لیست کردن مشکلات چه دردی از دوچرخه‌سواری دوا می‌کند؟

اعتمادآنلاین| دوچرخه سواری کشورمان در دو سه سال گذشته وضعیت خوبی نداشته؛ از رفتن باشگاه‌ها، عدم استعدادیابی، نداشتن اسپانسر و مدیریت ضعیف،همگی باعث شده که این رشته نتواند آنچنان که باید همانند دوره‌های حرف اول را در آسیا بزند و سهمیه‌های المپیک را بگیرد.

به گزارش فارس، تمام جامعه دوچرخه سواری از این وضعیت اطلاع داشته و دارند و می‌دانند که این رشته با چه مشکلاتی روبرو است اما ظاهرا رئیس جدید که با حمایت‌های وزارت ورزش به این سمت رسید، از مشکلات اطلاع نداشته و حالا پس از رسیدن به صندلی ریاست، از وضعیت موجود انتقاد و حمله تندی را به رئیس و مدیران قبلی روا داشته است.

رشیدی که سبقه‌اش در ورزش‌های رزمی است و تخصصی در دوچرخه سواری ندارد، به یک باره و قبل از انتخابات به عنوان مشاور در زمان سرپرستی افشین داوری وارد فدراسیون شد و بدین ترتیب زمینه را برای حضورش در انتخابات فراهم کردند. او در زمانی که به عنوان مشاور کار می‌کرد، باید در جریان مشکلات قرار می‌گرفت و شاید هم قرار گرفته بود و حالا که با سختی‌های کار روبرو شده به نوعی «جز زنی» می‌کند.

نکته اینجاست، داوری در زمان سرپرستی تعریف زیادی از حضور رشیدی به عنوان مشاور می‌کرد و تاکید داشت که در بحث ساختمان کمک زیادی به فدراسیون می‌کند، اما حالا چطور شده که از وضعیت ساختمان فدراسیون تا این حد به خشم آمده است؟ همه می‌دانند فروش ساختمان فدراسیون در مرکز شهر کار اشتباهی بوده و دیگر کار از کار گذشته و بازگو کردن اینکه چرا این کار صورت گرفته، نمی‌تواند دردی را دوا کند.

رئیس جدید فدراسیون که هنوز ریاستش از سوی اتحادیه جهانی تایید نشده،‌ روز گذشته هرچه مشکلات در دوچرخه سواری وجود داشت را بیان کرد، اما او برای بهتر شدن شرایط چه راهکاری دارد؟ چرا یک زمان مشخص را برای پایان ساختمان نیمه کاره ارائه نمی‌دهد؟ اینکه فقط عنوان شود که این ساختمان چقدر پول نیاز دارد و چه اشتباهاتی در ساخت آن صورت گرفته کار چندان دشواری نیست.

در حال حاضر دوچرخه سواری خطر تعلیق را بیخ گوش خود احساس می‌کند و در شرایط سختی گرفتار شده است. ادامه وضع فعلی هم نه تنها کمکی به این رشته نمی‌کند، بلکه آن را هر روز یک قدم به قعر چاه فرو می‌برد. طبیعتا نیاز این روزهای دوچرخه سواری اتحادی است که متاسفانه در میان اهالی آن وجود ندارد و به نوعی مدیرانی که در این سال‌ها در فدراسیون سِمت داشته‌اند، چشم دیدن یکدیگر را ندارند.