اریک کانتونا و لگد کونگ‌فویی که جاودانه شد/ قضاوت اخلاقی یک حرکت غیراخلاقی

اعتمادآنلاین| منیژه موذن - بیست و پنج سال از لگد معروف اریک کانتونا به یکی از تماشاگران در سلهرست پارک می گذرد و این لحظه همچنان ماندگارترین لحظه فوتبال کانتوناست.

لحظه‌ای را که به آن هولیگان لگد زدم ترجیح می‌دهم

اریک کانتونا در طول دوران بازی خود برای منچستریونایتد 82 گل به ثمر رساند. او چهار بار قهرمانی در لیگ برتر و 2 قهرمانی در جام حذفی را تجربه کرد. او در موفق‌ترین دوران باشگاه کاتالیزور تیم بود. با همه اینها اما کانتونا در پاسخ به این سوال که بهترین لحظه‌اش در منچستریونایتد چه لحظه‌ای بوده می‌گوید: «بهترین لحظه؟ لحظات خوب بسیاری را تجربه کردم، اما لحظه‌ای را که به آن هولیگان لگد زدم ترجیح می‌دهم.»

کانتونا همیشه متیو سایمونز، مردی را که با لگد زد، «هولیگان» خطاب می‌کند. این روشی است برای از انسانیت تهی کردن هواداری که کانتونا به او ضربه زد. ضربه او در 25 ژانویه 1995 شاید تلاش برای ضربه زدن به نژادپرستی بود. 25 سال بعد از آن تصویر کونگ‌فوی کانتونا قدرت عجیبی دارد. این حرکت نماد چیزی بود که سر الکس فرگوسن آن را کاریزمای جسورانه کانتونا خطاب می‌کرد، اما جسارت او در آن شب، فوتبال و زندگی‌اش را برای همیشه تغییر داد.

در نیمه اول بازی با کریستال پالاس، کانتونا و روی کین تحت شدیدترین فشارها بودند. تکل‌های خشن از سوی داور هیچ پاسخی نداشت و این قضیه حتی سر الکس را هم عصبانی کرده بود.

داور چهار دقیقه پس از آغاز نیمه دوم بالاخره واکنش نشان داد. تکل کانتونا روی شاو یک کارت قرمز به همراه داشت. گزارشگر بازی گفت: «خب، این هم از تیترهای فرداصبح.»

اما او هیچ ایده‌ای نداشت که تیترها چه خواهند بود. کانتونا کمی در زمین آهسته راه رفت، بعد یقه‌اش را باز کرد، به جایگاه تماشاگران نزدیک شد و... بقیه ماجرا را همه می‌دانند.

سایمونز فریاد زد: «گمشو برگرد به فرانسه، فرانسوی......» جواب کانتونا اما لگد کونگ‌فویی بود که زندگی او را تغییر داد.

کانتونا در این رابطه می‌گوید: «شما ممکن است هزاران نفر مانند او را ملاقات کنید. شاید اگر روز دیگری او را می‌دیدم و حتی دقیقاً همین حرف‌ها را می‌زد، واکنش من متفاوت بود. زندگی همین‌قدر عجیب است.»

مهم‌ترین چیز برای من این بود که خودم باشم

کانتونا همواره دست به کارهایی می‌زد که کسی جز او شهامت انجام دادنش را نداشت. بارزترین خصلت او این بود که بین آنچه فکر می‌کرد و انجام می‌داد هیچ تفاوتی وجود نداشت. کانتونا می‌گوید: «مهم‌ترین چیز برای من این بود که خودم باشم.»

آنچه در مورد دیگران ساختگی به نظر می‌رسید در مورد کانتونا کاملاً طبیعی بود. گری نویل در مورد او می‌گوید: «اریک شخصیتی منحصر به فرد داشت و هیچ اهمیتی نمی‌داد دیگران در مورد او چه فکر می‌کنند.»

بالاخره ساعت پنج صبح سر الکس فرگوسن ویدئوی لگد زدن اریک کانتونا به یکی از هواداران را دید.

پس از این حادثه، کانتونا به رختکن رفت و نکته عجیب این بود که گویی فرگوسن و هواداران یونایتد درک نمی‌کردند یا نمی‌خواستند ببینند چه اتفاق مهمی افتاده است. آنها تنها ناراحت از دست دادن 2 امتیاز در مقابل کریستال پالاس ضعیف بودند.

فرگوسن آن‌قدر مشغول ارنج تیم بود که حادثه را ندیده بود. او فکر کرده بود کانتونا از میان جمعیت رد شده و به رختکن رفته است. حتی وقتی به خانه رسیده بود و پسرش به او گفته بود چه اتفاقی افتاده، باز هم تصمیم گرفته بود به رختخواب برود و صبح روز بعد با حادثه روبه‌رو شود؛ اما بالاخره ساعت پنج صبح سر الکس فرگوسن ویدئوی لگد زدن اریک کانتونا به یکی از هواداران را دید.

واکنش اولیه فرگوسن این بود که کانتونا باید اخراج شود

واکنش اولیه فرگوسن این بود که کانتونا باید اخراج شود و هیات‌مدیره هم با این تصمیم موافق بود. بعد مائوریس واتکینس گفته بود که احتمالاً این حرکت پیگرد قانونی خواهد داشت و بهتر است باشگاه تا عصر پنجشنبه صبر کند. تا آخر هفته نظر سر الکس تغییر کرد و تصمیم گرفت کانتونا بماند. از آن لحظه کانتونا از حمایت همه‌جانبه او برخوردار بود.

اریک کانتونا تا آخر فصل محروم شد و 10 هزار و 800 پوند غرامت داد.

هرچند هواداران یونایتد نیز همچون سرمربی خود از کانتونا حمایت کردند، اما حملات اخلاق‌مدارانه آغاز شده بود و یونایتد به دلیل 36 ساعت تعلل در محروم کردن کانتونا هدف انتقاد بود. روزنامه میرور از این اتفاق تحت عنوان «شبی که فوتبال از شرم مرد» یاد کرد. با این حال همه واکنش‌ها منفی نبود. ریچارد ویلیامز از ایندیپندنت نوشت: «تنها اشتباه کانتونا این بود که از زدن سیمونز دست کشید. هرچه بیشتر در مورد سیمونز می‌خوانیم بیشتر می‌فهمیم که حرکت کانتونا واکنش به رفتاری غیراخلاقی بوده است.»

با وجود قضاوت‌های فراوان در مورد حرکت کانتونا و آنچه بعدها در فوتبال او اتفاق افتاد، لگد کانتونا در سلهرست پارک تاثیرگذارترین حرکت او بود. این لحظه‌ای منحصر به فرد در ارتباط یک بازیکن و هواداران بود.

اریک کانتونا قبل از 25 ژانویه 1995 یک اسطوره بود، اما بعد از آن حادثه جاودانه شد.