سرگذشت باونکردنی مردی که بدون دست قهرمان تیراندازی شد

دِوی شیتا ورزشکار دختر ۱۶ ساله هندی در بازی‌های پاراآسیایی درحالی که دست نداشت موفق شد در رشته تیراندازی صاحب مدال طلا شود. تصاویر شیتا بلافاصله در فضای رسانه‌ای بازتاب گسترده‌ای پیدا کرد و همگان با تحسین این دختر نوجوان از عزم و اراده باور نکردنی او نوشتند. از اینکه واقعا چطور ممکن است یک نفر از نعمت دو دست محروم باشد اما در رشته تیراندازی شرکت کند و مقام بیاورد!

دوی شیتا اولین ورزشکار جهان نیست که چنین شرایطی را به وجود آورده است. در واقع او 

دنباله رو ورزشکاری است که یک روز تصمیم گرفت یک لحظه جردنی در ورزش توان‌یاب‌ها خلق کند. در همین زمینه نشریه گاردین مصاحبه‌ای با ورزشکار امریکایی که برای نخستین‌بار بدون دست در مسابقات تیر و کمان حاضر شد، منتشر کرده است. 

به گزارش روزنامه اعتماد و به نقل از گاردین، مت استاتزمن معتقد است که اگر می‌خواهید یک کماندار موفق باشید، کنترل آدرنالین بسیار مهم است. بنابراین قبل از تمرین او یک پرش سریع با چتر نجات داشت. او می‌گوید: «من نزدیک زمین فرود می‌آیم، کمانم را تا زمانی که آدرنالین در بدنم هست شلیک می‌کنم و سپس برمی‌گردم و دوباره بیرون می‌پرم.»

شاید این روش تمرینی مناسب برای هر ورزشکاری نباشد، اما Stutzman کمی با هنجارهای نرمال متفاوت است. او یک امریکایی اهل آیووا، یک کماندار قهرمان جهان و چترباز تفریحی است که بدون دست به دنیا آمده است. او همچنین کسی است که از دوران کودکی، مصمم به دنبال کردن چیزی بوده است که او آن را «لحظه مایکل جردن» می‌نامد، نقطه‌ای که در آن یک نفر نه تنها ورزش خود را تغییر می‌دهد، بلکه درک آن را نیز تغییر می‌دهد و یک سال دیگر در پارالمپیک پاریس، به نظر می‌رسد که او به جاه‌طلبی خود دست خواهد یافت.

Stutzman به عنوان «Armless Archer» یا کماندار بدون دست شناخته می‌شود. هنگامی که او برای اولین‌بار در اوایل دهه 2010 وارد رقابت شد، اولین کسی بود که بدون استفاده از انگشتان، مچ دست یا عضلات سه سر بازو، تیراندازی به هدف را امتحان کرد. تکنیک او شامل برداشتن یک تیر و بارگذاری آن با انگشتان پا، با استفاده از مکانیزم رهاسازی متصل به شانه برای اتصال بدنش به کمان، سپس تکیه دادن به پشت به صندلی برای شلیک است. با استفاده از این تکنیک بود که در سال 2015، تیر استاتزمن از فاصله 310 یاردی به یک هدف اصابت کرد و رکورد جهانی طولانی‌ترین شلیک دقیق در تیراندازی با کمان را به نام خود ثبت کرد، چه توسط یک فرد معلول یا غیرمعلول.

مکانیسم رهاسازی تنها بخشی از تجهیزات استاتزمن است که برای سازگاری با معلولیت او سازگار شده است. این راهی است که او دوست دارد و از دوران کودکی همیشه بوده است. او به یاد می‌آورد: «به پدرم گفتم که قرار است بسکتبالیست شوم. او رفت و یک توپ بسکتبال و یک حلقه برای من گرفت و گفت: «اینجا، برو تمرین کن.» او می‌دانست که من هرگز مایکل جردن نمی‌شوم اما به او گفتم که هستم. این طرز فکر... به هر کاری که من سعی کردم منتقل شد... و آن موقع بود که با تیراندازی با کمان مواجه شدم.»

استاتزمن می‌گوید که یک شب با تماشای تلویزیون درباره این ورزش یاد گرفت و وقتی در گوگل جست‌وجو کرد «به یک مرد بی‌بازو تیراندازی با کمان را بیاموز» هیچ نتیجه‌ای به دست نیاورد. همین مساله او را تشویق به عمل کرد. استاتزمن با خنده می‌گوید: «به یاد دارم که به یک فروشگاه تیراندازی با کمان رفتم و به پسری گفتم که می‌خواهم یک کمان بخرم. آن مرد به من گفت تو به یک کمان پولادی نیاز داری، زیرا کمان پولادی مانند اسلحه است و تیراندازی آن راحت‌تر است.» من گفتم: «نه، من یک کمان مرکب می‌خواهم.» او گفت: «چطور می‌خواهی شلیک کنی؟» و من نمی‌دانستم، فقط یک کمان می‌خواستم.

استاتزمن به هر حال کمان را خرید و به زودی با استفاده از تکنیکی که خود ساخته بود در کنار ورزشکاران غیرمعلول وارد مسابقات شد. او خود را اسپانسر خودش می‌دانست و وقتی یکی از دوستانش پیشنهاد کرد که اسپانسری پیدا شود و فقط به او پول بدهد به این علت که «او دست ندارد»، حالت مایکل جردنی استاتزمن شروع به کار کرد. او می‌گوید: «از آن زمان این حس شروع شد.» به مدت هشت سال روزی هشت ساعت روی یک صندلی. این تمام کاری بود که انجام دادم، تمرین و تمرین و تمرین کردم.»

در عرض یک سال از تمرکز بر اشتیاق جدید خود، استاتزمن در بازی‌های پارالمپیک لندن حضور پیدا کرد و مدال نقره کامپوند انفرادی مردان را کسب کرد. او در چهار سال آینده برترین پارا کماندار جهان بود. استاتزمن پس از یک دوره رکود و به دنبال آن قطع شدن همه‌گیری، اولین عنوان انفرادی جهانی خود را در تیراندازی با کمان در فوریه سال گذشته به دست آورد و در آخرین دور خود امتیاز 30 را 

به دست آورد. قهرمانی جهان چیزی بود که او در یک فضای احساسی در دوبی به دست آورد. 

استاتزمن با غلبه بر الکساندر گومبوژاپوف روسی طلا گرفت. گومبوژاپوف همچنین یک کماندار بدون بازو است، مانند پیوتر ون مونتاگو بلژیکی که استاتزمن او را در نیمه نهایی شکست داد. هنگامی که او برای اولین‌بار در مسابقات کمان را به دست گرفت، استاتزمن تنها کمانداری بود که ناتوانی داشت. فقط بیش از یک دهه بعد، اکنون دیگر مردان و زنان 

نه تنها از او الگو می‌گیرند، بلکه خودشان سرآمد هستند.

این لحظه جردنی استاتزمن است: او تغییر را ایجاد کرده است. اما افزایش تعداد کمانداران بدون بازو 

نه تنها به قدرت این مرد 40 ساله به عنوان یک الگو اشاره می‌کند، بلکه به رشد بیشتر ورزش‌های پارااسپورت اشاره می‌کند. بنابراین وقتی نوبت به پاریس در سال آینده می‌رسد، استاتزمن به شکل واضحی گفت که دوست دارد چه اتفاقی بیفتد. «برنده شدن خوب است،» او می‌گوید: «اما می‌دانید چقدر خوب‌تر است که یک، دو و سه کماندار بدون بازو داشته باشیم؟ زیرا این واقعا بیانگر چیستی پارالمپیک است. ما در حال تلاش برای رشد این ورزش هستیم، تلاش می‌کنیم تا پارالمپیک را به‌طور کلی رشد دهیم و حتی اگر مرد شماره چهار بودم، 

باز هم احساس می‌کردم به دلیل آنچه که انجام گرفته است، برنده شدم. این مانند یک مدال طلا است.»