هادی‌پور با رباط پاره می‌تواند مدال المپیک بگیرد؟

اعتمادآنلاین| پس از پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) یکی از شانس های اصلی کسب مدال ایران در المپیک توکیو و تصمیم بر انجام نشدن عمل جراحی، این پرسش مطرح است که آیا با وجود چنین مصدومیتی امکان کسب مدال از سوی وی در این رقابت ها وجود دارد و آیا سلامت ورزشکار در معرض خطر قرار می گیرد یا خیر؟

آرمین هادی پور یکی از دو چهره المپیکی تکواندوی ایران و از شانس های اصلی کسب مدال برای ورزش ایران در المپیک توکیو به دلیل پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) شرایط سختی را برای حضور در المپیک خواهد داشت و آسیب دیدگی شدید وی در شرایطی رخ داده که باید تابستان سال آینده برای ایران در المپیک توکیو روی شیاپ چانگ برود. حال اما با توجه به فاصله اندک تا رقابت های المپیک و نرسیدن هادی پور به این رقابت ها با انجام عمل جراحی، قرار است وی با همین شرایط و تحت مراقبت های ویژه خود را برای حضور در توکیو آماده کند.

در رابطه با پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) گفت و گویی را با محمدعلی مفتح، عضو هیئت مدیره انجمن فیزیوتراپی ورزشی ایران به عنوان یک فیزیوتراپیست انجام داده ایم که در ادامه آورده شده است.

وی با اشاره به اینکه رباط صلیبی قدامی (ACL) یک ساختار درون مفصلی است که سلامت آن برای عملکرد طبیعی زانو ضروری است، گفت: در مورد ویژگی های آن می توان گفت که ACL یک ساختار کلاژنی است که حدود 38 میلی متر طول و 10 میلی متر ضخامت دارد، همچنین یکی از مهمترین ساختارهای ثبات دهنده استاتیک زانو و عملکرد اصلی آن جلوگیری از هایپراکستنشن زانو و جابجایی قدامی استخوان تیبیا (درشت نی) و کنترل حرکات چرخشی است.

آسیب لیگامان در زنان 2 تا هشت برابر بیش از مردان

این فیزیوتراپیست افزود: البته به طور ثانویه با نیروهای وارده دیگری که به داخل و خارج زانو وارد می شوند نیز مقابله می کند و شیوع آسیب آن معمولا در فعالیت های پیچیده که با پریدن، چرخش یا تغییر جهت همراه می شود، بیشتر است، پس طبیعتا در ورزشکاران حرفه ای آسیب این لیگامان بیشتر دیده می شود و طبق آمار تخمین زده می شود که سالیانه حدود 250 هزار آسیب و پارگی ACL در ایالات متحده امریکا اتفاق می افتد که این آسیب در خانم های ورزشکار 2 تا هشت برابر بیشتر از آقایان ورزشکار است.

مفتح با بیان اینکه از این افراد، بیش از 120 هزار نفر سالیانه تحت جراحی ACL قرار می گیرند که هزینه اجتماعی قابل توجهی در رابطه با این آسیب دارد، اظهار کرد: مکانیسم های متفاوتی باعث ایجاد آسیب از جمله وارد شدن نیرویی به قسمت خارجی زانو (نیروی والگوس)، چرخش خارجی مخصوصا هنگام فرود آمدن روی پا و... می شوند.

وی ادامه داد: تقریبا 70 درصد آسیب های حاد رباط صلیبی قدامی (ACL) مرتبط با ورزش است و همان طور که اشاره شد در خانم ها بیشتر از آقایان اتفاق می افتد، مخصوصا در ورزش هایی مثل بسکتبال و فوتبال این مصدومیت بیشتر است و آسیب های غیر مرتبط با ورزش می تواند شامل سر خوردن روی یخ یا افتادن از یک ارتفاع قابل توجه و فرود آمدن در وضعیت نامناسبی باشد که نیرویی غیر طبیعی به زانو وارد کند.

عضو هیئت مدیره انجمن فیزیوتراپی ورزشی ایران در مورد ریسک فاکتورهای آسیب که احتمال بروز پارگی را زیاد می کنند، گفت: میتوان به این موارد اشاره کرد که تعدادی از آن ها قابل تغییر هستند؛ مانند حس عمقی مفصل، قدرت عضلات ناحیه Core، کاهش قدرت عضله همسترینگ به نسبت عضله چهارسر رانی، شرایط بدنی، کفش، زمین بازی و... و تعدادی از آن ها غیرقابل تغییر هستند از جمله جنسیت، شلی لیگامانی فیزیولوژیک، کوچک بودن مادرزادی اندازه ACL و...

مفتح ادامه داد: ACL می تواند به صورت جزئی یا کامل دچار پارگی شود، همچنین آسیب آن می تواند با آسیب اجزای دیگری مثل رباط داخلی (MCL) و مینیسک داخلی همراه باشد که روند درمان را متفاوت و پیچیده تر می کند.

علائم پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL)

وی در رابطه با علائم پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL)، خاطرنشان کرد: افراد معمولا درد، تورم سریع زانو و کاهش دامنه حرکتی را گزارش میکنند، همچنین معمولا بیان می کنند که هنگام آسیب یک صدای POP هم شنیده اند.

این فیزیوتراپیست افزود: در آسیب های حاد افراد معمولا درد شدید دارند و راه رفتن برایشان سخت است. در آسیب های مزمن، بیمار اظهار می کند که احساس بی ثباتی در زانو دارد که همراه با تورم و کاهش حرکت است، همچنین بیمار ممکن است علائمی مانند قفل کردن یا خالی کردن زانو را نیز گزارش کند، ضمن آن که برخی از عملکردهای فرد مانند پایین رفتن از پله و تغییر جهت هنگام راه رفتن، دچار سختی و محدودیت می شود.

مطالعات تشخیصی

به گفته وی از عکس رادیوگرافی برای تشخیص شکستگی داخل مفصلی، تغییرات سطوح مفصلی و...استفاده می شود و از MRI نیز برای ارزیابی تغییرات پاتولوژیک مثل پارگی لیگامان ها، مینیسک، التهاب استخوان و... استفاده می شود که تا حد زیادی می تواند به تشخیص قطعی پارگی ACL در کنار تست های اختصاصی و علائم بالینی کمک کند.

نحوه درمان

این فیزیوتراپیست با اشاره به اینکه بلافاصله بعد از آسیب، مدیریت پارگی ACL شامل رژیم معروف RICE یا استراحت نسبی (Rest)، یخ (Ice)، بانداژ تحت فشار (Compression) و بالا گذاشتن زانوی آسیب دیده (Elevation) است، گفت: همچنین در این مرحله از داروهای ضدالتهاب با نظر پزشک متخصص می توان استفاده کرد و خیلی از بیماران از عصا و بریس برای جلوگیری از حرکت زاد زانو نیز استفاده می کنند.

مفتح افزود: درمان آسیب ACL به فاکتورهای زیادی بستگی دارد که شامل سن بیمار، سطح فعالیت، آسیب های دیگر و اهمیت بازگشت به فعالیت های ورزشی است و جراحی تنها برای پارگی کامل یا بالای 70 درصد رباط صلیبی به صورت قطعی باید انجام شود، اما به طور کلی برای افراد مسن که شکایتی از بی ثباتی زانو در فعالیت هایشان ندارند، ضروری نیست و به طور کلی به بیماران جوان و افرادی که سطح فعالیت بالایی دارند، توصیه می شود تا عمل بازسازی ACL را انجام دهند.

به گفته وی ارجاع به جراحی بلافاصله بعد از آسیب ضروری نیست اما باید به محض اینکه فرد تمایل به انجام جراحی داشت، این اقدام برای او صورت پذیرد و اگر فرد آسیب دیده از ورزشکاران نخبه ای باشد که برای یک رقابت آماده می شود یا همراه با آسیب ACL آسیب های دیگری نیز وجو داشته باشد، درمان جراحی باید بلافاصله بعد از سپری شدن فاز التهایی و برنامه فیزیوتراپی صورت پذیرد.

ضرورت فیزیوتراپی

این فیزیوتراپیست با بیان اینکه یکی از مهمترین مراحل درمان آسیب ACL فیزیوتراپی است، بیان کرد: این اقدام بلافاصله بعد از بروز صدمه باید شروع شود و مدیریت درمان فیزیوتراپی بر اساس تمرکز روی کاهش درد، بدست آوردن دامنه حرکتی کامل، افزایش قدرت و بالانس عضلانی و برگرداندن بیمار به فعالیت کامل بدون هیچ گونه علائمی است.

مفتح ادامه داد: فیزیوتراپی شامل مراحل Acute (حاد)، Recovery (بازیابی)، Functional (عملکردی) و Return to Sport (بازگشت به ورزش) است.

شانس کسب مدال در المپیک با رباط پاره

وی در پاسخ به اینکه آیا با وجود پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) می توان در رقابت های سنگینی همچون المپیک شرکت کرد و حتی به مدال رسید، گفت: بر اساس مطالعاتی که انجام شده، ورزشکاران با پارگی ACL به دو گروه کوپر (Copers) و غیرکوپر (Noncopers) تقسیم می شوند و اگر بخواهیم به صورت خیلی مختصر تعریفی از این گروه ها داشته باشم باید بگوییم که گروه کوپر افرادی هستند که علی رغم پارگی ACL می توانند به تمامی فعالیت های پیش از آسیب و ورزش بدون هیچ گونه درد یا مشکل از قبیل خالی کردن زانو، از یک هفته بعد از آسیب و به مدت حداقل یک سال ادامه دهند که این گروه با انجام یکسری تست های عملکردی و معاینات بالینی مشخص می شوند و نیازی به جراحی ندارند.

عضو هیئت مدیره انجمن فیزیوتراپی ورزشی ایران با بیان اینکه درصد بسیار کمی در این گروه قرار می گیرند، خاطرنشان کرد: در مقابل گروه غیرکوپر هستند که برخلاف گروه اول نمی توانند به فعالیت پیش از آسیب خود ادامه دهند و علائمی مانند خالی کردن زانو دارند که این افراد باید جراحی بازسازی ACL را انجام دهند.

مفتح ادامه داد: با توجه به اینکه مسابقاتی نظیر المپیک نیاز به بالاترین سطح آمادگی بدنی و روحی دارد و از آنجا که افراد بسیار کمی در گروه کوپر قرار می گیرند، بنابراین توصیه می شود ورزشکاران عزیز حتما بلافاصله بعد از آسیب با انجام معاینات دقیق زیر نظر فیزیوتراپیست های ورزشی و پزشکان متخصص از سطح آسیب خود اطلاعات لازم را کسب کنند تا اگر نیاز به جراحی داشتند، زودتر زانوی مصدوم خود را به تیغ جراحی بسپارند و قبل و بعد از جراحی با انجام فیزیوتراپی تخصصی در کوتاه ترین زمان ممکن خود را مهیای مسابقات کنند.

وی با اشاره به اینکه در این موارد، زمان ارزش دوچندانی پیدا می کند و ورزشکاران و مربیان باید به این نکته توجه لازم را داشته باشند، گفت: در واقع در مسابقات المپیک فرد باید با آمادگی بسیار بالا حاضر شود که این آمادگی نیازمند انجام تمرینات پرفشار است و قطعا آسیب ACL می تواند تا حد بسیار زیادی این آمادگی بدنی را کاهش دهد.

این فیزیوتراپیست افزود: در شرایط کنونی با اتکا به دانش متخصصان فدراسیون پزشکی ورزشی و حمایت های مسوولان امیدواریم تا بهترین اتفاق برای این ورزشکار المپیکی کشورمان رقم بخورد.

منبع: ایسنا