لوئیس همیلتون کتاب تاریخ را بازنویسی کرد

اعتمادآنلاین| فقط زمان نشان خواهد داد که داستان موفقیت خارق‌العاده لوییس همیلتون تا چه مدت ادامه پیدا خواهد کرد. در این لحظه و بعد از قهرمانی او در گرندپری پرتغال کافی است قهرمان جهان را همان طور که اکنون شناخته شده به عنوان موفق‌ترین راننده تاریخ فرمول یک بشناسیم. ورزشکاری که توانسته به صورت مداوم و طولانی‌مدت در اوج باقی بماند و حالا ظاهری شبیه به بزرگ‌ترین ورزشکاران تاریخ پیدا کرده است. البته در این میان نگاه‌ها صرفا به سمت قهرمانی‌ها و رکوردشکنی‌های او رفته و کسی نمی‌پرسد او چطور تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین‌ها در تمام دوران‌ها شده است.

هنگامی که او در Autódromo Internacional do Algarve از خط پایان به عنوان نفر نخست عبور کرد و یک برد دیگر به دست آورد تا از مایکل شوماخر عبور کند، پیتر یونینگتون مهندس مسابقه همه‌ چیز را به صورت خلاصه شرح داد: «چه مسابقه‌ای! شما در حال بازنویسی کتاب‌های تاریخ هستید.» سوابق شوماخر غیرقابل دستیابی به نظر می‌رسید. همیلتون حالا همه آنها را در اختیار دارد و احتمالا فاصله زیادی با آنها ایجاد خواهد کرد.

او در حال حاضر بیشترین موقعیت یک در پول پوزیشن را دارد. او با 7 عنوان شوماخر در رقابت‌های فرمول یک برابری کرده و می‌تواند در فصول بعد آن را ارتقا بدهد. هر چند تمام اینها به نوعی بازی با اعداد به نظر می‌رسند اما برای قهرمان جهان خالی از احساس هم نیستند. همیلتون دو هفته پیش وقتی به رکورد شوماخر رسید کمی تحت‌تاثیر قرار گرفت و فروتنانه حرف زد.

اما در گرندپری پرتغال او با احساسی آزادانه از موفقیت بزرگش لذت برد. موفقیتی که هیچ راننده دیگری در تاریخ به آن دست پیدا نکرده است. او که از اتومبیل خود بالا رفته بود در آغوش پدرش آنتونی که هنگام شروع رقابت تمام حمایتش را از پسرش نشان داده بود، قرار گرفت. هنگامی که پدر پشت تریبون ایستاد با چشمانی اشک‌بار رو به جمعیت حرف زد. بخشی از بار احساسی این صحنه به این برمی‌گشت که پدر و پسر تا سال 2010 با هم قطع رابطه کرده بودند و از آن موقع دوباره جفت شدند.

برای همیلتون در آن لحظه یک شادی واقعی و البته متمایز از سایر اوقات وجود داشت و او به خودش اجازه داد آن را بروز دهد. او سزاوار این شادی بود. این همان احساسی بود که باعث شد او در دور تعیین خط یک دور اضافی هم بزند تا مطمئن شود جایگاه پول پوزیشن را به دست می‌آورد. این نوعی از استعداد است که فقط عده‌ کمی از ورزشکاران آن را در اختیار دارند. همیلتون استعداد و توانایی ترسناکش را با هم ترکیب کرده و به این نمایش بی‌نقص رسیده است. در گرندپری پرتغال همیلتون همین توانایی‌ها را در مدیریت استفاده از لاستیک‌هایش به نمایش گذاشت. جوری که مشخص شد او در کلاس متفاوتی نسبت به سایرین قرار دارد.

هم‌تیمی‌اش والتری بوتاس که نفر دوم بود، اعتراف کرد که نمی‌تواند کاری برای به چالش کشیدن قهرمان جهان انجام دهد. در واقع اگرچه نقاط ضعفی در زره آهنین همیلتون وجود دارد اما او به خوبی از آنها حفاظت می‌کند. از نظر جسمی و روحی راننده انگلیسی مانند صخره‌ای است که امواج در مقابل او هیچ شانسی ندارند. او 262 مسابقه داد تا به 92 پیروزی چشمگیر خود دست پیدا کند. اولینش در سال 2007 و در کانادا به ثمر رسید. اکنون او 35 ساله است. از آن زمان درخشش او بسیار چشمگیر بوده. او تنها راننده تاریخ است که در هر فصلی که شرکت کرده حداقل یک قهرمانی به دست آورده.

او اکنون 14 سال است در فرمول یک کار می‌کند. از زمانی که مرسدس با شروع دوران توربو هیبرید بسیار قدرتمند ظاهر شده او در استفاده از هر فرصتی بی‌رحمانه عمل کرده و موفقیت‌های بی‌نظیری به دست آورده است. او از سال 2014 به این سو و به جز سال 2017 که با 9 قهرمانی مقام نخست فصل را به دست آورد در هر فصل 10 بار یا بیشتر قهرمان شده است. موفقیت‌های تکراری همیلتون گاهی این احساس را می‌دهد که همه ‌چیز ساده است و قهرمانی او باید به عنوان یک نتیجه احتمالی بسیار قوی در نظر گرفته شود. اما این چیزی جز تلاش بسیار زیاد راننده، شناخت کامل و مو به موی پیست‌ها، آگاهی روی شرایط اتومبیل و امکاناتش نبوده است

. در هر فصل رانندگان تلاش می‌کنند او را شکست دهند اما این اتفاق نمی‌افتد. ورشتاپن راننده ردبول که در پرتغال سوم شد این را تایید می‌کند. او می‌گوید:«همه می‌دانند که او بسیار سریع است اما نقطه قوت او ثبات قدمش است. همیلتون به ندرت اشتباه می‌کند و به همین دلیل است که خیلی سریع به چنین رکوردهایی رسیده است. چیزی که بسیار چشمگیر است.» از سال 1996 که ژاک ویلنوو در پیست پرتغال پیروز شد این کشور میزبان جایزه بزرگ نبود. حال این پیست در بازگشت به میزبانی مسابقات تبدیل به جایی شد که رکورد شوماخر افسانه‌ای شکسته شد. همیلتون با نمایشی که یادآور عملکرد همیشه عالی راننده آلمانی بود، توانست با فاصله‌ای 25 ثانیه‌ای و بدون اینکه به عقب نگاه کند، پرچم خط پایان را بگیرد.

منبع: روزنامه اعتماد