هپی اسلم یا نمایش کابوس؟ / اوپن استرالیا آغاز می‌شود

اعتمادآنلاین| ‌ نور خورشید زردرنگ به آرامی روی سطح رودخانه یارا در کنار ملبورن پارک می‌رقصد. این رودخانه یک همدم ثابت به حساب می‌آید که از میدان فدریشن و در امتداد Birrarung Marr کم‌کم از شهر دور می‌شود. این روزها و در تابستان استرالیا، شهر در آستانه نخستین گرانداسلم فصل است. رویدادی که راجر فدرر آن را «هپی اسلم» نام‌گذاری کرده است.

اما این سفر سیاحتی به‌ طور ناگهانی بعد از رسیدن به یک ایست بازرسی آبی‌رنگ که روی آن علامت ماسک و اعلامیه «وضعیت سلامت مورد بررسی دقیق قرار می‌گیرد» دیده می‌شود، پایان می‌یابد. تابلویی برای یادآوری این نکته که شرایط زندگی عادی نشده است. در مسیر 3 منطقه ایست طراحی شده که همانند قیف عمل می‌کنند. این راه‌حلی است برای اینکه تداخل مردم با یکدیگر و افزایش احتمالی سرایت بیماری کرونا به حداقل برسد.

استرالیا موفقیتی نسبی در مهار دو موج نخست کرونا داشته است. بسته شدن مرزها، استفاده اجباری از ماسک، قرنطینه در دو شکل بلندمدت وکوتاه‌مدت از اقدامات دولت این کشور بوده است. از زمان ظهور کرونا شهر ملبورن در یک قرنطینه 3 ‌ماهه از ماه اکتبر فرو رفت. این سیاست‌گذاری‌ها که طبق اعلام مقامات با عنوان Covid normal معرفی شد به استرالیایی‌ها اجازه داد با اطمینان تعطیلات تابستان خود را جشن بگیرند و سال تحصیلی جدید را آغاز کنند. رافائل نادال در بدو ورود به استرالیا گفت:«به‌ طور کلی سال سختی برای همه جهان بوده است. ما هنوز در وضعیت بسیار دشواری قرار داریم. اما من فکر می‌کنم استرالیا یک نمونه شگفت‌انگیز از نحوه کنترل امور به روش صحیح است.»

از آنجایی که رویدادهای ورزشی با شیوع همه‌گیری دست وپنجه نرم می‌کنند، هدف اصلی حفظ ایمنی شرکت‌کنندگان و مسوولان برگزاری به استثنای تماشاگران است. در اینجا بیشتر بازیکنان و همراهان آنها هستند، نه هواداران که سلامتی جامعه را تهدید می‌کنند. حل این مشکل چندان خوب پیش نرفته است. اول ورود صدها بازیکن و کادر همراه آنها با پروازهای چارتر ناراحتی شهروندان این کشور که مدت‌هاست در خارج گرفتار شده‌اند و امکان بازگشت به کشور ندارند را برانگیخت. سپس مثبت اعلام شدن آزمایش برخی از مسافران در آن پروازها دردسرساز شد و مسوولان برگزاری رقابت‌ها را ملزم کرد تمام کسانی که در آن پرواز حضور داشتند را به قرنطینه بفرستند. این باعث شکایت تعدادی از بازیکنان شد. آنها گفتند که قرنطینه به ضعف در رقابت‌ها منجر خواهد شد.

مرد شماره 13 جهان روبرتو بائوتیستا آگوت تجربه خود را از قرنطینه شدن در یک هتل به «زندانی که وای‌فای» دارد تشبیه کرد. نواک جوکوویچ بخت اول قهرمانی و نفرات دوم و سوم رنکینگ برای قرنطینه به هتل فرستاده نشدند. آنها در شهر آدلاید و در منازل شخصی اسکان داده شدند که این مساله نیز اعتراض تنیسورهای دیگر را به همراه داشت. جوکوویچ در یک نامه از مقامات استرالیا خواست شرایط قرنطینه را تسهیل کنند که این درخواست با موافقت مواجه نشد. خیلی‌ها جوکوویچ را به دورویی متهم کردند و به او گفتند حالا که امکانات بسیار بهتری از سایر تنیسورها در اختیار دارد نباید چنین درخواستی می‌داد. او باید در وهله اول زیر بار این تبعیض نمی‌رفت. استن واورینکا قهرمان سابق مسابقات آزاد استرالیا در واکنش به نامه جوکوویچ در توییتی کنایه‌آمیز نوشت: «از آدلاید؟ آها!»

جای تعجب نیست که مردم و مقامات محلی نسبت به شکایات تنیسورها نرم نشوند و آمادگی لازم برای پذیرش هرگونه آزادی این افراد که می‌تواند زحمات چند ماهه آنها را در مبارزه با ویروس کرونا خراب کند، نداشته باشند. خصوصا وقتی مشخص شد که تست پائولا بدوسا تنیسور اسپانیایی در روز هفتم قرنطینه مثبت است. بعید است روحیه عمومی نسبت به بازیکنانی که 256 نفر از آنها حداقل 100 هزار دلار حتی در صورت باخت در دور نخست از این مسابقات به دست می‌آورند، نرم شود.

نارضایتی روز چهارشنبه هفته گذشته هنگامی افزایش یافت که یکی از افراد حاضر در هتل بازیکنان کرونا مثبت شد و این لرزشی در جامعه ایجاد کرد. به گفته یکی از مجریان ورزشی این سناریوی کابوس می‌تواند منجر به لغو مسابقات شود اما در حالی که صداهای مخالف زیادی وجود دارد و متحد کردن همه برای برگزاری این تورنمنت سخت است، عمده انتقاداتی که صورت می‌گیرد در مورد تغییر نرم قوانین ایالت ویکتوریاست که پیش از این تاکید داشت این بیماری بسیار خطرناک است و حالا در برخی موارد سهل‌انگارانه عمل می‌کند. دنیل اندروز نخست‌وزیر ویکتوریا روز پنجشنبه گفت:«استراتژی ما همیشه صفر بودن موارد ابتلا نیست. این استراتژی تلاش برای پیدا کردن بیماران، تلاش برای داشتن فعالیت اقتصادی و تلاش برای شروع و بازسازی و بازیابی و مدیریت خطر است.»

همه اتفاقات ذکرشده کمک می‌کند تا توضیح دهیم که تضاد قابل توجه بین تابستان استرالیا که تا حد زیادی تحت‌تاثیر شیوع بیماری کرونا قرار نگرفته و زمستان فاجعه‌آمیز سایر نقاط دنیا چگونه رقم خورده است. ایالت ویکتوریا جزو ایالاتی است که در آن مسابقات فوتبال در حال برگزاری است و کارمندان دولت یک روز در هفته را برای تماشای مسابقات اسب‌دوانی تعطیل می‌کنند. در این شرایط برگزاری رقابت‌های تنیس هم مزایای اقتصادی خوبی دارد و هم مثالی برای مدیریت خوب بحران به حساب می‌آید.

تنیس آزاد استرالیا در سال گذشته تولید 387.7 میلیون دلار ثروت برای اقتصاد محلی داشت. بیشتر این موارد به بخش‌های جهانگردی و مهمان‌نوازی مربوط می‌شد. مناطقی که امسال به ‌شدت تحت‌تاثیر همه‌گیری قرار گرفته‌اند. با این حال تعجب‌آور نیست که مدیران با وجود آگاهی از خطرات موجود در سلامت عمومی همه تلاش خود را کرده‌اند تا رقابت‌ها برگزار شود.

اگر همه این سناریوها آشنا به نظر می‌رسند به این دلیل است که سال گذشته و در آستانه گرندپری فرمول یک در ملبورن و در حالی که ویروس به ‌شدت همه جای دنیا را تحت‌تاثیر قرار می‌‌داد، رقابت‌ها ابتدا تعطیل نشد و تازه هنگامی که تیم‌ها به ملبورن وارد شدند و تست برخی از شرکت‌کنندگان مثبت اعلام شد، دستور لغو رقابت‌ها صادر شد. قبل از تعطیلی مسابقات هنگامی که از لوییس همیلتون پرسیدند چرا مسابقات در این شرایط قرار است برگزار شود، پاسخ داد:«پول حاکم است.»

این همان چیزی است که در روانشناسی از آن به عنوان قانون peak-end rule یاد می‌شود. این قانون توسط برنده جایزه نوبل، دانیل کانمان(Daniel Kahneman) معرفی شد. این قاعده می‌گوید، قضاوت ما درباره تجارب‌مان مستقل از ارزیابی ما از تجربه(لذت بخش یا دردآور) تقریبا به ‌طورکامل به نقطه اوج و پایان تجربه بستگی دارد. مقامات استرالیا امیدوارند که نقطه اوجی در کار نباشد و دو هفته برگزاری رقابت درکمال آرامش و بدون سر و صدا داشته باشند و در نهایت قهرمانان جام‌های مشهور نقره‌ای خود را دریافت کنند و درکنار رودخانه مراسم باشکوه اختتامیه برگزار و همه‌ چیز تمام شود. آنها می‌خواهند این شکوه را به دنیا نشان بدهند و علاقه دارند آن نه فقط متعلق به تنیسورها که متعلق به تمام مردم استرالیا باشد.

منبع: روزنامه اعتماد