سال سقوط مهد فوتبال ایران/ فوتبال مظلوم جنوب طرفدار دارد اما صاحب نه!
چه بر سر خاک فوتبالخیز جنوب آمده که وضعیت تیمهای آن هر سال بدتر می شود؟
صنعت نفت آبادان، استقلال و فولاد خوزستان به همراه نساجی مازندران چهار تیم رده پایانی لیگ برتر به حساب میآیند که با توجه به بازیهای باقیمانده شانس تیم شمالی برای ماندن در لیگ از سه تیم جنوبی کشورمان بیشتر است.
به گزارش روزنامه اعتماد، اما چه بر سر خاک فوتبالخیز جنوب آمده که وضعیت تیمهای آن هر سال بدتر میشود؟ چرا سرنوشت تیمهای جنوبی این فصل هم به سرنوشت تیمهای ریشهدار و پرهوادار جنوبی مثل شاهین و ایرانجوان و استقلال اهواز و... نزدیک شده و این تیمها هم رو به زوال هستند؟
یک زمانی در همین فولاد بازیکنانی حضور داشتند که هرمربی آرزوی داشتن یکی از آنها در تیم خودش را داشت. ستارههایی مثل مبعلی و علوی و بداوی و کعبی و... که پای ثابت دعوت به تیم ملی هم بودند یا زمانی نه چندان دور تیمهای بزرگ لیگ برتری هم از حضور در ورزشگاههای آبادان و بوشهر و اهواز هراس داشتند. اما حالا این تیمها تبدیل به زنگ تفریح دیگر تیمهای لیگ شدهاند و این اتفاق تلخ هر فوتبالدوستی را در بُهت فرو میبرد.
دلتنگکنندهتر از تماشای غروب خورشید در امتداد خلیج فارس تماشای حال و روز این روزهای تیمهای جنوبی است. تیمهایی که مردمان آن منطقه عاشقانه دوستشان دارند و با آن عشق تمام نشدنی زندگی میکنند اما با بیتوجهی و بیمهری مسوولان هربار مواجه شدند و میشوند. در سرزمینی که استعداد به وفور وجود دارد و در هر خانهای را که بزنید یکی، دوتا فوتبالیست مستعد کشف میشود، پشت یک میز از ساختمانهای اداری یا تجاریاش یک مدیر دلسوز پیدا نمیشود که برای پرورش و شکوفایی این جوانان سرمایهگذاری کند؟ یک مسوول نیست که جواب مردم آن سرزمین را بدهد و بگوید چرا باید نماینده شهر آبادان تیم آخر جدول مسابقات باشد؟ شهری که مردمانش در ردیف اول جبهه برای حفظ این سرزمین جنگیدند و پاداششان یادگاریهایی از تیر و ترکش در میادین و کوچه و پس کوچههایش بوده و بس.
شهرهایی که روی نفت بنا شدند اما چند زمین چمن برای جوانان پا به توپش نیست. گویا این جوانان به دنیا آمدند که پشت توپ نظامی بنشینند و از آسمان کشور دفاع کنند و تفریح و علاقه و عشقشان را باید فاکتور بگیرند! بله، باید! در سرزمین «بایدها» دقیقتر که بنگرید میبینید روی خط مرزی جنوبی کشور یک «باید» بزرگ نقش بسته و آن هم این است: باید ماند و جنگید حتی در بی هوای اهواز تا از خاک کشور دفاع کرد. و یک «نباید» بزرگ هم انگار در دل جوانان آن منطقه نقش بسته: نباید پولی برای فوتبال و مردم فوتبالدوست این منطقه هزینه شود!
دیدگاه تان را بنویسید