انتقام به سبک سوارس؛ بالاتر از بارسلونا

اعتمادآنلاین| مشارکت مهاجم اروگوئه‌ای در پیروزی یکشنبه شب اتلتیکو برابر اوساسونا در فاصله دو دقیقه مانده به پایان بازی ویژگی خاص سوارس است. ابتدا حسرت و تأسف، چون از دست دادن فرصت‌های متعدد گلزنی و گیرکردن او در 19 گل زده که از اول فروردین ثابت مانده بود. بعد غلیان احساسات به خاطر گلزنی در دقیقه 88.

به گزارش ایلنا، کسی که در میانه شادی وصف نشدنی بازیکنان اتلتیکو قرار داشت و نزدیک بود زیر دست و پای آنها له شود، همان است که برای اولین بار بعد از آنتوان گریزمان در سال 2016 برای تیم دیگو سیمئونه در لیگ اسپانیا 20 گل زد. از سال 2014 که آخرین قهرمانی لیگ شاگردان سیمئونه رقم خورد و دیگو کاستا با 27 گل نقش پررنگی در آن عنوان بزرگ داشت، تنها گریزمان توانسته بود 20 گل در یک فصل بزند. آلوارو موراتا فصل قبل با 12 گل بهترین گلزن تیمش بود.

20 گل سوارس گل‌های مهمی هم بوده‌اند که 19 امتیاز را برای تیمش به ارمغان آورده. تنها یوسف النصیری مهاجم سویا توانسته از نظر زدن گل‌های مهم و تعیین‌کننده با سوارس برابری کند.

اما این فقط آمار یک گل در هر 122 دقیقه نیست که او به بازی پایانی فصل می‌برد. سوارس نوعی رهبری در اتلتیکومادرید به وجود آورده که این تیم از قهرمانی هفت سال پیش و بازیکنان باشخصیتی مانند دیگو گودین و گابی از نداشتنش رنج برده. خورخه دی الساندرو، دروازه‌بان سابق اتلتیکو بعد از برد 2 بر یک مقابل اوساسونا و باخت خانگی بارسلونا مقابل سلتاویگو با همین نتیجه گفت: «بارسلونا روح ندارد، منظورم DNA نیست، این تیم به شخصیت نیاز دارد.»

البته بارسلونا فصل قبل هم مشکلاتی داشته اما اینکه تصمیم گرفتند به سوارس اجازه رفتن بدهند به معنای آن بود که بخش مهمی از شخصیت باقی‌مانده تیم از دست رفت. وقتی در لیگ قهرمانان فصل قبل توسط بایرن‌مونیخ از هم دریده شدند، این سوارس بود که حداقل خودش را به محوطه جریمه حریف قدرتمند آلمانی رساند و از سنگینی شکست کم کرد. او یکی از دو بازیکنی بود که در لیسبون دروازه مانوئل نویر را باز کرد. او نمی‌توانست مشکلات بارسلونا را حل کند اما خودش هم مشکل نبود.

اظهارات اوایل فصل لیونل مسی درباره اینکه درک نمی‌کند چرا باشگاه، سوارس را به یک رقیب در کورس قهرمانی فروخته حالا بهتر معنا پیدا می‌کند وقتی بارسلونا در زمین خوان گامپر خودش را برای بازی آخر فصل آماده می‌کند در حالی که هیچ انگیزه‌ای برای این بازی ندارد.

سوارس ثابت کرده حتی بدون مسی می‌تواند گل بزند. او همکاری خوبی با آنخل کوره آ و مارکوس یورنته پیدا کرده و باعث شده این دو نفر بهترین بازی را انجام دهند همان کاری که در زمان بازی در لیورپول با دانیل استوریج و رحیم استرلینگ کرده بود.

نه اینکه یورنته بدون سوارس چیزی نمی‌شد همانطور که استرلینگ با جداشدن از سوارس هم راه موفقیت را طی کرد اما این توانایی و ظرفیت سوارس را نشان می‌دهد که می‌تواند خودش را با محیط منطبق کند و بهترین نتیجه را بگیرد.

فوتبالیست‌های کلاسیک اروگوئه‌ای در هر تیمی که باشند، تلاش زیادی برای موفقیت می‌کنند و بعد از دیگو فورلان و ادینسون کاوانی، سوارس الهام‌بخش شده است. سوارس در ناسیونال مونته ویدئو، خرونینن و آژاکس هلند، لیورپول انگلیس و حالا اتلتیکومادرید و بارسلونا در اسپانیا موفق بوده.

ممکن است پایان فصل آنطوری که سوارس و تیمش می‌خواهند، رقم نخورد. اگر اتلتیکو در هفته آخر مساوی کند و رئال مادرید بازی‌اش را ببرد، قهرمانی به تیم زین‌الدین زیدان می‌رسد. شادی سوارس برای رسیدن به بیستمین گل لیگ بی‌معنا خواهد بود اگر با مدال قهرمانی لیگ همراه نشود. طنزآمیز اینکه بارسلونا برای او آرزوی موفقیت می‌کند که با گلزنی‌اش اتلتیکو را به قهرمانی برساند و دست رئال را کوتاه کند.

آنها از موفقیت او پول هم به دست می‌آورند اما هرگز کافی نیست. بارسلونا برای فروش سوارس به اتلتیکو در تابستان گذشته 5 میلیون یورو گرفت و با عبورش از 20 بازی 2 میلیون یوروی دیگر به دست می‌آورد. شاید حالا افسوس می‌خورند که برای رسیدن او به 20 گل بند دیگری در قراردادش نگنجاندند.

همان اوایل فصل که از 18 ضربه به سمت دروازه رقبا 12 گل زد، بارسایی‌ها پشیمان شدند که چرا او را از دست دادند و مسی هم به آنها یادآوری کرد که نباید او را به یک رقیب مستقیم در قهرمانی لیگ بدهند اما دیگر دیر شده بود.

سوارس در این فصل نتوانست به بارسلونا گل بزند. بازی اول را به خاطر ابتلا به ویروس کرونا از دست داد و در بازی هفته گذشته در نوکمپ پراضطراب بود و نتوانست بازی خودش را بکند. بعضی از هواداران بارسلونا شاید بعد از آن بازی به این نتیجه رسیدند که: بله او تمام شده است. اما او تمام نشده بود. حداقل یک گل دیگر زد و آن یک گل می‌تواند اتلتیکو را به دومین قهرمانی‌اش در 25 سال گذشته برساند.