خداحافظی کاپیتان تیم ملی هندبال زنان از دنیای ورزش / حضور در مسابقات جهانی تنها حسرت زندگی‌ام بود

اعتمادآنلاین| شانزدهمین دوره از رقابت‌های لیگ برتر هندبال زنان هفته گذشته با قهرمانی تیم اشتاد سازه به پایان رسید. در حاشیه مسابقه فینال شیدا فلاحی، کاپیتان تیم ملی هندبال زنان ایران و بازیکن گوش چپ تیم ملی بعد از 20 سال فعالیت در هندبال بعد از بالا بردن جام قهرمانی با تیم اشتاد سازه، از دنیای ورزش قهرمانی خداحافظی کرد. در این بازی شیدا اشک ریخت و زمین هندبال را بوسید تا از این به بعد کفش‌هایش را بیاویزد و در دور جدید فعالیت ورزشی اش به عنوان مربی در این رشته فعالیت کند. خیلی‌ها در طول این سال‌ها از ورزش قهرمانی خداحافظی کردند اما کاپیتان تیم ملی سرنوشت جالبی داشت.

شیدا فلاحی، بازیکن 34 ساله تیم اشتاد سازه درخصوص مسابقات لیگ گفت: «امسال شرایط به خاطر شیوع کرونا متفاوت از سال‌های گذشته بود با وجود این سطح مسابقات خیلی بالا بود و این قهرمانی بسختی به دست آمد. مسابقات به دلیل کرونا به صورت متمرکز برگزار شد و باید پیش از برگزاری مسابقات تست کرونا می‌دادیم با وجود این، توانستیم این مسابقات را به سلامت پشت سر بگذاریم. 8 تیم در لیگ برتر حضور داشتند و توانستیم از عنوان قهرمانی‌مان در سال گذشته دفاع کنیم.»

او درخصوص مشکلات هندبال بانوان بیان داشت: «تیم ملی در رده بزرگسالان فعال بوده اما امسال به خاطر کرونا هیچ مسابقه‌ای برگزار نشد. باشگاه‌های ما امسال به خاطر کرونا نتوانستند در مسابقات جام باشگاه‌های آسیا حاضر شوند. ما در رده‌های پایه مشکلات مالی داریم و متأسفانه تیم‌های نوجوانان و جوانان مان به مسابقات اعزام نمی‌شوند که این موضوع به هندبال کشورمان ضربه می‌زند. در آخرین دوره مسابقات آسیایی انتخابی جهانی 2019 در ژاپن حضور یافتیم و ششم شدیم که این بهترین عنوان برای تیم ملی بانوان در مسابقات بین‌المللی بود.»

کاپیتان تیم ملی هندبال با اشاره به این موضوع که در این مسابقات با اختلاف 5 گل به استرالیا باختیم و از صعود به مسابقات جهانی محروم شدیم، افزود: «ما تنها 5 گل با صعود فاصله داشتیم و این بزرگترین حسرت زندگی ورزشی‌ام بود. ما پتانسیل حضور در مسابقات جهانی را داشتیم و تیم ملی بسیار خوبی بود و بازیکنان خوبی داشت. من از 14 سالگی هندبال را شروع کردم و پیشنهادهایی از تیم جمهوری آذربایجان داشتم و می‌توانستم به عنوان نخستین بازیکن تیم ملی بانوان لژیونر شوم اما این اتفاق نیفتاد. اگر لژیونر می‌شدم مسیر زندگی‌ام تغییر می‌کرد اما این گونه نشد. حالا تصمیم دارم هرچیزی که در دوران بازیگری به آن نرسیدم در دوران مربیگری‌ام برسم.»

او در پاسخ به دلایل لژیونر نشدنش گفت: «یک گروهی بودند که مانع از این کار شدند. این گروه از اطرافیان فدراسیون هندبال بودند و به من می‌گفتند که اگر لژیونر شوی، نمی‌توانی به ایران برگردی! 20 سال از این موضوع گذشته و در آن زمان لژیونر شدن مد نبود و مثل الان نیست که بانوان ما بدون هیچ موانعی لژیونر شوند. پس از حضور در هندبال بلافاصله به تیم ملی دعوت شدم و به مدت 20 سال بازیکن تیم ملی بزرگسالان بودم. آن زمان تیم‌های بانوان در رده‌های پایین تیم ملی نداشت و تنها تیم ملی بزرگسالان بود و از 14 سالگی به عضویت تیم ملی بزرگسالان درآمدم.»

فلاحی بیان داشت: «بزرگترین دردسر بانوان نادیده گرفته شدن است و بانوان خیلی دیر شناخته می‌شوند و علاوه بر این اسپانسرها کمتر از ورزش بانوان حمایت می‌کنند. بازی فینال لیگ هندبال برای نخستین بار پخش زنده داشت و از آپارات فدراسیون پخش شد این بی‌سابقه بود. این اتفاق بزرگی بود چرا که بعد از رسانه‌ای شدن، اسپانسرها به حضور در مسابقات راغب می‌شوند. ما برای دیده شدن نیاز به پخش زنده مسابقات داریم. تیم ملی از سال 2008 مجوز حضور در مسابقات آسیایی را به دست آورد و پیش از آن تیم ملی تنها در مسابقات کشورهای اسلامی شرکت می‌کرد که البته هر سال یکبار در ایران برگزار می‌شد.»

کاپیتان تیم ملی هندبال درخصوص واکنش‌ها به خداحافظی‌اش این گونه صحبت کرد: «با استوری‌ها و متن‌هایی که در فضای مجازی دیدم، معلوم است که خیلی‌ها بازی و مراسم خداحافظی را دیده بودند. پس از خداحافظی حس عجیبی از تمامی مردم ایران گرفتم. در آن زمان اینستاگرامم منفجر شد و این بی سابقه بود. هر کسی که می‌شناختم و نمی‌شناختم نسبت به خداحافظی من واکنش نشان داد و ناراحت بود. من توسط خیلی از آدم‌ها اسطوره خطاب شدم و این برای من خیلی مهم است. همه من را اسطوره خطاب کردند و این برای من ارزش بسیاری دارد.»

او درخصوص آینده این گونه صحبت کرد: «حقیقتاً می‌توانستم تا 5 سال دیگر هم بازی کنم اما تصمیم گرفتم خداحافظی کنم و جا را برای جوانان باز کنم. مدرک درجه یک مربیگری هندبال را هم دارم. امید دارم در مربیگری هم مثل دوران بازیکنی، روزهای روشنی در انتظارم باشد.»

منبع: روزنامه ایران