مشکلات مالی باعث شد زنان به مسابقات جهانی اعزام نشوند/ قطعا خدا برای شیعیان بهترین را مِ خواهد اما مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد!

روزبه‌دلاور | رقابت‌های جهانی وزنه‌برداری در کشور تایلند برگزار شد و تیم مردان کشورمان که با چهار نماینده در این مسابقات حاضر شده بود به لحاظ امتیازی در رده یازدهم و رده مدالی چهاردهم شد. این مسابقات که آخرین تورنمنت وزنه‌برداری برای کسب سهمیه المپیک پاریس هم به حساب می‌آمد دو سهمیه ورودی المپیک برای کشورمان به ارمغان داشت تا در پاریس هم مثل توکیو با دو وزنه‌بردار در بازی‌های المپیک شرکت کنیم. به همین بهانه با حسین‌مقامی، دبیر پیشین فدراسیون وزنه‌برداری گپ و گفتی ترتیب دادیم که ماحصل آن را در زیر می‌خوانید.

 

در مجموع عملکرد ایران در مسابقات جهانی چطور بود؟

ما توانستیم دو سهمیه در این مسابقات بگیریم کمااینکه این دو سهمیه از قبل تا نود درصد مسجل بود. جوادی و داودی دو وزنه‌بردار خوب کشورمان سهمیه گرفتند که ان‌شاءالله در المپیک هم بتوانند خوش بدرخشند و مدال بگیرند. پروسه کسب سهمیه خیلی پروسه سختی بود چون از ۲۰۲۲ که تغییرات در کسب سهمیه به وجود آمده بود، در فدراسیون ما هم تازه تغییر و تحول شکل گرفت و در یکی، دو مسابقه اول خیلی شرایط ایده‌آلی برای بچه‌های ما نبود. عمر ریاست فدراسیون فعلی کمتر از دو سال است و با توجه به تغییرات در کادرفنی، شرایط را به این روند کشاند.البته قطعا ما در کسب سهمیه ۱۰۲ می‌توانستیم بهتر از این ظاهر شویم اما دو تا مشکل وجود داشت.

چه مشکلی؟

اول اینکه رسول‌معتمدی از ورزشکاران شایسته این وزن به دلیل آسیب‌دیدگی که از سال گذشته برای او به وجود آمد متاسفانه از این مسابقات جا ماند و رضا دهدار با وجود شایستگی‌هایی که دارد و در مسابقات ۲۰۲۲ در کلمبیا خوب ظاهر شد اما متاسفانه در مسابقات بعدی‌اش خیلی نتوانست ‌قدرت‌نمایی کند و همین کار او را یک‌مقدار عقب انداخت و متاسفانه در تایلند هم نتوانست کسب سهمیه کند.

کسب عنوان یازدهمی به لحاظ امتیازی و چهاردهمی در جدول مدالی مسابقات جهانی برای وزنه‌برداری کشورمان یک جایگاه ایده آل است؟

خب اولا در این مسابقات با تیم کامل شرکت نکرده بودیم و قطعا اگر تعداد ورزشکاران ما بیشتر بود می‌توانستیم هم به لحاظ امتیازی و هم مدالی جایگاه بهتری را کسب کنیم اما کادرفنی نظرش این بود که همین ۴ نفر که شانس بیشتری برای حضور در المپیک دارند در مسابقات شرکت کنند. به ویژه وزنه‌بردار ۸۹ و فوق سنگین ما. بیشترین تمرکز روی دهدار بود که بتواند سهمیه‌اش را قطعی کند و در این مسابقات هم برای مدال یا امتیاز تیمی شرکت نکردیم .

نمی‌شد با تیم کامل در این مسابقات شرکت کرد تا حداقل برای بعضی از جوانان ما حضور در این مسابقات ایجاد انگیزه و کسب تجربه شود؟

حتماً شرایطش نبوده. فدراسیون در بحث مالی در مضیقه است. هم در بدهی‌های قبلی و هم هزینه‌های جاری برای تقویت تیم ملی. مسائل مختلفی دست به دست هم می‌دهد تا نتوانند در تمام مسابقات به صورت یک تیم کامل شرکت کنند. با توجه به اینکه برای حضور در تایلند و برای گرفتن بلیت باید هزینه دلاری می‌کردند نگاه فدراسیون به این بوده فقط افرادی که شانس بیشتری برای گرفتن سهمیه در المپیک دارند را به مسابقات اعزام کنند. از دید من این دلیل عدم اعزام نفرات کامل بود.

وضعیت بد مالی وزنه‌برداری از گذشته بوده ،کی قرار است شرایط بهتر شود؟

گذشته هرچی بود که گذشت اما باید به آینده نگاه کنیم . بودجه وزنه‌برداری بودجه محدودی است و ما نه درآمدزا هستیم و نه در جذب اسپانسر می‌توانیم موفق عمل کنیم همین که شرایط یک مقدار بهتر شده باید به فال نیک بگیریم. نیاز به این است که به استان‌ها توجه کنند اگر با همین شرایط پیش برویم در آینده بازهم به مشکل می‌خوریم.

بگذریم، رییس فدراسیون گفته عدم کسب سهمیه توسط دهدار خواست خدا بود! همین‌طور بوده؟

خب هم یک مقدار بدشانسی است هم می‌گویند یک برگ از درخت نمی‌افتد مگر به اذن خداوند اما در حوزه ورزش، مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد. باید تلاش کرد و از هر فرصتی استفاده کنیم. اگر دهدار در جهانی عربستان خوب کار می‌کرد و اگر در قهرمانی آسیا که در ازبکستان برگزار شد حضور پیدا می‌کرد شرایطش از الان بهتر بود. همه چیز به دقیقه نود افتاد و این به لحاظ روانی برای ورزشکاری که در رنکینگ هشتم یا نهم رقابت می‌کند شرایط را خیلی سخت می‌کند. حالا اینکه بگوییم خدا خواست یا نخواست قطعا خدا برای بندگان شیعه‌اش بهتر می‌خواهد تا بنده‌های کشورهایی که شاید اعتقادی نداشته باشند.

در دوره قبلی هم دوتا سهمیه گرفتیم؛ فکر می‌کنید در این دوره بازهم داودی را داریم او می‌تواند مدال نقره‌اش را به طلا تبدیل کند؟

او رقیبان خوب و قدرتمندی از گرجستان و بحرین و ارمنستان دارد و کار بسیار سخت است. المپیک برای همه کشورها خیلی اهمیت دارد به غیر از ما! چون معمولا سال آخر به المپیک توجه می‌کنیم‌ اما در تمام دنیا از المپیک برای المپیک بعدی برنامه‌ریزی می‌کنند. سال‌هاست که در یک سال آخر به دنبال حمایت از ورزشکاران‌مان هستیم. در تمام‌رشته‌ها همین‌طور است ضمن اینکه در بعضی رشته‌ها تازه در المپیک‌پوست‌اندازی می‌کنیم.

درباره غیبت بانوان در مسابقات جهانی نظرتان چیست؟

بانوان در چند سال گذشته فعالیت‌شان شروع شده و خوش هم درخشیدند. در دو سال اخیر با حضور استاد کوروش باقری در راس فنی تیم ملی شرایط بهتر هم شده است اما کسب سهمیه خیلی سخت بود تنها خانم الهام حسینی بود که شرایطش نسبت به بقیه بهتر بود اما به دلیل آسیب دیدگی که در ماه‌های گذشته داشت شرایط ایده‌آلی نداشت. در وزنه‌برداری می‌شود تا ۷۰درصد شرایط وزنه‌بردار را پیش‌بینی کرد و فکر می‌کنم بهترین تصمیم را کادرفنی گرفت که نیاز ندیدند در این مسابقات شرکت کنند! در المپیک قبلی هم فقط یک ورزشکار ما در دقیقه نود و با توجه به برهم خوردن شرایط چندتا کشور در رنکینگ بالا آمد اما با توجه به آسیب دیدگی کتف در مسابقات شرکت نکرد و بعد هم از ایران رفت.

اما بانوان هم می‌توانستند با حضور در رقابت‌های جهانی کسب تجربه کنند.

بحث مالی باعث می‌شود فدراسیون گاهی کیفی کارکند چون اعتبارات و بودجه اجازه‌نمی‌دهد حضور پیدا کنند. به نظرمن اگر قرار بود تیمی کامل شرکت کند در ازبکستان شرایط بهتری داشتیم. در آنجا اگر تیم کامل شرکت می‌کردیم شانس بیشتری داشتیم که آن را هم به دلیل شرایط مالی و اختلاف نظر بین کادرفنی از دست دادیم. در آن مسابقات، دهدار هم می‌توانست شرایطش را بهتر کند.