روایت تلخ از عکسی که در دستان ستاره سپاهان بود

ساعت حوالی ۶ عصر را نشان می‌دهد؛ هشت مسابقه حساس از هفته بیست و نهم آغاز خواهد شد و تمام نگاه‌ها معطوف به استادیوم آزادی تهران و نقش جهان اصفهان است. هواداران هر دو تیم منتظر لغزش حریف نشسته‌اند و امیدوارند که جام بیست و دوم را از آن خود کنند. اما اینبار همه چیز فوتبال نیست؛ همه چیز قهرمانی نیست و همه برای پیروزی تیم خودشان محو قاب تلویزیون نشده‌اند.

به گزارش ورزش سه، بر اساس تصمیم مسئولین صداوسیما، مسابقه پرسپولیس در برابر گل گهر از شبکه سه پخش می‌شود؛ نبرد استقلال و مس رفسنجان را از شبکه ورزش می‌توانید ببینید و سپاهان هم که دومین شانس قهرمانی لیگ را بعد از سرخپوشان برای خود می‌بینند؛ از شبکه پنج سیما مهمان خانه‌ی فوتبالدوستان است.

به اصفهان می‌رویم؛ در جوار زاینده‌رود، در حوالی سی و سه پل، خانواده ضیایی به انتظار آغاز بازی نه، به انتظار لحظه ایستادن بازیکنان سپاهان برای گرفتن عکس تیمی نشسته‌اند و امیدوارند که تبلیغات تلویزیونی، تماشای این لحظه را از آن‌ها دریغ نکند. سرانجام لحظه‌ای که منتظرش هستند می‌رسد. یونس آنجاست؛ در یک قاب عکس بزرگ، در دستان فرشاد احمدزاده. پدربزرگ و مادر بزرگ یونس اشک می‌ریزند و در کنار اشک‌هایشان خطی از لبخند دیده می‌شود. شاید شما هم این لحظه را تجربه کرده باشید؛ لحظه‌ای که غم و شادی، اشک و لبخند همزمان به شما هجوم می‌آورند.

محسن، عموی یونس می‌گوید: در خانواده ۲۱ نفر فوتبالی هستیم، تنها نقطه اشتراک ما با یونس هم همین سپاهان بود. ما رئالی بودیم و او طرفدار دو آتیشه بارسلونا. ما طرفدار لیورپول و او برای سیتی هیاهو می‌کرد. در فینال جام جهانی ما ۲۰ نفر طرفدار آرژانتین بودیم و او جام را برای فرانسه می‌خواست. او با ما تفاوت داشت و سپاهان تنها تیمی بود که موقع تشویقش ۲۰ نفر نبودیم؛ موقع مسابقات سپاهان یونس هم با ما بود.

محسن ادامه می‌دهد: یونس درگیر بدترین نوع سرطان شده بود؛ علائمی نداشت و وقتی متوجه شدیم که دیگر کار از کار گذشته بود. دکترها گفتند تنها چند ماه زنده است و سرانجام اسفند ۱۴۰۱ او از کنار ما پر کشید. او طرفدار دو آتیشه سپاهان بود، چند ماهی بود که خانه‌نشین شده بود و نمی‌توانست به استادیوم بیاید اما آخرین بار در جشن رونمایی از تیم‌های باشگاه سپاهان با هم به نقش جهان رفتیم. روزی که خانم و آقا اجازه ورود به نقش جهان را داشتند.

یونس اگر زنده بود فردا شب ۲۰ ساله میشد، یونس اگر زنده بود حتما دیشب در نقش جهان پایکوبی می‌کرد؛ اما در روزی که سپاهان بهترین نمایش فصل را اجرا کرد؛ یونس هم در نقش جهان حضور داشت؛ در یک قاب زیبا، در یک عکس به یاد ماندنی، در دستان بازیکن شماره هشت این تیم، فرشاد احمدزاده.