هیولای شکستناپذیر کلوپ بدموقع پارکینسون گرفت
شکست 2 بر صفر لیورپول برابر چلسی ناآماده در جام حذفی انگلیس سومین باخت قرمزهای آنفیلد را در چهار بازی اخیر رقم زد؛ تفاوتی چشمگیر در مقایسه با حماسه بدون باخت این تیم در ابتدای فصل که این سوال را مطرح میکند: آیا هواداران تیم بندر لیورپول باید نگران لرزش تیم باشند؟
اعتمادآنلاین| اگر صادق باشیم با توجه به فاصله 22 امتیازی لیورپول در صدر جدول لیگ جزیره با نزدیکترین تعقیب کننده، سخت است که تصور کنیم هواداران این تیم آنچنان از این شکست اندوهگین باشند اما حذف از جام حذفی به همراه پیچیدگیهای شکست یک بر صفر برابر اتلتیکو مادرید در دیدار رفت مرحله یک هشتم لیگ قهرمانان، فصلی را که به نظر فرصتی تکرار نشدنی برای تاریخسازی بود، در معرض این خطر قرار داد که تنها با یک جام به پایان برسد؛ حتی اگر این یک جام آن دستاوردی باشد که این باشگاه سه دهه آزگار برای رسیدن به آن تقلا میکرد.
دیدار برگشت چهارشنبه هفته آینده این تیم برابر اتلتیکو تعیین میکند که آیا دفاع از عنوان قهرمانی لیورپولیها در لیگ قهرمانان با یک سکته پرسر و صدا تمام میشود یا خیر اما پس از سلطه تیم جوان تحت هدایت «فرانک لمپارد» بر گزینه اصلی قهرمانی لیگ جزیره در استمفوردبریج، مسلما جام اتحادیه یک سال دیگر از دستور کار آنان خارج شده است.
گل افتتاحیه عجیب بازی توسط «ویلیان» با گل درخشان «روس بارکلی» در نیمه دوم کار لیورپول را تمام کرد اما «یورگن کلوپ» باید بابت فقدان سبک بازی مالکانه و مقتدر تیمش که برجسته و دنبالهدار شده است، نگران باشد.
«بیلی گیلمور» 18 ساله اسکاتلندی و تازهترین استعداد برخاسته از آکادمی غنی چلسی، به مراتب بهتر از «فابینیو» باتجربه در کمربند میانی میدان بود و با شایستگی جایزه بهترین بازیکن زمین را از آن خود کرد.
غیبت «جردن هندرسون» کاپیتان تیم کلوپ بسیار به چشم میآمد. عملکرد روز گذشته به همراه شکست غافلگیر کننده سه بر صفر برابر واتفورد که نقطه پایانی بود بر زنجیره شکست ناپذیری قرمزها در لیگ جزیره، اهمیت کاری را که این بازیکن در میانه میدان برای کلوپ و لیورپول انجام میدهد، برجسته کرد.
در حالی که شعار «اخراج کلوپ» را نباید زیاد جدی گرفت اما گفتن این حرف حتی به شوخی نیز تاییدی است بر استانداردهای بالایی که تیم کلوپ در فصل جاری از خود بر جای گذاشته و توقع همگان را بالا برده است.
با توجه به آن تیم شکست ناپذیر آرسنال و همچنین چلسی تحت هدایت «خوره مورینیو» (البته اولین دوره) و همچنین تیمهای مختلف منچستریونایتد تحت رهبری «سر الکس فرگوسن»، به نظر میرسید لیورپول این فصل گوی سبقت را از همه این تیمها برباید؛ دست کم تنها از حیث قدرت و تداوم نتایج در دوره ای طولانی اتفاقی که نیافتاد.
به هر حال، شگفت انگیز است که پدیدار شدن لغزش آنها در فصل این اندازه طول کشیده است اما باید قبول کنیم که زمانبندی این لغزش ایدهآل نیست.
نمایش روز یکشنبه لیورپول ضعیف رین عملکرد آنها در طول فصل بود و سهشنبه شب، آنها بار دیگر از فرم همیشگی خود فرسنگها فاصله داشتند؛ اتفاقی که به قیمت از دست رفتن شانس حضور در جمع هشت تیم پایانی جام حذفی تمام شد.
ارائه عملکردی مشابه در دیدار هفته آینده برابر تیم به شدت توانای «دیگو سیمئونه» در فاز تدافعی، وداع زودهنگام آنان را از لیگ قهرمانان رقم خواهد زد و به تبع آن رویایی سومین حضور متوالی در فینال این تورنمنت بر باد میرود.
هر اتفاقی که در این برهه حساس و حیاتی فصل رخ دهد، لیورپولیها شایستگی تاجگذاری در لیگ برتر جزیره را دارند. برای باشگاهی که از لحاظ تاریخی و شخصیتی تحت فشار قرار دارد، قهرمانی در لیگ نوار قرمز رنگ حاشیه شهر مرزیساید را غرق در هلهله خواهد کرد اما اگر آنها به جای غرش با یک زوزه خفیف از خط پایان عبور کنند، آنگاه پرسشی که به شکلی اجتنابناپذیر ذهن تعدادی از هواداران را مشغول میکند، این خواهد بود: «آیا امکان داشت فصل را پر و پیمانتر از این تمام کنیم؟»
منبع: ایرنا
دیدگاه تان را بنویسید