داوود فنایی در گفت‌وگوی اختصاصی با «اعتماد»:
در ۳۰ سالگی به من گفتند دیگر پیر شدی!/ لقب بوفون در ایران برای استادیوم‌هاست؛ واقع‌بین باشیم شبیه او نداشتیم و نداریم!
خداحافظی اسطوره دروازه بانی دنیا جیان لوئیجی بوفون بهانه ای شد تا با داوود فنایی گلر سابق پرسپولیس و تیم ملی که چند سالی می شود به تربیت نسل جدید گلرها مشغول است همکلام شویم.
هر آغازی یک پایانی دارد، چه در فوتبال و چه در سایر رشته‌ها هم دوره‌ای از شروع تا پایان. حاصل تلاش‌ها و زحمات یک بازیکن با پیروزی و شکست‌های فراوانی همراه است، اما یکسری از ورزشکاران در زمان باخت «هو» نمی‌شوند و هواداران برای آنها احترام خاصی قائل هستند.
به گزارش روزنامه اعتماد، بدون شک جان لوییجی بوفون، دروازه‌بان افسانه‌ای ایتالیا یکی از آن ورزشکاران در طول تاریخ است که فوتبال‌دوستان وی را دوست داشتند و برای خدماتش در فوتبال ارزش و احترام قائل هستند. خداحافظی بوفون از دنیای فوتبال یک خبر تلخ برای هواداران فوتبال است به خصوص برای هواداران نسل کمی قبل‌تر از دوره فعلی، دورانی که عشق و تعصب و وفاداری جایگاه ویژه‌تری نسبت به امروز داشت. عشق و وفاداری بوفون به یوونتوس که در دوران اوج هم در کنار بانوی پیر بود در رده اول کارنامه درخشان یکی از بهترین دروازه‌بان‌های تاریخ فوتبال دنیاست. دروازه‌بانی که محبوبیتش مرزها را می‌شکست. می‌توان نوشت او در تمام دنیا جزو بازیکنان دوست داشتنی به حساب می‌آمد. خداحافظی بوفون از فوتبال سوژه شد تا با داوود فنایی یکی از هم‌نسل‌های جی‌جی گفت‌وگو کنیم. فنایی یکی از بهترین دروازه‌بانان فوتبال ایران در دهه هفتاد به حساب می‌آید که در آن دوران رقابت جذابی هم با عابدزاده برای قرار گرفتن در چارچوب دروازه پرسپولیس داشت. داوود سال‌هاست که در عرصه مربیگری فعالیت دارد و دروازه‌بانان خوبی هم به فوتبال ما معرفی کرده است. در ادامه گفت‌وگوی اختصاصی خبرنگار اعتماد با مربی خوشتیپ باشگاه هوادار را بخوانید.
زمانی هواداران پرسپولیس به دلیل استایل خاصی که داشتید به شما لقب «بوفون» دادند.
اولا که نمی‌شود در این باره زیاد صحبت کنیم، چراکه سطح فوتبال آنها کجا و سطح فوتبال ما کجا؟ اما بوفون جزو دروازه‌بانانی بود که دوستش داشتم، چون تقریبا دوران فوتبالی من هم با دوران فوتبالی او برابر بود. اما اینکه بخواهم کار خاصی کنم تا شبیه او باشم، نه .
چی باعث شد که بوفون این همه سال در سطح اول دنیا جزو بهترین‌ها باشد؟
شرایط تمرینات و سبک زندگی آنها و کلا همه چیزشان با ما فرق می‌کند. آنها برای آدم‌های‌شان و نیروی انسانی خود ارزش قائل می‌شوند و در باشگاه‌هایی که رشد می‌کنند، قدرشناس‌تر از ما ایرانی‌ها هستند . اگر یادتان باشد یک‌سال هم رفت سریB با یوونتوس یا اواخر به پارما رفت این چیزها و قدرشناسی در فوتبال مدرن وجود دارد، اما در فوتبال ما به آن توجه هم نمی‌شود.
همیشه می‌گویند دروازه‌بانان تا ۴۰ سالگی و حتی بیشتر می‌توانند دروازه‌بانی کنند. در ایران هم چنین دروازه‌بانی داریم که مثل بوفون با آن سن و سال هم در اوج باشد؟
بستگی به نوع تمرینات و تفکر خود دروازه‌بان دارد. بودند یکسری از بچه‌ها که تا سن بالا هم بازی کردند، اما می‌بینید که یکسری اتفاق می‌افتد که خیلی راحت کنارشان می‌گذارند. اصلا نمی‌توانیم مقایسه کنیم شما در کشورهای دیگر دروازه‌بانان مُسن زیادی می‌بینید، اما در ایران به سن ۳۱ یا ۳۲ می‌رسند، می‌گویند پیر شدند و نباید به آنها توجه کرد حالا نمی‌دانم چرا این اتفاق می‌افتد، اما کلا فرق می‌کند . فوتبال آن طرف را نمی‌شود با فوتبال ما مقایسه کرد.
فکر می‌کنم شما هم می‌توانستید چند سال بیشتر بازی کنید.
نمی‌توانم به گذشته برگردم، اما خب ۳۰ ساله شدم همه می‌گفتند اینها پیر شدند! شما ببینید با یکسری قوانین چطور خدابیامرز ناصر حجازی را در ۲۷ سالگی از دور خارج کردند. با این کارها بازیکن سر خورده و دلزده می‌شود یا همین الان ببینید با بازیکن ۳۴ یا ۳۵ ساله چطور برخورد می‌کنند خب طرف کپ می‌کند دیگر! اصلا قابل قیاس نیست.
لقب بوفون ایران برازنده کیست؟
نه بابا مگر داریم؟ این لقب‌ها برای مطبوعات و فضای استادیوم‌هاست نه، نداریم چنین گلری.
در گذشته هم نداشتیم؟
نه، باید یک مقدار واقع‌بینانه به این مسائل نگاه کنیم اصلا آنها فرق دارند. یکسری القاب در استادیوم‌ها می‌دهند اما در واقعیت چنین چیزی نیست.
شما مربی دروازه‌بانان هستید و در سال‌های گذشته دروازه‌بانان خوبی هم به فوتبال ما معرفی کردید. فکر می‌کنید دروازه‌بانان ما در آسیا حرفی برای گفتن دارند؟ کمتر دروازه‌بانی دیدیم که در اروپا موفق باشد.
سخت است . شما ببینید در آنجا آکادمی زیاد است و دروازه‌بانان در تیم‌های پایه به خوبی آموزش می‌بینند، اما در کشور ما سطح آموزش در پایه‌ها نیست شما بروید یکسری از تیم‌ها را ببینید اصلا مربی گلرها ندارند تا به آنها آموزش بدهند وقتی آموزش نباشد در درازمدت نمی‌توانید بهره‌برداری کنید. بچه‌هایی که رفتند دیدید که سریع برگشتند از بس که دروازه‌بان آنجا زیاد است اول باید در باشگاه‌های خودمان کار کنیم تا در درازمدت ثمره‌اش را ببینیم، اما در فوتبال ما به این موضوع توجه نمی‌شود.
بهترین دروازه‌بان حال حاضر جهان از نظر شما ؟
نمی توانم اسم یک نفر را بگویم . چند تا هستند که در یکسری فاکتورها خوب هستند و یکسری فاکتورها شاید نه. دروازه‌بانی آیتم‌های زیادی دارد نمی‌شود با قاطعیت گفت مثلا فلانی خوب است. یکی بازی با پای خوبی دارد یکی شوت‌گیر است یا یکی مثل ادرسون بکر یا کورتوا در بازی‌سازی یا یکسری آیتم‌ها قوی‌تر از بقیه هستند اما نمی‌شود گفت فلانی به تنهایی بهترین در جهان است. در جام‌جهانی هم دروازه‌بان آرژانتین دستکش طلایی را برد، اما الان کجاست ؟ یا قبلش کجا بود؟ در باشگاه‌های مطرح بوده؟ نویر هم جزو دروازه‌بانان‌خوب است.
قبول دارید نسل دوران دروازه‌بانی شما با نسل فعلی فرق دارد؟
در آن زمان اصلا ما مربی نداشتیم و خودمان کار را یاد گرفتیم . یکسری بودند که مربی دروازه‌بان نبودند و همان‌طوری کار می‌کردند، اما حالا خیلی پیشرفت کرده است با این حال نسبت به گذشته خیلی عقبیم و باید بتوانیم خودمان را به کشورهای پیشرفته برسانیم. در سطح دروازه‌بانی در آموزش خیلی عقب هستیم.
دیدگاه تان را بنویسید