خط قرمز روی سنگین‌وزن‌های تکواندو زنان ایران برای انتخابی المپیک
تیم تکواندو زنان ایران برای انتخابی المپیک در قاره آسیا فروردین‌ماه سال آینده به میزبانی اردن آماده می‌شود. بازی هایی که شروع نشده تکواندو زنان ایران را وارد یک حاشیه جدید کرده است.
اعتمادآنلاین| تیم تکواندو زنان ایران برای انتخابی المپیک در قاره آسیا فروردین‌ماه سال آینده به میزبانی اردن آماده می‌شود. غزل سلطانی، مهلا مؤمن‌زاده زهرا شجاعی، طیبه پارسا، ناهید کیانی و زهرا ولی‌نژاد تکواندوکارانی هستند که در دو وزن 49- و 57- کیلوگرم رقابت‌های انتخابی المپیک تمرین می‌کنند.
طبق قانون فدراسیون جهانی تکواندو، برای حضور در المپیک از دو طریق سیستم رنکینگ و رقابت‌های قاره‌ای می‌توان سهمیه گرفت. تیم‌ها از سیستم رنکینگ 4 سهمیه مردان و 4 سهمیه زنان می‌گیرند. ولی کشورهای که از این طریق سهمیه نگرفته باشند، می‌توانند در رقابت‌های قاره‌ای شانس‌شان را امتحان کنند. البته اگر کشوری 2 سهمیه و بیشتر از سیستم رنکینگ گرفته باشد، اجازه حضور در مسابقات قاره‌ای را ندارد. اگر کشوری یک سهمیه داشته باشد، برای سهمیه دوم در مسابقات قاره‌ای، اجازه حضور با یک تکواندوکار دارد. با این شرایط، تیم تکواندوی مردان ایران به دلیل دو سهمیه حسینی و هادی‌پور، جایی در مسابقات قاره‌ای ندارد و تنها تیم زنان با 2 تکواندوکار برای سهمیه مبارزه می‌کند.
طبق قانون فدراسیون جهانی، کادر فنی تیم ملی و مدیر فنی تصمیم گرفته‌اند از بین 4 وزن المپیکی، در همین دو وزن دنبال سهمیه باشند و شواهد هم نشان می‌دهد مهلا مؤمن‌زاده در وزن 49- کیلوگرم و ناهید کیانی در وزن 57- کیلوگرم تکواندوکاران ایران در مسابقات انتخابی المپیک باشند اما اینکه با چه متر و معیاری کادر فنی تصمیم گرفته روی سنگین‌وزن‌ها خط قرمز بکشد و اصلاً روی نفرات سنگین‌وزن تیم ملی هیچ حسابی باز نکند جای سؤال دارد؟! جالب اینکه چرا کادر فنی از توانایی‌های زهرا پوراسماعیل و اکرم خدابنده که هر دو شرایط خوبی دارند، به سادگی گذشته‌اند؟
سؤال‌های زیادی وجود دارد، اینکه نقش کمیته فنی در فدراسیون تکواندو چیست؟ چرا کادر فنی و کمیته فنی شرایط آسان انتخابی المپیک سنگین‌وزن‌ها را در مسابقات قاره‌ای در نظر نگرفته و چرا سنگین‌وزن‌ها غایبان بزرگ در اردوی تیم ملی هستند؟!نباید این نکته فراموش شود که ما همیشه در آسیا مدعیان کمتری در سنگین‌وزن داشته‌ایم و شرایط آسان‌تری برای تصاحب سهمیه المپیک نسبت به سبک‌وزن است ولی هیچ‌گاه به این نکته مهم اشاره‌ای نشده است!
سؤال بعدی اینکه، وقتی ناهید کیانی تکواندوکار 12 هزار دلاری چند سال اخیر در وزن 49- کیلوگرم درخشیده و دو دوره مسابقات جهانی را تجربه کرده و حتی برنز بازی‌های آسیایی را گرفته، در این وزن رنکینگ‌دار بوده، موضوعی که اهمیت زیادی در قرعه‌کشی دارد چرا باید با تصمیم عجیب کادر فنی و مدیر فنی در وزن57- کیلوگرم در مسابقات قاره‌ای دنبال سهمیه المپیک باشد؟
توانایی‌های مؤمن‌زاده بر کسی پوشیده نیست اما چه اصراری وجود دارد که او در وزن غیرتخصصی‌اش مبارزه کند و کیانی هم شانس تلاش برای سهمیه المپیک در وزن تخصصی‌اش را از دست بدهد!
اگر نگاه شایسته‌سالاری است، چرا کیانی و مؤمن‌زاده در یک مسابقه انتخابی مبارزه نمی‌کنند تا بهترین تکواندوکار به مسابقات اعزام شود. از طرفی ناهید کیانی تکواندوکار بورسیه‌ای است که IOC ماهانه 12 دلار به فدراسیون می‌دهد تا در مسیر رسیدن به المپیک برایش هزینه کند. مبلغی که برای حقوق، هزینه اردو، حضور در تورنمنت و... برای کیانی در نظر گرفته شده تا سوار بر قطار المپیک شده و در ایستگاه توکیو پیاده شود اما این‌طور به نظر می‌رسد که تغییر وزن عجیب کیانی برای سهمیه المپیک و تفکرات اشتباه بعضی‌ها، مسیر او را تغییر داده و شاید کیانی به جای رسیدن به توکیو به ناکجا آباد برسد.
با این تصمیم کادر فنی و انتخاب بدون توجه به معیارهای لازم، راه رسیدن به المپیک کیانی هم پرخطر می‌شود و ریسک خیلی بزرگی است که کیانی در وزن غیرتخصصی روی شیاپچانگ برود. به هرحال اگر قرار است هوگوپوشان ایرانی شانس سهمیه را امتحان کنند، بهتر است جدای از نگاه‌های ویژه به بعضی تکواندوکاران هر هوگوپوشی در وزن تخصصی‌اش اعزام شود، ضمن اینکه کمیته فنی هم نگاه ریزبینانه‌ای به سنگین‌وزن‌ها داشته باشد تا آنها هم شانس‌شان را امتحان کنند.
به هر حال تصمیم اول و آخر را کادر فنی و مدیرفنی می‌گیرد اما اگر سهمیه المپیک آنها از دست برود باید جوابگوی، رئیس فدراسیون تکواندو، کمیته ملی المپیک، جامعه بزرگ تکواندو و... باشند.
منبع: خبرآنلاین
دیدگاه تان را بنویسید