مادر ملیکا محمدی: شاید اگر آن جاده و خودرو ایمن بود ملیکا الان زنده بود/ دخترم پرسپولیسی بود و از سبک بازی سیدجلال حسینی تعریف می‌کرد

خاتون بم برای دهمین‌بار به عنوان قهرمانی لیگ بانوان رسید.

به گزارش روزنامه اعتماد، اعضای این تیم پس از قهرمانی در این مسابقات جام را به ملیکا محمدی تقدیم کردند. دختری که به دختر ایران معروف شد. همان بازیکنی که از امریکا به ایران آمد تا برای تیم شهری کوچک و کیلومترها دورتر از پایتخت و همین‌طور تیم ملی بازی کند. اما ملیکا در نیمه راه متاسفانه، به شکل غم‌انگیزی از همبازی‌هایش جدا شد با این حال هم‌تیمی‌های او در تک‌تک لحظات بازی به یاد او با تمام ‌توان بازی کردند و وعده فتح جام قهرمانی برای ملیکا را عملی کردند. قهرمانی خاتون بهانه‌ای شد تا با خانم طاهره رهنما، مادر زنده‌یاد ملیکا محمدی گفت‌وگویی را ترتیب دهیم.

 

قهرمانی خاتون در لیگ و جای خالی ملیکا که برای همه ما احساس شد...

بله، جای ملیکا برای همیشه در فوتبال ایران خالی است. برای تیم بم خیلی خوشحال هستم و امیدوارم‌ همیشه سلامت و موفق باشند.

با اعضای خاتون‌ هنوز ارتباط دارید؟

ان‌شاءالله که هرکجا هستند سلامت و موفق باشند و ماهم دوست داریم‌ سلامتی و خوبی این عزیزان را همیشه ببینیم. ملیکا رفته اما هزاران دختر دیگر هستند که از تماشای شادابی و تلاش آنها لذت ببریم. هم‌تیمی‌های ملیکا هم به او محبت دارند. ملیکا شخصیتی است که فراموش نمی‌شود به خصوص برای افرادی که از نزدیک با او در ارتباط بودند و شخصیتش را می‌شناختند. به قول فوتبالی‌ها که می‌گویند ملیکا یک الگوی بزرگ بوده، هست و خواهد ماند. آنها معتقدند که ملیکا فوتبال زنان را متحول کرد و بهترین بازیکن سال‌های اخیر فوتبال زنان ایران بوده. یکی از جوان‌ترین بازیکنان تیم بانوان بود اما در زمین علاوه بر بازی حرفه‌ای و کم‌نظیرش، تیم را مدیریت می‌کرد. مربیان، سرپرستان و مدیران و هم تیمی‌هایش در تیم ملی در عرض 12 سال و تیم‌های خاتون بم و سپاهان اصفهان معتقدند که ملیکا یک اسطوره است و جایش برای همیشه در فوتبال ما خالی است. بچه‌های تیم مرتب یادش می‌کنند و به یادش مطلب و ویدیو‌هایی را پخش می‌کنند که این جای تشکر دارد و می‌نویسند که از او سرمشق می‌گیریم .ملیکا رفته اما استعدادهای زیادی هستند که به قول ملیکا اگر امکانات باشد، می‌توانند رشد کنند و سطح فوتبال ایران را ارتقا ببخشند. به قول بزرگان فوتبال ما او پهلوان بود و او را الهه امید و تختی زنان نام گذاشتند. ملیکا دختری شاد، پرانرژی، با انگیزه، پرتلاش و هدفمند بود که همیشه در جهت ارتقای توانمندی‌های خود و اطرافیانش تلاش می‌کرد و این خاطراتی است که برای دوستانش گذاشته. وقتی یک داور از راه دور برای مراسم تشییع و بزرگداشت ملیکا شرکت می‌کند حاکی از شخصیت رشد یافته این انسان بزرگ دارد که چه تاثیری روی اطرافیانش داشته حتی کسانی که یک بار او را دیده‌اند و شاید فقط برای اینکه یک بار در یک 90 دقیقه برای ملیکا و تیمش داوری کرده.

ملیکا پرسپولیسی بود؟

بله، البته همه تیم‌ها را دنبال می‌کرد و بازیکنان را می‌شناخت و احترام قائل بود. از وقتی کوچک بود چون تمام بازی‌ها و بازیکنان دنیای فوتبال را دنبال می‌کرد پدرش به او می‌گفت فردوسی‌پور کوچک!

از بین بازیکنان پرسپولیس بازی کدام بازیکن را دوست داشت؟

او همیشه از سیدجلال حسینی تعریف می‌کرد، چون هم پستی سیدجلال بود و سبک بازی او را می‌پسندید.

بعد از فوت ملیکا بازیکنان یا اعضای کادر فنی پرسپولیس با شما تماسی گرفتند؟

راستش خیر با اینکه توقع داشتیم. البته پست اینستاگرامی گذاشتند‌، آقایان پیروانی، گل‌محمدی و باقری و کریمی و خیلی از بزرگان فوتبال. همین‌جا ما تشکر می‌کنیم از تمامی مدیران، بازیکنان و اهالی ورزش و فوتبال بانوان و آقایان که در مراسم‌های تشیع و یادبود ملیکا شرکت کردند همواره یاد و خاطره ملیکا را زنده نگه می‌د‌ارند و الگویی برای نوجوانان و جوانان این مرز و بوم قرار می‌دهند.

مشخص شد مقصر این اتفاق تلخ کی بود؟

من خیلی متاسفم هم برای جاده و هم ‌راننده و هم خودرو. جایی که مقبره ملیکا است یک خانمی می‌آید و می‌گفت بعد از فوت بچه‌اش ناامید شده بود اما از روزی که این ‌دختر فوتبالیست اینجا خوابیده انگیزه گرفتم که بروم ایران و خدمت کنم. او 10 سالی است که روی تصادفات جاده‌ای کار می‌کند و تخصص دارد و تلاش می‌کند تا آمار کشته شدن تصادفات جاده‌ای را در جهان به حداقل برسانند . او از مرگ این اسطوره ۲۳ ساله بسیار متاثر بود و می‌گفت: «چرا چنین الماس گرانبهایی باید بر اثر تصادف از بین ما برود در صورتی که می‌شود با هزینه‌های کمی با مدیریت آمار کشته‌شدگان تصادفات جاده‌ای را کم کرد. همان‌طور که کشور سوئد از ما خواسته تا طرحی بریزیم تا این رخداد را به صفر برسانیم.» او می‌گفت ملیکا که در این سن کم دست از امکاناتش در یک کشور پیشرفته برداشته و به کشورش برگشته تا تجربیاتش را به ایران بیاورد و به تیم ملی کشورش و همنوعانش کمک کند من هم می‌خواهم به ایران بیایم و به مردم و مملکتم کمک کنم تا آمار کشته‌شدگان تصادفات جاده‌ای را پایین بیاوریم.

اگر زمان به عقب برگردد باز هم اجازه می‌دهید ملیکا به ایران بیاید؟

بله، شکی ندارم در راهی که ملیکا انتخاب کرد. دختر ایران عاشق وطن بود و قصدش ارتقای کشورش بود و من هم با تمام وجود به تصمیماتش احترام می‌گذاشتم. ملیکا دختری خوشفکر، توانمند و بادرایت و مدیر بود و با منطق عمل می‌کرد. زندگی او کوتاه بود اما به قول خواهرش رسالتی بزرگ انجام داد. غبطه نمی‌خورم که چرا به ایران آمد چون به وجودش افتخار می‌کنم. می‌گفت با پوشیدن پیراهن تیم‌ملی دو تا جان دارم و برای آن می‌جنگم. او ۱۲ سال برای تیم ملی جنگید. بعد از رفتن او بازیکن استرالیا برای او پیام ‌داد ملیکا متاسفم ‌که رفتی و فراموش نمی‌کنم ‌مقابل ما چگونه متعصبانه ‌جنگیدی. برای همین هیچ‌ وقت ناراحت نیستم‌ که چرا به ایران آمد اما ناراحتم که اگر ماشین و جاده‌ای ایمن بود، ایران از وجود ملیکا می‌توانست بسیار متفاوت شود و این رفتن تراژدیک اتفاق نمی‌افتاد‌.

شکایتی از مقصر این اتفاق برای ملیکا داشتید؟

ما هنوز از هیچ ‌جایی شکایت نکردیم. اما نمی‌دانم یک زمانی اگر بخواهم‌ شکایتی کنم زمانی که آرام هستم این تصمیم را می‌گیرم و در عصبانیت این تصمیم را نمی‌گیرم. ملیکا چنان زندگی کرد و برای زندگی‌اش برنامه داشت که انگار صد سال دیگر هم عمر می‌کند و چنان رفت که فکر می‌کنی توی این زمان کوتاه چطور این‌قدر سریع در فوتبال، دو تا مدرک لیسانس از دانشگاه ایموری، سه زبان زنده دنیا و این همه ارتباطات و ساختن دوستان و آشناهای زیاد در سراسر دنیا رشد کرد. این بخشی از شخصیت والا و دوست داشتنی ملیکاست .