کاپیتان و سرمربی تیم ملی هاکی زنان ایران در گفت‌وگو با «اعتمادآنلاین»:
هاکی‌بازان لاکچری نیستند!/ مسئولان فکر می‌کنند ما پولدار هستیم برای همین به وظایفشان عمل نمی‌کنند!
تیم ملی هاکی زنان ایران در نخستین تجربه حضور در مسابقات آسیایی توانست با خلق یک شگفتی بزرگ به فینال مسابقات برسد.
فاطمه ابراهیمی- تیم ملی هاکی روی یخ زنان ایران در اولین دوره حضور خود در مسابقات قهرمانی آسیا موفق شد عنوان نایب‌قهرمانی را به دست آورد. دختران ایران در حالی موفق به کسب این عنوان ارزشمند شدند که با محدودیت امکانات و سختی‌های زیادی روبه‌رو بودند. تنها سه سال از تشکیل تیم‌شان می‌گذرد که با کمترین حمایت‌های مالی و امکانات به این جایگاه رسیدند.
به گزارش اعتمادآنلاین، مسابقات زنان هاکی برای اولین بار از رسانه ملی پخش شد تا تبدیل شود به اولین مسابقه‌ای که به طور زنده زنان در آن حضور دارند. بر این اساس، این موضوع توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد. اعظم سنایی کاپیتان تیم هاکی ایران معتقد است، با تمام سختی‌ها ما جنگیدیم و آنچه را می‌خواستیم به دست آوردیم. فرزاد هوشیدری هم خاطرنشان می‌کند نوبت زنان ایران است که تحت حمایت قرار گیرند چون لایقش هستند.
تنها سه سال است که توانسته‌ایم زمین یخ در ایران داشته باشیم
*چه زمانی تیم تشکیل شد؟ چه زمانی اعزام شد و چه زمانی وقت کردید تمرین کنید و به قهرمانی آسیا بروید؟
ما سه سال است که کلاً توانسته‌ایم زمین یخ در ایران داشته باشیم. قبل از آن اکثر بازیکن‌های ما بازی کردن روی یخ برایشان آرزو بود چون نداشتیم. در سه سال گذشته با توجه به اینکه مجموعه ایران‌مال سرمایه‌گذاری را انجام داد و این زمینه را ایجاد کرد تا ما از همان موقع تمرینات‌مان را آغاز کنیم، اردوهای ما در فواصل مختلف برگزار می‌شد. اول با یک جلسه در هفته تا سه ماه قبل از اعزام. در سه ماه آخر اردوها متمرکز شد. فقط افرادی که دعوت شدند... در این سه سال گذشته با توجه به شرایطی که وجود داشت و مهم‌ترینش کرونا بود، خیلی همه چیز سخت بود ولی در نهایت تلاش‌مان را کردیم. اولین هدف ما شرکت در مسابقات آسیایی بود که خوشبختانه توانستیم این کار را انجام بدهیم و موفق شویم.
همه تجهیزات هاکی روی یخ را خودمان تامین کردیم
*در این سه سال چه مسیری طی شد و آیا حمایتی از شما شد یا با هزینه شخصی خود به این مسابقات اعزام شدید؟
هزینه‌های ما چند بخش مختلف است و فقط بحث اعزام نیست. یکی از مسائل بحث زمین بود که به لطف مجموعه ایران‌مال به طور رایگان در اختیارمان قرار گرفت. مربی‌های تیم هستند که هزینه‌ای دریافت نکردند و مهم‌ترین بخش هزینه، تجهیزات بچه‌هاست. از همان اول که شروع کردیم تمام هزینه تجهیزات پای خودمان بوده؛ برای مثال چوب هاکی که برای بچه‌ها نیاز است هر دو سه ماه یک بار عوض می‌شود و هزینه بالایی دارد. برای بچه‌های تیم ملی حدوداً 200 دلار است. بخش بعدی اعزام تیم است که شامل هتل و تغذیه بچه‌هاست که فدراسیون جهانی این هزینه را پرداخت می‌کند. پررنگ‌ترین بحث، ویزا و بلیت است و بخشی از آن را بخش خصوصی و بخشی را بچه‌ها پرداخت می‌کنند. به علت اینکه در ۶ ماه گذشته فدراسیون اسکی انتقال پیدا کرد به زیرمجموعه ورزش‌های زمستانی و چون این فاصله زمانی خیلی کوتاهی بود، ردیف بودجه به ما تعلق نگرفته است.
اما وقتی این سفر را رفتیم، وزارت ورزش به قول‌هایی که از قبل داده بودند... خوشبختانه روزی که ما برگشتیم به قول‌شان عمل کردند و این هزینه را پرداخت کرده و قطعاً پرداخت می‌شود این هزینه‌ها. اما مهم‌ترین بحث همان بحث تجهیزات بچه‌هاست که امیدوارم فکری برایش شود. همه جا می‌گویم به خاطر امید است که ما اینجا هستیم و اگر امید نبود، واقعاً ما اینجا نبودیم که بخواهیم از حق‌مان و وظیفه‌مان حرف بزنیم.
هرچند در ورزش‌مان یکسری مشکلات داریم اما این دختران به خاطر نوع پوش‌شان دچار مشکلات نیستند
*اول اینکه تبریک می‌گویم به آقای هوشیدری بابت کسب این موفقیت و اینکه به عنوان یک آقا، اولین سرمربی زنان هاکی ایران هستند. این تعاملی که بین شما وجود دارد بسیار جالب است.
هرچند در ورزش‌مان یکسری مشکلات داریم اما این دختران به خاطر نوع پوش‌شان دچار مشکلات نیستند و خودشان خیلی بااستعداد و خوب هستند، همین امر کار من را برای حضور در تیم هاکی زنان راحت‌تر کرد. بیشتر تمرکز من بر مسائل داخل زمین بود نه بیرون. برای من باعث افتخار است که سرمربی آنها هستم البته سخت بود ولی شد.
تیم هاکی زنان فقط سه سال است که تشکیل شده و طبیعتاً آقایان تجربه بیشتری دارند
*کار کردن با زنان سخت بود یا راحت؟
همیشه فکر می‌کردم سخت است ولی یکپارچگی و همبستگی در این خانم‌ها بود که کار را برای من راحت‌تر کرد. من نگران هیچ موضوعی نبودم و همه تمرکزم روی موضوعات فنی بود. البته آقایان سختی خودشان را دارند، زنان هم سختی خودشان را دارند. تیم هاکی زنان فقط سه سال است که تشکیل شده و طبیعتاً آقایان تجربه بیشتری دارند.
*شاید یکی از علل استفاده از تجربه شما برای این تیم همین باشد؟
هیچ تفاوتی بین زنان و آقایان نیست. به لطف مجموعه ایران‌مال، هر دو از سه سال پیش تشکیل شده‌اند. در این سه سال هر کدام به یک سبکی پیش رفته‌اند. البته من قبلاً در کشور دیگری تجربه کسب کرده بودم و هاکی بازی می‌کردم. از زمانی که بنا بر این شد که بنده در ایران فعالیت کنم، خودم خیلی سعی کردم فعال‌تر باشم و الان در خدمت تیم ملی هستم. باز هم می‌گویم، یک نفر از بیرون نشسته باشد می‌گوید چه‌جوری می‌شود ولی نشد نیست! دوم اینکه اگر دل‌تان به کار باشد و واقعاً دوست داشته باشید، هم بچه‌ها هم مربی، چرا که نه! اتفاقات خیلی قشنگی رقم می‌خورد.
بازیکنان سه سال زحمت کشیدند چون می‌دانند که ما از دنیا عقب هستیم
*آیا مبلغی دریافت می‌کنید؟
خیر. کاملاً داوطلبانه کار می‌کنم و رقمی بابتش دریافت نمی‌کنم. این ورزش را از بچگی دوست داشتم و با عشق کار می‌کنم. ما یک انجمن داریم به اسم هاکی روی یخ زیرمجموعه ورزش اسکی و زمستانی، من فکر نمی‌کنم انجمنی داشته باشیم که این‌قدر فعال باشد. برنامه ۶ ماه گذشته و آینده را بخواهم بگویم سرسام‌آور است؛ از مسابقه تا دعوت از افراد. همه در کنار هم کار می‌کنیم و هر کسی در حوزه‌ای تخصص دارد و به تیم کمک می‌کند. بازیکنان هم سه سال زحمت کشیدند چون می‌دانند که ما از دنیا عقب هستیم؛ ما زمین هاکی نداشتیم چطور باید تمرین می‌کردیم؟ ولی کشورهای دیگر 50 یا 100 سال است زمین هاکی دارند. ما می‌دانیم عقب هستیم پس لازم است تلاش و تمرین کنیم. ما با همه فرق داریم. مثالی که می‌زنم اینکه اگر تیمی دوتا انرژی مصرف می‌کند، ما 10تا انرژی باید مصرف کنیم ولی انجامش می‌دهیم. اراده ما غلبه کرده بر مشکلات. قطعاً با یک زمین در ایران‌مال نمی‌توان به نیاز تمام افرادی که دوست دارند هاکی بازی کنند پاسخ داد، مخصوصاً وقتی پخش زنده است. چقدر زنان و مردان زیادی هستند که دوست دارند به سمت این ورزش بیایند اما آیا این ممکن است؟ البته ممکن بودنش که ممکن است. در کشورهای دیگر پیست‌های یخ دولتی هستند و بخش خصوصی نمی‌آید چون توجیه اقتصادی ندارد. اگر تیم ملی کشوری بخواهد تمرین کند، آن زمان زمین‌ها را به مربی و بازیکنان اجاره می‌دهند. قطعاً در کشور ما یک زمین کم است و باید پیست‌های دیگری در هر شهر ایجاد شود، البته اگر به فکر این هستیم که در سطح‌های بالاتر بدرخشیم.
وقتی زمین هاکی را به دست آوردیم دیگر ولش نکردیم، همه افراد سخت تلاش کردیم تا به این جایگاه برسیم
*راجع به رتبه‌های هاکی زنان هم توضیح می‌دهید؟
تنها مسابقه‌ای است که آیس‌هاکی را برگزار می‌کند؛ یعنی آسیایی و اقیانوسیه توسط فدراسیون جهانی. خیلی از کشورها در این مسابقه شرکت نمی‌کنند با اینکه خیلی امکانات بهتری از ما دارند. خیلی راحت بخواهم بگویم ما خیلی عقده‌ای بودیم! وقتی زمین هاکی را به دست آوردیم دیگر ولش نکردیم. همه افراد سخت تلاش کردیم تا به این جایگاه برسیم. بدون هیچ چشم‌داشتی. همه در مسابقات آسیا می‌گفتند شما کی و چه زمانی وقت کردید. ما خواستیم و تلاش کردیم، هزینه کردیم و وقت گذاشتیم. وقتی یک عده سخت تلاش می‌کنند با انتقادات مواجه می‌شوند، به خاطر اینکه همه دنبال راحتی هستند. البته هر کاری کنید چه خوب چه بد بالاخره از شما انتقاد می‌شود، مخصوصاً انتقادات کارشناسی، ولی کسی نمی‌بیند ما با چه سختی‌هایی به این جایگاه رسیدیم. البته این تازه اول کار ماست و آینده‌ای را می‌بینم که باورکردنی نیست ولی شدنی است و در سطح‌های جهانی زنان‌مان می‌توانند بدرخشند.
روزگار، روزگار زنان است و نوبت آنهاست که بدرخشند
*آیا همین اعتقاد را برای آقایان هاکی هم دارید؟
روزگار، روزگار خانم‌هاست و نوبت آنهاست که بدرخشند. من به عنوان کاپیتان تیم ملی هنوز ورزش می‌کنم و همیشه هوای هم‌تیمی‌هایم را داشته‌ام و خواهم داشت ولی الان خانم‌ها می‌درخشند.
نهایت درآمد ما از هاکی مربیگری برای کودکان است یا شغل‌های دیگر
*آقای هوشیدری، با توجه به اینکه گفتید داوطلبانه در کنار تیم هستید و وضع اقتصادی بد، زندگی چگونه می‌گذرد؟ آیا شغل دیگری دارید؟
ما همه شاغل هستیم، به غیر از ورزش هاکی. نهایت درآمد ما از هاکی مربیگری برای کودکان است یا شغل‌های دیگر. فقط یک هشداری می‌دهم؛ اگر به ورزشکار توجه نشود، دلسرد می‌شود و تمرین نمی‌کند. همین شور و شوقی که به مردم تزریق می‌شود خیلی ارزشمند است پس مسئولان سعی کنند که با حمایت و توجه از زنان این سرزمین، این جو شادی را حفظ کنند و قدرشناسی شود.
ورزش هاکی رشته‌ای است که در المپیک است و مخاطب بیشتری دارد
*از خانم سنایی سوالی دارم، در مورد اسپانسر و تاثیراتش چه راهکارهایی پیشنهاد می‌دهید؟
ورزش ما رشته‌ای است که در المپیک است و مخاطب بیشتری دارد. کم و بیش اسپانسرهایی وارد شده‌اند و بخشی از هزینه‌ها را پرداخت کرده‌اند. اما آن اسپانسری که مد نظر است در وهله اول می‌خواست که شناخته شود و مخصوصاً پخش زنده... حالا با این موفقیت فکر کنم مسیر هموارتر شود.
بعد از برد هند حال خوبی به تیم تزریق شد و همراهی افرادی که کنارمان بودند خیلی کمک‌حال‌مان بود
*نظرتان راجع به 81 گلی که در پنج بازی به ثمر رساندید چیست، چون آمار عجیبی است؛ معمول گل زدن در هر بازی چقدر است؟
بستگی به بازی دارد. یک موقع می‌بینی یک-هیچ بازی تمام می‌شود یا مثل بازی‌های ما پرگل. البته یکسری سوءبرداشت‌ها شده بود که رقیب ما مثلاً هند تیم ضعیفی است که ما 17-۰ آنها را بردیم. درست است که تیم هند ضعیف بود ولی در این تورنمنت خوب بازی می‌کرد و ما با اتحاد و یکدلی‌ای که داشتیم توانستیم پیروز شویم. بعد از برد هند حال خوبی به تیم تزریق شد و همراهی افرادی که کنارمان بودند خیلی کمک‌حال‌مان بود.
انتظار دیده شدن داشتیم ولی نه در این حد؛ پخش زنده مسابقات خیلی تاثیرگذار بود
*نظرت راجع به حمایت رسانه‌ها و این دیده شدن چه بود؟ اصلاً انتظارش را داشتی؟
انتظار دیده شدن داشتیم ولی نه در این حد. پخش زنده مسابقات خیلی تاثیرگذار بود، حتی ما فکرش را نمی‌کردیم تبدیل بشویم به اولین‌هایی که بازی‌شان در تلویزیون پخش می‌شود. همین موجب شد تا بازخوردهایی از طرف مردم و رسانه‌ها دریافت کنیم. با دیدن ما امیدی در این افراد زنده شد.
*آیا خودت هم مربی تیم هستی؟
بله هستم. در طول سال مربیگری می‌کنم و در زمان اعزام تیم ملی، من می‌شوم کمک آقای هوشیدری و واقعاً خدا را شکر می‌کنم که امسال ایشان بالاسر تیم بود.
بدون شک هاکی ورزش گرانی است و به شدت هزینه‌بر؛ بچه‌هایی که در این ورزش هستند پولدارترند یا خیر به‌هیچ‌وجه
*سوال آخر را از هر دو شما می‌پرسم: بازی هاکی ورزشی لاکچری است؟
سنایی: بستگی به این دارد که چه برداشتی از لاکچری داشته باشیم. بدون شک هاکی ورزش گرانی است و به شدت هزینه‌بر. حالا بچه‌هایی که در این ورزش هستند پولدارترند یا خیر به‌هیچ‌وجه، حتی برخی از آنها به دلیل مسافت زیادی که محل سکونت‌شان تا محل تمرین دارد دچار مشکلات رفت‌وآمدی هستند و دغدغه آن را دارند. هر کسی ما را از دور تماشا می‌کند فکر می‌کند ما پولداریم، در صورتی که تجهیزات‌مان خیلی گران است و به عنوان بازیکن تیم ملی باید بهترین‌ها را داشته باشیم که البته تامین همین‌ها خیلی سخت است.
ما اول زمین تمرین یخ نداشتیم، برای ما لاکچری بود چون نمی‌دانستیم چیست و چه‌جوری است
هوشیدری: در کشور خودمان معنی کلمه لاکچری را نفهمیدم حقیقتاً. در کشور ما بیشتر سبک نگاه آدم‌هاست به چیزی. نمی‌دانم درباره ورزش ما این کلمه صدق می‌کند یا نه. ما اول زمین تمرین یخ نداشتیم، برای ما لاکچری بود چون نمی‌دانستیم چیست و چه‌جوری است. من از سه سالگی در این حیطه فعالیت می‌کنم و خانواده متوسطی هستیم. این همه سال من دارم پول اسکیت می‌دهم، تجهیزات می‌دهم و... وقتی من می‌توانم پس بقیه هم می‌توانند. من خواستم و به دست آوردم. در کشور ما شرایط اقتصادی خوب نیست و همه چیز لاکچری است ولی من خودم در این شرایط زندگی می‌کنم. اگر من برای نان شبم برنامه‌ریزی دارم، پس برای ورزش کردنم برنامه دارم. بحث اولویت است، بچه‌هایی که در این کار هستند اولویت‌شان هاکی است. ما همه برای نجات پیدا کردن دست‌وپا می‌زنیم و می‌جنگیم. در زمان جنگیدن هم باید یک تفریحی داشته باشیم تا بتوانیم زندگی کنیم.
این سوال دوتا نکته داشت. یک: مردم! شما هم می‌توانید این ورزش را انجام بدهید. و مسئولان! که فکر می‌کنید این افراد پولدار هستند و نیازی به چیزی ندارند، وظیفه‌تان را در مقابل این رشته مانند سایر رشته‌ها انجام بدهید.
دیدگاه تان را بنویسید