رونالدو تشنه شکستن رکورد علی دایی

اعتمادآنلاین| 4 گل از کریستیانو رونالدو و 93 گله شدن او باعث شد باز هم به رکوردداران گلزنی در مسابقات ملی پرداخته شود و طبیعتاً نام علی دایی را برای رکوردی که 13 سال پیش ثبت کرده در رسانه‌های مختلف جهان بخوانیم و بشنویم، دلیل آن هم اختلاف زیادی بود که ستاره سابق خط حمله تیم ملی ایران با دیگر بازیکنان ایجاد کرد. حالا رونالدو فقط 16 گل با او فاصله دارد. برترین گلزنان ملی تاریخ و نکاتی جالب درباره لیست برترین‌ها را مرور خواهیم کرد.

علی دایی (ایران)

109 گل در 149 بازی ملی زد که رکوردی خارق‌العاده است. شاید بسیاری اعتقاد داشته باشند رقبای ضعیف به رکوردشکنی دایی کمک کرده‌اند، اما گلزنان برجسته دیگری هم در همین قاره آسیا بودند که حتی به رکورد بهترین گلزن ملی نزدیک هم نشدند. دایی در جام‌جهانی گل نزده، اما یک رکورد خاص دارد و آن‌هم گلزنی در جام ملت‌های آسیا 1996 به تمامی رقبای ایران است. البته رکورد گلزنی‌اش در یک دوره جام ملت‌ها که 8 گل بود امسال توسط المعز علی قطری شکسته شد.

کریستیانو رونالدو (پرتغال)

در روز‌هایی که رکورد‌های مختلف را جابه‌جا می‌کرد حتی هوادارانش هم فکر نمی‌کردند روزی به رکورد علی دایی اینقدر نزدیک شود. حالا رونالدو تنها بازیکنی است که شانس شکستن رکورد دایی را دارد، اگرچه خودش را پس از 93 گله شدن بی‌خیال جلوه می‌دهد، اما کیست که نداند فوق‌ستاره پرتغالی عاشق رکورد شکستن است. 16 سال در تیم ملی پرتغال بازی کرده و 93 گل زده که تقریباً میانگین 6 گل زده در هر سال را نشان می‌دهد. به عبارتی با همین میانگین حساب کنیم شاید تا جام‌جهانی 2022 رکورد دایی را بشکند.

فرانس پوشکاش (مجارستان)

ستاره سابق رئال‌مادرید دوملیتی بود، هم برای مجارستان بازی کرد و هم برای اسپانیا، اما گل‌هایش را با پیراهن مجار‌ها زد. سال 1956 آخرین بازی‌اش را برای مجارستان انجام داد و همان سال به رکورد 84 گل ملی رسیده بود. رکورد گلزنی پوشکاش 47 سال پابرجا بود تا اینکه سال 2003 در دیدار برابر لبنان علی دایی گل هشتاد‌وپنجم خودش را زد. با این حال پوشکاش تقریباً یک گل در هر بازی زده که میانگین فوق‌العاده‌ای است.

کونیشیگه کاماموتو (ژاپن)

برترین گلزن تاریخ تیم ملی ژاپن شانس شکستن رکورد پوشکاش را داشت، اما ظاهراً به این رکورد فکر نمی‌کرد که 33 سالگی پیراهن سامورایی‌های آبی را از تن درآورد. او 80 گل ملی دارد که البته شاید ارزش آن‌ها از دیگر گلزنان برتر کمتر باشد، چرا که فقط به سه حریف غیرآسیایی (بلغارستان، دانمارک و نیجریه) گل زده است. با این حال 12 گل در بازی‌های آسیایی زده که رکورد خوبی محسوب می‌شود.

گادفری چیتالو (زامبیا)

آوریل 1993 وقتی تیم ملی زامبیا برای جدال با سنگال در انتخابی جام‌جهانی 1994 سفر می‌کرد، هواپیما به درون دریا سقوط کرد و 30 نفر کشته شدند. یکی از آن‌ها هم اسطوره فوتبال این کشور بود که همراه 18 بازیکن تیمش درگذشتند. گادفری چیتالو آن زمان 45 ساله بود و فقط چند ماه از حضورش روی نیمکت زامبیا می‌گذشت. در 108 بازی ملی تا سال 1980 به رکورد 79 گل رسید که برترین گلزن آفریقایی در رده ملی محسوب می‌شود.

حسین سعید (عراق)

78 گل در 137 بازی ملی تا سال 1990. حسین سعید بهترین مهاجم تاریخ تیم ملی عراق محسوب می‌شود که گل‌های ارزشمندش عراق را به جام‌جهانی 1986 رساند. او در المپیک و بازی‌های آسیایی هم چند گل زده است. مهاجمی که فقط برای تیم عراقیِ الطبه در رده باشگاهی بازی کرد، بین سال‌های 2004 تا 2011 رئیس فدراسیون فوتبال عراق بود.

پله (برزیل)

ارزش گل‌های پله اسطوره فوتبال جهان و برزیل بالا بوده است. او 77 گل در 92 بازی ملی زد. اولین آن‌ها وقتی به ثمر رسید که 16 ساله بود. با گل‌هایش برزیل را به قهرمانی جام‌جهانی 1958 رساند. در مجموع 12 گل در جام‌جهانی زده و در تنها حضورش در کوپا آمریکا که سال 1959 بود با 8 گل آقای‌گل شد. پله هم قطعاً می‌توانست رکورد پوشکاش را بشکند، اما در 31 سالگی پیراهن سلسائو را از تن درآورد.

شاندور کوچیش (مجارستان)

در دهه 1950 زوج خط حمله مجارستان بی‌نظیر بود. شاندور کوچیش در کنار پوشکاش ویرانگر بودند و جام‌جهانی 1954 نقش پررنگی در فینالیست شدن این تیم داشتند. کوچیش هم 75 گل در تیم ملی کشورش زده که 11 گلِ آن فقط در جام‌جهانی 1954 به ثمر رسید تا آقای‌گل شود. نکته مهم درباره آمار کوچیش میانگین گلزنی اوست. 1/1 گل در هر بازی که او را کنار گرد مولر از این حیث قرار می‌دهد.

بشار عبدالله (کویت)

ستاره خط حمله کویت هم با 75 گل در این لیست حضور دارد. او هم وقتی فقط 30 سال داشت در سال 2007 با تیم ملی وداع کرد تا گلزنی‌هایش هم متوقف شود. بشار هم در بازی‌های مهم کمتر گل زده و مثلاً در سال 2000 فقط 13 گل به بوتان و نپال زد. البته 4 گل هم به ایران زده که همه آن‌ها در بازی‌های دوستانه بوده است.

دیگر گلزنان برتر ملی

نفر دهم لیست سونیل چتری است، مهاجم هندی که 72 گل ملی دارد و تنها بازیکن فعال غیر از رونالدو بین 10 گلزن برتر محسوب می‌شود. میروسلاو کلوزه 71 گل زده و برترین گلزن تاریخ تیم ملی آلمان محسوب می‌شود. آمار او در جام‌جهانی هم نشان از ارزش بالای گل‌هایش دارد. کلوزه که آقای گل جام‌جهانی 2006 هم شد با 16 گل بهترین گلزن تاریخ جام‌جهانی است که خیلی از ستاره‌های دنیای فوتبال آرزو دارند به این رکورد برسند. لیونل مسی هم پس از رونالدو و چتری سومین گلزن برتر فعال تیم‌های ملی است. کاپیتان آرژانتین 68 گل زده و می‌تواند خودش را حداقل به جمع 10 گلزن برتر برساند. البته میانگین گلزنی مسی چندان عالی نیست و او در 136 بازی این آمار را ثبت کرده. رونالدوی برزیلی 62 گل زده و در کنار زلاتان ایبراهیموویچ قرار دارد. او 15 گل باارزش در جام‌جهانی زده و در سال 2002 با 8 گل آقای‌گل شد. نیمار 61 گله از رونالدو گذر خواهد کرد و شاید حتی به پله هم برسد. داوید ویا هم با 59 گل بهترین گلزن تاریخ تیم ملی اسپانیا است. روبرت لواندوفسکی در لیست بالای 50 گله‌ها قرار دارد و 57 گل زده. بهترین گلزن تاریخ لهستان می‌تواند آمارش را بهبود ببخشد. بالاترین میانگین گلزنی هم به نام پل نیلسون دانمارکی ثبت شده. مهاجمی که بین سال‌های 1910 تا 1925 برای دانمارک در تنها 38 بازی 52 گل زد، یعنی به طور میانگین 1/37 گل در هر بازی. او، کوچیش و مولر تنها گلزنانی هستند که آمار بالای یک گل در هر بازی را دارند. مولر هم که تا چند سال پیش برترین گلزن تاریخ تیم ملی آلمان بود در 62 بازی 68 گل زده و سابقه آقای گلی جام‌جهانی را هم دارد.

رکوردی دیگر به نام یک ایرانی

اما رکورد علی دایی تنها رکوردی نیست که یک ایرانی ثبت کرده. بین بازیکنانی که 50 گل یا بیشتر در رده ملی زده‌اند نام کریم باقری هم به چشم می‌خورد، هافبک سابق تیم ملی ایران که در ابتدای دوران بازی‌اش حتی در خط میانی هم بازی نمی‌کرد و مدافع بود. باقری 50 گل ملی در 87 بازی زده و تنها هافبکی است که به چنین رکوردی رسیده. در واقع او برترین گلزن جهان است که در پستی غیر از خط حمله بازی می‌کرد. با وجود اینکه کریم به تیم‌های ضعیف آسیایی هم زیاد گل زده، اما گل‌های ارزشمندی در جام ملت‌های آسیا و بازی‌های آسیایی هم به ثمر رسانده است. این نکته را هم نباید فراموش کرد که 46 گل از 50 گل باقری تنها در فاصله زمانی 5 ساله (1996 تا 2001) به ثمر رسیده و خداحافظی او در سال 2010 در حالی اتفاق افتاد که چند سال از حضور در تیم ملی کناره‌گیری کرده بود.

منبع: خبرورزشی