تکواندوی «رادان» تماشاگران را متعجب خواهد کرد

اعتمادآنلاین| در جشنواره امسال فجر فقط یک درام ورزشی وجود دارد که آن را میلاد صدرعاملی ساخته است؛ فیلمی به نام «سونامی» با بازی بهرام رادان و مهرداد صدیقیان. این دو نقش قهرمان‌های رشته ورزشی تکواندو را بازی می کنند که زندگی شان بالا و پایین زیاد دارد. قصه «سونامی» داستان تکواندوکاری به نام مرتضی نژادی (با بازی بهرام رادان) است که بنا به دلایلی از تیم ملی کناره گیری می‌کند.

این اتفاق در یکی از مسابقات مهم رخ می‌دهد و زندگی مرتضی تحت الشعاع قرار می‌گیرد ... ویژگی مهم «سونامی» این است که بازیگران بدل ندارند و خودشان در نقش تکواندوکار بازی کرده اند. میلاد صدرعاملی از یک مربی تکواندو خواسته به بازیگران فیلم آموزش دهد.

کوروش رجلی در این فیلم مربی و مشاور تکواندو بوده و مدت ها با بهرام رادان و مهرداد صدیقیان کار کرده است. رجلی قهرمان تکواندوی کشورمان است که چندین مدال در کارنامه دارد؛ از جمله طلای رقابت‌های قهرمانی آسیا در سال 2006 و 2008 و چند مدال جهانی دیگر که آخرین آن سال 2013 و در المپیک هنرهای رزمی کشور روسیه بدست آمد. در ادامه گفت‌وگوی کوروش رجلی درباره نحوه همکاریش با فیلم سونامی را می‌خوانید:

تعریف می کنید چطور به پروژه «سونامی»معرفی شدید؟

رجلی: اولین بار که اسم «سونامی» را شنیدیم ذهنم به سمت قهرمان خوب کشورمان آقای فرزان عاشور زاده رفت. او در سال 2014 از طرف فدراسیون جهانی تکواندو سونامی تکواندو جهان لقب گرفت. بعدا فهمیدم آقا میلاد (صدرعاملی) فیلمنامه اش درباره موضوع دیگری است و اصلا آن را قبل از این ماجرا نوشته بوده. در ادامه هرچه جلوتر رفتیم، فهمیدم آقا میلاد توی اردوهای تیم ملی آمده، با اساتید مختلف گفت و گو کرده و بشدت درگیر نوشتن فیلمنامه بوده است. وقتی متوجه ریز ماجرا شدم بطور کلی ذهنیتم تغییر کرد و فهمیدن این فیلم به قهرمان ما یعنی فرزان که خیلی هم دوستش دارم ،ربطی ندارد.

ظاهرا ابتدا قرار نبوده شما کارشناس فیلم باشید و جنس همکاری تان چیزی دیگر بوده.

رجلی: بعد از دوران قهرمانی وارد تولید وسایل تخصصی تکواندو شدم. برای همین توسط یکی از دوستان به فیلم«سونامی» معرفی شدیم تا تجهیزات آن را تامین کنیم. بهرحال فیلم درباره تکواندو است و ما تنها برندی هستیم که تائیدیه رسمی فدراسیون را در مقوله تجهیزات این رشته ورزشی داریم. صحبت هایی با کارگردان و تهیه کننده داشتیم. بعد داستان را خواندم که خیلی از آن خوشم آمد. با آقا میلاد یک سری صحبت برای آشنایی با برند کردم. در همین حین درباره اتفاقاتی که برای خود من و دیگران در اردو، تمرین ها، مسابقات قهرمانی، مدال و ... افتاده را هم تعریف می کردم. آقا میلاد گفت که خود من کارشناسی فیلم را برعهده بگیرم. دوست داشتم این تجربه را بکنم بویژه این که بازیگران و عوامل فیلم همه کاربلد و مطرح هستند و می دانستم اتفاق خوبی رقم می خورد و کنارشان بودن برای تجربه بود.

تمرین ها را از کی شروع کردید؟

رجلی: ازاسفند 96 تمرین ها را شروع کردیم. وقتی این مسولیت را قبول کردم هنوز به طور صد در صد همکاری ام به عنوان کارشناس فیلم قطعی نشده بود. فدارسیون قرار بود یک مربی معرفی کند ولی من ماندم تا کارهای مقدماتی را پیش ببرم و بچه ها دست تنها نباشند. کار را شروع کردم که خب خیلی شرایط سخت بود؛ هم برای من هم بچه هایی که کار می کردند. فیلم می خواهد زندگی حرفه ای یک قهرمان را نشان دهد و باورپذیر کردن حرکات بهرام رادان و مهرداد صدیقیان کار سختی بود.

نگفتید نیاز به بدل دارند؟

رجلی: مصر بودند که خود آن ها بازی کنند و بدل نداشته باشند. که بعدا فهمیدم چه تصمیم بجایی گرفته شده. به هرحال با توجه به تجربه ای که در اردوها داشتم از روز اول که با بچه ها صحبت می کردم و آشنا شدم میخ مان را کوبیدیم و مسیرمان را تعیین کردیم. بر اساس تناسب قد و وزن آقای رادان و صدیقیان تکنیک هایی را از ابتدا تمرین کردیم.

آمادگی بدنی داشتند؟ به عنوان یک مربی وضعیت جسمانی رادان و صدیقیان را چطور می دیدید؟

رجلی: شما می دانید آمادگی بدنی یک مقوله است، تسلط به حرکات ورزشی مقوله ای دیگر. مثلا من شاید دونده خوبی باشم اما وقتی وارد بحث حرفه ای می شوم صرف دویدن کفایت نمی کند. بنظر من هم بهرام رادان و هم مهرداد صدیقیان بدن های خوبی داشتند و تنها مشکل ما بحث تخصصی تکواندو بود. یواش یواش وارد بحث های تخصصی شدیم و کارهایی کردند که تا حالا نکرده بوندند. خیلی شرایط برای این دو نفر سخت بود ولی انصافا پای کار ایستادند و با تمام دردی که بدن شان داشت تمرین های پرفشار را انجام دادند.

موقع فیلمبردای تمرین دیگر نبود و باید عمل می کردند. واقعا تجربه سختی برای این دو بازیگر بود ؛ چون کسانی که تا حالا پا به کیسه هم نزده بودندباید یک سری تمرین پرفشار تکواندو را انجام و بدن شان را وفق می دادند.

در نهایت از کار رادان و صدیقیان راضی بودید؟

رجلی: من راضی بودم ولی نمی توان انتظار داشت ضربه رادان مثل هادی ساعی باشد؛ این واقعا توقع بیجایی است.همین قدر که بهرام رادان یک ضربه تخصصی تکواندو را خیلی خوب اجرا می کند برای ما یک امتیاز مثبت بود.

بحث انتظار به کنار؛ منِ بیننده که با تکواندو آشنا نیستم می توانم بپذیرم بهرام رادان واقعا یک تکواندوکار را بازی کرده؟

رجلی: روزی که ما خواستیم صحنه فینال را در خانه تکواندو بگیریم، داوران رسمی بین المللی چیده بودیم، مثل استاد نظری، استاد استیکی و ... این ها کاملا حرفه ای هستند.وقتی رقص پا و تکنیک های بازیگران را دیدند گفتند کوروش چه کرده ای ! ببینید این ها مربی هستند و می دانند وقتی یک نفر را از صفر به نقطه ای برسانی که ضربه ای بزند چهار سال طول می کشد. الان شاگردی داریم که شش سال است نتواسنته ایم ضربه دیت چاگی بزند ولی هم بهرام و هم مهرداد حرکات را باورپذیر اجرا کرده اند. اگر بخواهیم بگوییم که چون کورش رجلی مربی این بچه ها بوده پس انتظار این است که سایه به سایه یک قهرمان حرفه ای بزنند اصلا معقول نیست. هیچ وقت این اتفاق برای هیچ بازیگری نمی افتد ولی رادان و صدیقیان در اندازه خودشان عالی بودند.

روزی چند ساعت تمرین داشتید؟

رجلی: مشکل اصلی بدن درد بچه ها بود. آقای صدیقیان از روز اول با ما بود اما آقای رادان در فیلم دیگری بازی می کرد و با گریم و خسته می آمد سر تمرین و مجبر بودیم فشار را کم کنیم اما بهرام خودش را رساند. اوایل ساق‌های شان درد شدید می‌گرفت و مجبور بودیم چند روز استراحت بدهیم. ولی دو ساعت تمرین را داشتیم. وقتی به مرحله فیلمبرداری نزدیک می شدیم روزی دو بار هم تمرین انجام می دادیم. خود ورزشکار حرفه ای که چند نفرشان در این فیلم همراه ما بودند کم می آوردند ولی بهرام و مهرداد پا به پای ما می آمدند. البته از زحمت های محمدرضا غفاری نگذریم که به عنوان مربی کنار ما بودند . او هم انگیزه بالایی داشت که به عنوان مربی حرفه ای عمل کند.

فیلمبردای هزار اتفاق پیش بینی نشده دارد. وقتی سکانس قطع می شد برای این که بدن بازیگران افت نکند چه می کرددید؟

رجلی: من بشدت به نتیجه «سونامی» خوشبین هستم اما اگر خلاف آن رقم بخورد هم می گویم هیچ چیز از ارزش این بازیگرها کم نمی شود. ببینید یک ورزشکار یک بار گرم می کند، یک بار اجرای تکنیک دارد، یک بار سرد می کند و خداحافظ شما. این پروسه شاید دو ساعت طول بکشد اما ما در طول روز شاید 20 بار گرم می کردیم، تمرین داشتیم،دوباره سرد می کردیم تا آیا یک سکانس اوکی بشود یا نه. بچه ها خیی خوب کار کردند؛ آن ها خسته بودند ولی انگیزه شان از بین نرفت. از ته دل به بهرام رادان خسته نباشید می گویم. حالا باید ببینیم نتیجه فیلم چه می شود.

منبع: خبر ورزشی