کیمیا علیزاده بلافاصله پیام داد و تبریک گفت/این‌قدر مطمئن از رفتن به المپیک حرف می‌زدم که همه تعجب می‌کردند

اعتمادآنلاین| نایب‌قهرمان تکواندوی آسیا چندی‌پیش در رقابت‌های انتخابی المپیک آسیا موفق شد با راهیابی به فینال، سهمیه المپیک پیش‌رو را به دست آورد و اهالی این رشته را سورپرایز کند.

به گزارش شرق، با او دقایقی هم‌کلام شدیم تا از اوضاع‌و‌احوال این روزهایش بگوید.

‌

*خانم کیانی شما در رقابت‌های انتخابی المپیک برخلاف همه پیش‌بینی‌ها ظاهر شدید و ورزش بانوان را واقعا غافلگیر کردید. چه شد که توانستید این کار بزرگ را انجام بدهید؟

با توجه به اینکه من وزنم را تغییر داده بودم، کسی به من اطمینان نداشت که سهمیه المپیک را بگیرم. همه نگاه‌ها سمت مهلا مؤمن‌زاده بود. به‌جز خودم و مسئولان کادر فنی، هیچ کارشناسی امیدی به المپیکی‌شدن من نداشت. بقیه می‌گفتند اگر من در انتخابی آسیا شرکت کنم، قطعا می‌بازم. با توجه به شرایط بحرانی کرونا و تعویق المپیک، همه مسابقات نزدیک به یک سال تعطیل بود تا اینکه ما اسفندماه سال گذشته به تورنمنت ترکیه رفتیم. در این رقابت‌ها من با نفر دوم رنکینگ دنیا که سه دوره قهرمان جهان شده بود، مبارزه کردم و توانستم شکستش بدهم. آنجا بود که به این خودباوری رسیدم که می‌توانم در وزن منهای 57 کیلوگرم موفق باشم و حتی بهتر از وزن قبلی‌ام نتیجه بگیرم. سرعتی که من در این وزن دارم خیلی بالاتر از وزن منهای 49 کیلوگرم است و می‌توانم رقبایم را غافلگیر کنم. با عملکردی که در تورنمنت ترکیه داشتم، توانستم اعتماد کادر فنی را به خودم جلب کنم و به‌عنوان نماینده وزن منهای 57 کیلوگرم به مسابقات انتخابی المپیک اعزام شوم. من واقعا در یک رقابت تنگاتنگ با هم‌تیمی‌هایم توانستم نفر اول این وزن شوم. از شش بازیکنی که در تیم ملی حضور دارند، سه، چهار نفر، تکواندوکاران 57 کیلویی هستند. کسانی هستند که سال‌ها دارند در این وزن مبارزه می‌کنند. زمانی که تصمیم بر این شد من به مسابقات انتخابی اعزام شوم، خودم را دیگر المپیکی می‌دانستم. این‌قدر مطمئن از رفتن به المپیک حرف می‌زدم که همه تعجب می‌کردند. مدام می‌نشستم و فیلم‌های حریفان را در المپیک‌ها می‌دیدم. دیگران به من می‌گفتند تو مگر سهمیه را گرفته‌ای که داری به المپیک فکر می‌کنی. من هم در جواب به آنها می‌گفتم، من مسافر توکیو هستم. خوشحالم به باوری که داشتم، رسیدم.
‌

*فکر می‌کنم سخت‌ترین مبارزه‌ای که در این مسابقات داشتید، بازی با نماینده تایلند بود؟

بله بازی دوم من با تکواندوکار تایلندی بود. او سال 2019 قهرمان جهان شده بود. در المپیک قبلی هم با کیمیا علیزاده پای مدال بازی کرد اما کیمیا شکستش داد. من قبلا یک‌بار با این بازیکن در بازی‌های دانشجویان جهان سال 2017 مبارزه کرده بودم که خوشبختانه توانسته بودم او را ببرم. به‌هر‌حال شناختی که ما از این بازیکن داشتیم، باعث شد بازی او را خیلی خوب آنالیز کنیم. خیلی‌ها وقتی می‌دیدند که این بازیکن قهرمان دنیا شده و المپیک رفته، شانس پیروزی من را مقابل او صفر می‌دیدند اما من چون قبلا او را برده بودم خودم را برتر میدان می‌دیدم. همان‌قدر که دیگران نگران بازی ما دوتا بودند، این بازیکن 10 برابر من استرس این دیدار را داشت. البته این را هم بگویم که بازی آخرم هم در مرحله نیمه‌نهایی حساسیت خودش را داشت. من با نماینده اردن بازی کردم. او تازه به رده جوانان آمده بود. بازیکن بسته‌ای بود و اصلا امتیاز نمی‌داد. من هم بازیکنی هستم که اشتیاق امتیازگرفتن دارم. نمی‌توانم اصلا صبر کنم. همین موضوع داشت من را به هم می‌ریخت و باعث شد مبارزه‌مان جنجالی شود. بازی وقتی آرام‌آرام پیش می‌رود و امتیازی رد و بدل نمی‌شود، یک جایی کار دست آدم می‌دهد و غافلگیر می‌شوی؛ اما خدا را شکر توانستم این بازیکن را غافلگیر کنم و در یک لحظه از او امتیاز سر بگیرم. شاید اگر آن امتیاز را از او نمی‌گرفتم، نتیجه بازی جور دیگری تمام می‌شد.
‌

*کیمیا علیزاده بعد از اینکه سهمیه را گرفتید، چه واکنشی داشت؟

کیمیا دوست قدیمی من است. او بعد از کسب سهمیه بلافاصله به من پیام تبریک داد و از این موضوع خیلی خوشحال شد. کیمیا تا ابد دوست من می‌ماند.
‌

*نماینده وزن منهای 57 کیلوگرم تیم ملی تکواندوی بانوان ایران در بازی‌های المپیک قبلی کیمیا علیزاده بود که با مدال‌آوری‌اش دست به کار بزرگی زد. بعد از مهاجرت کیمیا جای خالی او به‌شدت در این تیم احساس می‌شد و همه انتظار این را داشتند که باز هم یک بازیکن فوق‌ستاره جای او را بگیرد. این فشارهای روانی در طول این مدت شما را اذیت نکرد؟

بله همین‌طور است که می‌گویید. واقعا فشار روانی زیادی در طول این مدت رویم بود. گرفتن سهمیه المپیک به‌مراتب کار دشوارتری از کسب مدال در المپیک است. در المپیک یا مدال می‌گیری یا نمی‌گیری اما اینجا بحث رفتن و نرفتن مطرح است. اگر به انتظار مردم هم کاری نداشته باشی، بازیکن بشخصه بار سنگینی روی دوشش حس می‌کند. کسانی که از طریق رنکینگ سهمیه المپیک را می‌گیرند، طی یک بازه زمانی دو‌ساله مسابقه می‌دهند و در‌نهایت سهمیه به آنها تعلق می‌گیرند. اگر در یک مسابقه نتیجه نگیرند، در مسابقه بعدی جبران می‌کنند اما ما چون جایی در رنکینگ نداشتیم، فقط یک فرصت داشتیم و آن‌هم مسابقات قاره‌ای بود. در یک روز باید تکلیف همه‌چیز روشن می‌شد. فشارها وقتی روی من بیشتر شد که مهلا باخت و سهمیه نگرفت؛ چراکه آن لحظه فقط نگاه‌ها به من بود. به‌هر‌حال تکواندوی زنان ایران در این چند سال اخیر روند رو‌به‌رشدی داشته و اگر من هم سهمیه را نمی‌گرفتم، مثل این بود که داریم پله‌ها را برعکس پایین می‌آییم؛ اما من به همه این انتظارها به‌عنوان یک فرصت نگاه کردم تا بتوانم بهترین بهره را از آن ببرم.
‌

*دوست دارید درباره مهلا مؤمن‌زاده هم صحبت کنید؟

مهلا یکی از صمیمی‌ترین دوست‌های من در تیم است و از صمیم قلب دوستش دارد. باورم نمی‌شد که سهمیه نگیرد و شکست بخورد. اگر باخت خودم را در مسابقات انتخابی یک درصد می‌دیدم، درباره مهلا پیش‌بینی‌ام صفر بود. مهلا یکی از فنی‌ترین بازیکن‌ها در ایران و دنیاست. به نظر من اگر او بتواند روی دانشش کار کند و استرسش را کنترل کند، هیچ بازیکنی نمی‌تواند ادعا کند که از مهلا فنی‌تر است. واقعا او اینجا بدشانسی آورد و بازی از دستش در رفت. این اتفاق ممکن است برای هر کسی رخ بدهد. مهلا فعلا 18 سال دارد و حداقل می‌تواند دو المپیک دیگر را تجربه کند. او با وجود سن کمش توانسته نایب‌قهرمان جهان بشود. این باخت هیچ‌چیز از ارزش‌های مهلا را کم نمی‌کند. از منتقدان می‌خواهم با نقدهای غیرمنطقی‌شان آینده او را خراب نکنند.
‌

*می‌توانیم امیدوار باشیم که ناهید کیانی خاطره خوب المپیک ریو را که کیمیا علیزاده به وجود آورد، برای ورزش زنان ایران تکرار کند؟

من تمام تلاشم را می‌کنم که این اتفاق بیفتد. از امروز اردوهای تیم ملی دوباره شروع می‌شود. من یک لیست برای خودم نوشتم که از امروز تا روز مسابقه‌ام در المپیک توکیو باید چه کارهایی انجام بدهم. اگر طبق برنامه پیش بروم، به خیلی از چیزها که می‌خواهم می‌رسم.