کد خبر: 331648
|
۱۳۹۸/۰۵/۲۷ ۰۹:۵۶:۰۰
| |

هادی چوپان:

بدنسازی در ایران احترام ورزش‌های دیگر را ندارد/ اگر به گذشته برگردم پایم را در باشگاه بدنسازی نمی‌گذارم

فاصله اندکی تا شروع رقابت‌های مسترالمپیا باقی مانده و همه امیدوارند ورزشکار ایرانی بتواند ویزای سفر به آمریکا را بگیرد.

بدنسازی در ایران احترام ورزش‌های دیگر را ندارد/ اگر به گذشته برگردم پایم را در باشگاه بدنسازی نمی‌گذارم
کد خبر: 331648
|
۱۳۹۸/۰۵/۲۷ ۰۹:۵۶:۰۰

اعتمادآنلاین| ‌ زاوش محمدی؛ هادی چوپان معروف به گرگ پارسی، یک رقیب جدی برای بدنسازان مطرح دنیاست. او اخیرا با قهرمانی در کانادا نشان داد چقدر خطرناک است. چوپان سه سالی است که تلاش می‌کند تا به مسترالمپیا(بالاترین مسابقات رقابت‌های پرورش اندام جهان) برود ولی هر بار آمریکا ویزایش را صادر نمی‌کند. نزدیک به 5 هفته دیگر رقابت های مسترالمپیا صادر می شود و هادی چوپان دو مجوز برای حضور در این مسابقات گرفته است. خیلی از علاقمندان به این رشته منتظر هستند تا ویزای هادی صادر شود و بتواند در مسابقات امسال حتی اولین مدال تاریخ ایران را در مسترالمپیا به دست بیاورد. این ورزشکار نامی میهمان کافه خبر بود و درباره آخرین شرایط خود برای حضور در رقابت ها توضیحاتی داد.

*وضعیت سفر به آمریکا و ویزایت چطور است؟

کارهای ویزا را انجام دادیم و امید داریم که به ما جواب مثبت بدهند و هر چه زودتر به آمریکا برویم. تقریبا 8 ماه قبل بود که اقدام کردیم. پرونده در پروسه انجام است. مراحل اداری صدور ویزا در حال طی شده است. بیشتر در حال fbi چک است. منتظر جواب هستیم.

*احتمال صدور ویزا چقدر است؟

الان بالاترین مجمع ورزش ایران هم نامه بدهند نمی شود گفت. ویزا بیشتر روابط است تا ضوابط. همه چیز 50-50 هست.

*اسپانسر اهمیت زیادی برای صدور ویزا دارد. در حال حاضر ایووژن و هانی رامبد مربی و اسپانسر هتو اقدامی کرده اند؟

ایووژن که متعلق به هانی رامبد است. همین ویزایی که در حال طی کردن مراحلش هستیم، مدیون ایووژن و انی رامبد هستیم. کلا ایرانی‌ها سه نوع ویزا را بیشتر نمی توانند اپلای کنند. منظورم ویژای دانشجویی، ورزشی و... است. الان برای صدور همه ویزاها سختگیری وجود دارد.

*خود هانی رامبد چه می گوید؟

وقتی من به کانادا رفتم و آنطور قهرمان شدم، شرکت برگزار کننده مسترالمپیا یک وکیل بین المللی گرفت تا برای ویزا گرفتن به من کمک کند. کارها انجام شده است. کاری دیگر از دست ما برنمی آید. اقدام ها را کرده ایم تا ببینم ویزا صادر می شود یا نه؟ از طریق دوستان هادی و مهدی پارسافر که در دبی زندگی می کنند هم پیگیر هستیم. مثل بردرانم هستند و شب و روز واقعا پیگیر هستند. ما از طریق سفارت آمریکا در دبی پیگیری‌ها را انجام می دهیم.

*تا الان هزینه ویزا چقدر شده است؟

باورتان نمی شود. از سال گذشته تا به امروز نزدیک به 9 هزار دلار هزینه کرده‌ایم و ممکن است درخواست ما برای ویزا و این 9 هزار دلار در یک ثانیه رد شود!

*خیلی از بزرگان از جمله فیلکس ویلر افسانه ای از شما حمایت کرد و از آمریکا خواست تا ویزای شما صادر شود.

خیلی زیاد. قطعا این حمایت اثر دارد.

*آیا اقدامی کرده اند؟

نه اقدامی صورت نگرفته ولی حمایت آنها واقعا اثرگذار است.

*همکاری شما با هانی رامبد چطور شکل گرفت؟

موقعی که من به گرند پریکس کره رفتم و به فلکس لوئیز باختم، خیلی ناراحت شدم.

*البته همان موقع ایرانی ها به پیج لوئیز حمله کردند.

من خواهش می کنم طرفداران این کار را نکنند. ما ایرانی ها به فرهنگ و تمدن‌مان معروف هستیم. این تهدیدها متاسفانه به ضرر ماست.

*و هانی رامبد...

آقا مهدی و هادی پارسافر درخواست همکاری را به ایشان دادند. او هم خیلی زود جواب داد و تمایل داشت تا همکاری کنیم. 8 ماه این پروسه همکاری ما به طول انجامید. یک روز در میان و به صورت مرتب با هم حرف می زدیم. همانطور که می دانید او 19 ساندو(تندیس زرین مسابقات مسترالمپیا) را به دست آورده و بیشترین ساندو را دارد. رامبد بزرگترین مربی دنیاست. پرافتخاترین هم هست. هدف من از انتخاب هانی رامبد بیشتر ایرانی بودنش است. هانی از افتخارات ورزش ماست. دوست داشتم یک تیم ایرانی تشکیل دهیم تا ساندو را به دست بیاوریم. او بسیار میهمن پرست است. باور کنید چند بار با من تلفنی حرف می زدم اسم ایران می آمد، گریه می کرد. به محض اینکه اسم ایران می آید از خود بی خود می شود. نام ایران را می شنود چشم هایش پر از اشک می شود.

*هادی حدودا کی وضعیت ویزایت معلوم می‌شود؟

علم غیب ندارم و نمی‌توانم به این سوال پاسخ دقیق بدهم، فقط باید منتظر ایمیل سفارت آمریکا باشم ولی امید دارم که این اتفاق 100 درصد رخ دهد.

*آیا حمایت جامعه بدنسازی را از خودت حس کردی؟

هر کاری کردم، برای مردم انجام دادم. هرچند مسئولین و فدراسیون از ما حمایت کافی را انجام نمی‌دهند و اگر بخواهم رک بگویم، آن‌ها دلسوز جوانان و قهرمانان مملکت نیستند و قهرمانان امروز را می‌خواهند و آن‌هایی که دیروز قهرمان بوده‌اند را نمی‌خواهند. هرتلاشی که من می‌کنم شخصی است و با کمک دوستانم و آقای ... از آمریکاست. باید بگویم که تمام تلاش من هم برای پرچم و مردم مملکتم است و فایده دیگری ندارد.

*درصورت کسب ویزا، آیا شانسی برای کسب مدال داری؟

ما تلاشمان را می‌کنیم که به شانس و اقبال فکر نکنیم. من تمرین می‌کنم که حق خودم را بگیرم و دلیل تلاش‌های من هم همین موضوع است. اگر تلاشت کم‌تر باشد، هدفت از تو دورتر می‌شود.

*شرایط «مستر المپیا» را به‌دلیل غایب بودن رقیبت چگونه ارزیابی می‌کنی؟

من، اولین کسی هستم که جواز مستر المپیا را برای دو بخش متفاوت کسب می‌کنم، من سهمیه را برای وزن 212 پوند و اوپن را دارم. نظر قطعی خودم و مربی‌ام این است که در بخش اوپن شرکت کنم و احتمالش کم است که در وزن 212 پوند شرکت کنم. من در چند سال گذشته با بزرگان زیادی روبه‌رو شدم و گنجایش بدنی‌ام را با آن‌ها انجام داده‌ام و ترس و هراسی از آن‌ها ندارم.

*اگر به بخش اوپن بروی، جدی‌ترین رقیب کیست؟

همه کسانی که در اوپن شرکت می‌کنند کیفیت بالایی دارند و تنها قهرمان مستر المپیا کسی است که در برنده این بخش باشد و از نظر من افرادی که در بقیه بخش‌ها شرکت می‌کنند را نباید به‌عنوان مستر المپیا بشناسیم. مستر المپیا کسی است که ساندو را می‌برد. از قدیم قهرمان مستر المپیا کسی است که اوپن را می‌برند و من قول نمی‌دهم در جمع سه نفر اول باشم، اما تلاش می‌کنم در جمع پنج نفر نهایی قرار بگیرم.

*دلیل علاقه‌ات به پرورش اندام چیست؟

من از بچگی عاشق فیلم‌های بروسلی و آرنولد بودم و می‌خواستم که بدن ورزیده‌ای داشته باشم. من عکسی از سه سالگی خودم دارم که در آن فیگور قفسه سینه گرفتم و از کودکی به این ورزش علاقه‌مند بودم.

*در دهه 90 بدنسازان بزرگی مثل کولمن بودند که کارشناسان اعتقاد دارند، این بزرگان تکرارنشدنی هستند، نظر تو چیست؟

آن‌ها بدن‌های زیبا و کلاسیک داشتند و در جهان امروز، از هر 100 بدنساز، فقط یکی مثل آن‌هاست. داروها تغییرات زیادی از آن دوران تا به‌حال داشته‌اند و در آن زمان داروها و مکمل‌های سالم‌تری نسبت به الان وجود داشته است. بدنسازان 50 سال قبل به‌راحتی الان زندگی خود را انجام می‌دهند، اما بدنسازان نسل جدید، به سختی 50 یا 40 سال عمر می‌کنند.

*به نظر تو، حق ورزشکاری در مستر المپیا خورده شده است؟

من اگر به گذشته برگردم پایم را در باشگاه بدنسازی نمی‌گذارم چراکه این ورزش به‌عنوان یک ورزشگاه بی‌فرهنگ شناخته می‌شود. در مملکت ما این ورزش احترام ورزش‌های دیگر را ندارد چون پایه‌گذاران بدی داشته است. ما از ابتدا قهرمانان بزرگی داشتیم که الان پیشکسوتان اصلی این رشته هستند، اما کسی این افراد نمی‌شناسد چراکه فدراسیون اصلا دلسوز ورزشکاران ما نیست.

منبع: خبرانلاین

دیدگاه تان را بنویسید

خواندنی ها