داستان کشتی گیر پرافتخاری که به مجاهدین خلق پیوست/ بازیچه سیاست و فراموش شده تاریخ کشتی

اگر تاریخ کشتی ایران مطالعه شود، شناختی از فراز و فرودهای آن به مخاطب می‌دهد. در این بین برخی کشتی‌گیران که سال‌ها در معیت تیم ملی در رقابت‌های المپیک، جهانی و بازی‌های آسیایی بودند به دلایل مختلف درگیر فراموشی تاریخی شدند. 

به گزارش روزنامه اعتماد، پیوند همیشه تاریخ با سیاست باعث شده گزینش یا حذف‌هایی صورت بگیرد و این باعث شده نتوان به بخش‌هایی از کتاب تاریخ با شناخت عمیق‌تری نزدیک شد. امروز تعداد زیادی از علاقه‌مندان و عاشقان کشتی با گذر از کوچه پس‌کوچه‌های این ورزش ملی با چهره‌های برخی مدال‌آوران بیگانه هستند و این بخشی از اتفاقات عجیب است. در ادامه سرگذشت یکی از ورزشکاران را که از تشک کشتی به زمین سیاست کوچ کرد و طبق گفته منابع خبری به گروهک منافقین پیوست را به اختصار می‌خوانیم. 

زمانی که شکوفه‌های بهاری نوید ایام خوش را می‌دادند و بهار تازه در دل‌ها رخنه می‌نمود، تولدی رقم خورد. در اردیبهشت ماه 1322 در روستای بیدهند از توابع شهر قم فرزندی دیده بر هستی گشود. او فرزند سوم خانواده بین چهار پسر بود. پدرش در قم سوهان‌فروش بود. پسر در دوران نوجوانی مدت‌های زیادی از آزردگی پدر در رنج و عذاب بود، چرا که سرپرست خانواده علاقه نداشت که او به سمت ورزش برود و همین باعث شد تا روزهای تلخی را پشت سر بگذارد. 

پسر ابتدا در والیبال و بسکتبال مشغول به فعالیت شد سپس در دوومیدانی و بعد از آن جذب کشتی فرنگی شد. دیری نگذشت که او در 16 سالگی در اولین رقابتش برای تیم آموزشگاه‌های اراک در 48 کیلوگرم فرنگی برگزیده شد و یکی، دو سال هم قهرمان کشور در این مسابقات شد.

زمان گذشت تا اینکه درخشش نصرالله سلطانی‌نژاد در آوردگاه 1961 یوکوهاما عامل انگیزه و نشاط فراوانی برای مردم کشتی‌دوست ایران و مخصوصا اهالی شهر قم شد. به همین واسطه محمد برای رسیدن به رویاهای متصور شده خود با چنین ذهنیتی گام به میدان گذاشت و شب‌های فراوانی چشم‌هایش تا سپیده‌دم به خواب نرفت. پس از ناکامی در رقابت‌های انتخابی المپیک 1964 توکیو، جهانی 1966 تولیدو و بازی‌های آسیایی 1966 بانکوک، قدرت‌نمایی او از انتخابی جهانی 1967 دهلی‌نو آغاز شد که با غلبه بر چهره‌هایی نظیر علی‌اکبر حیدری و اکبر قربانی برای نخستین‌بار صاحب دوبنده تیم ملی در 52 کیلوگرم شد. اما در مسابقات او کارزار مارتینز مکزیکی و ساندرز امریکایی را مغلوب کرد، به آلبریان از شوروی با ابروی شکافته و یک چشم بسته باخت و مقابل بایوبائف بلغاری به تساوی رسید و در نتیجه مدال از دست رفت.

محمد با موفقیت در انتخابی المپیک 1968 چمدان خود را برای سفر به مکزیکوسیتی بست. اما قبل از اعزام در تمرین از ناحیه کف دست دچار شکستگی شد و در نهایت با سه برتری و دو شکست نتوانست به آنچه می‌خواست دست پیدا کند. او در جهانی 1969 ماردل پلاتا در تمام نبردها بدون اشتباه ظاهر شد، اما در کشتی حساس و سرنوشت‌ساز با ساندرز امریکایی حداقل انتظارها را برآورده نکرد و همه اشتباه‌های تاکتیکی و تکنیکی از سوی او به صورت یکجا به وقوع پیوست و به مدال نقره رسید. جهانی 1970 ادمونتون سزاوار مدال طلا بود و تنها با یک شکست از بایوبائف بلغاری و با غلبه بر آلان ترک (قهرمان این وزن)، نصرالله‌یف از شوروی، مورلی از امریکا، وینسنزوگراسی ایتالیایی و چوی کره‌ای در جایگاه سوم ایستاد، همچنین چند ماه بعد در بازی‌های آسیایی 1970 بانکوک به هدف متعالی‌اش (مدال طلا) دست یافت.

اوج کار محمد قربانی در زمین فوتبال استادیوم واسیلفسکی صوفیه محل رقابت‌های جهانی 1971 بود، جایی که مدعیانی نظیر گان بات مغولی، کودلسکی لهستانی، سیرنو رومانیایی، گول پارک کره‌ای، گادینو فرانسوی، آلونسو کوبایی و نصرالله‌یف از شوروی حضور داشتند و او همه آنها را به مسلخ کشاند و در نمایش آخر برابر بایوبائف از کشور میزبان که از حمایت ده‌ها هزار تماشاگر بهره می‌برد با آمادگی جسمی و ذهنی‌اش او را به کام مرگ کشاند تا به بزرگ‌ترین دستاورد نائل شود و روی سکوی قهرمانی قرار بگیرد و بعد از 23 سال طلسم مدال طلا 52 کیلوگرم در کارزار المپیک و جهانی شکسته شود. سرانجام در المپیک 1972 مونیخ در همان جدال نخست با ضربه فنی مغلوب کیومی کاتو ژاپنی شد. این آخرین حضور او در رقابت‌ها به حساب آمد. 

این کشتی‌گیر بعد از آن مسابقات درگیر مسائل سیاسی شد و در نهایت به سازمان مجاهدین خلق پیوست و برای همیشه از کشتی رفت.