها دور باشم و تنها باشم.»

هیلپ در مسیر موفقیت تلاش فراوانی کرده و بارها شکست خورده است.در ژانویه سال گذشته و در فینال اپن استرالیا هیلپ پس از شکست در مقابل کارولین وژنیاکی به دلیل گرمازدگی و خستگی مفرط به بیمارستان منتقل شد. او در این باره می‌گوید: «هرگز در تمام عمرم چنین تورنمنت سختی نداشتم و امیدوارم از این به بعد هم نداشته باشم. شبیه به یک فاجعه بود. بیش از حد به خودم فشار آورده بودم، مادرم هشدار داد که دیگر هرگز چنین کاری نکنم.»

4 ماه پس از آن در پاریس او باز هم تحت فشار وحشتناک بود اما این بار فشار روحی بود. چهارمین شکست متوالی در فینال یک گرنداسلم می‌توانست تاثیری مخرب و فاجعه‌بار داشته باشد. خصوصا به این دلیل که او فینال مسابقات اوپن فرانسه سال قبل را هم باخته بود.

«بعد از آن شکست برای چند ماه غمگین بودم. یک سال بعد و در فینال پاریس 2018 وقتی دیدم رقیبم چنین نمایش خوبی دارد فکر کردم که دوباره همه چیز را از دست داده‌ام. با خودم گفتم باید کار جدیدی انجام دهم به همین دلیل بیشتر حمله می‌کردم. در یک گیم سه بار به طرف تور رفتم، کاری که قبل از آن انجام نداده بودم، حالا و به دلیل شکست سال قبل شجاعت بیشتری داشتم.

و بعد هرآنچه که رویایش را داشتم در دستانم بود. بالاخره 20 سال تلاش نتیجه داده بود. همه کسانی که دوست داشتم آنجا بودند، وقتی جام را بالا بردم و سرود ملی نواخته شد حس کردم بهترین لحظه زندگی‌ام است اما کسی چه می‌داند شاید آینده لحظات بهتری را برایم آماده کرده باشد.»