انگلیسی‌ها به سرمربی آمریکا افتخار می‌کنند

اعتمادآنلاین| ‌ منیژه موذن- در اتاق نشیمن کاغذدیواری‌شده خانه‌ای در محله لانگ‌وود، در 11 مایلی شمال پورتسموث، خانواده هارود از دوستان خانوادگی الیس، آلبوم عکس‌های قدیمی را روی میز گذاشته‌اند. در یکی از آلبوم‌های مراسم کریسمس سال 1983 عکس‌های دختر و پسری مشغول بازی به چشم می‌خورد. دختری که در عکس می‌خندد حالا سرمربی تیم فوتبال زنان آمریکاست و در یک‌قدمی فتح جام قرار دارد.

جیل الیس در منطقه دوری در همپشایر انگلیس بزرگ شده است. او در 14 سالگی به همراه خانواده‌اش به ویرجینیا مهاجرت کرد.

برای جیل الیس پیروزی مقابل هلند در فینال جام‌جهانی زنان در نیس فرانسه می‌تواند اثبات موفقیت مستمر تیمش باشد.

پدر جیل در نیروی دریایی سلطنتی کار می‌کرد و همزمان مربی فوتبال هم بود. او در سال 1980 به آمریکا مهاجرت کرد و یک آکادمی فوتبال به راه انداخت.

در باشگاه جوانان برادوک و دبیرستان رابینسون بود که جیل فوتبال بازی کردن را آغاز کرد. او یک فوتبالیست بی‌نظیر بود.

جاناتان گریس، دوست دوران مدرسه جیل، می‌گوید: «جیل تنها دختری بود که با ما فوتبال بازی می‌کرد. در دهه 70 علاقه یک دختر به فوتبال مساله عجیبی بود. به خاطر می‌آورم که جیل، اگر نگویم بهتر از پسرها، حتماً هم‌سطح آنها بازی می‌کرد.»

جیل بعدها برای ورود به کالج ویلیام و مری بورسیه شد.

به قول پل، برادر جیل، اگر او به آمریکا نمی‌رفت شاید هرگز وارد دنیای فوتبال نمی‌شد: «فوتبال در زمان کودکی ما یک بازی تماماً مردانه بود. اگر پدر و مادرم تصمیم به مهاجرت نمی‌گرفتند، شرایط برای جیل کاملاً متفاوت می‌شد. مهاجرت ریسک بزرگی بود که برای جیل نتیجه خوبی داشت.»

جیل الیس حالا سرمربی تیم ملی فوتبال زنان آمریکاست. او هنوز مثل دوران مدرسه با بقیه متفاوت است. الیس در کنار زمین فریاد نمی‌زند و عصبانی نمی‌شود، اما اراده‌ای که به بازیکنانش تزریق کرده تیم ملی آمریکا را تا فینال جام‌جهانی زنان برده است.

بازی امشب در مقابل هلند برای الیس، مهاجر انگلیسی فوتبال آمریکا، می‌تواند مهم‌ترین بازی دوران حرفه‌ای‌اش تلقی شود.