اگر من بودم به حریف کوبایی جایزه می دادم!/ برادران گرایی بهترین بودند، اما الان افرادی هستند که وضعیت‌شان بهتر از آنهاست

روزبه‌ دلاور| در یکی از شگفت‌انگیزترین نتایج‌ یکی، دو سال کشتی فرنگی در وزن 67 کیلوگرم محمدرضا گرایی در مقابل سعید اسماعیلی پدیده این وزن شکست خورد و المپیک پاریس را از دست داد!

به گزارش روزنامه «اعتماد»، پیش از این محمدرضا گرایی قهرمان المپیک 2020 برابر لری ابولادزه از گرجستان دارنده یک مدال طلا و دو نقره جهان با نتیجه 6 بر 1 شکست خورد و به فینال نرسید تا در برابر سعید اسماعیلی دیگر کشتی‌گیر کشورمان قرار بگیرد. اسماعیلی هم در نیمه نهایی این مسابقات در کمال ناباوری و در حالی که فقط 2 ثانیه تا پایان مبارزه‌اش با حریف کوبایی باقی مانده بود با پشت کردن به حریف آماده جشن حضور در فینال مسابقات شد که با سالتو بارانداز حریف غافلگیر شد. اما این پدیده فرنگی کشورمان با پیروزی غیرمنتظره برابر گرایی مسافر پاریس شد. در همین خصوص با جمشید خیرآبادی، سرمربی اسبق کشتی فرنگی کشورمان گپ و گفتی ترتیب دادیم که چکیده‌ای از آن را می‌خوانید.

 

به نظر شما چرا گرایی مقابل اسماعیلی شکست خورد؟

یک نکته خیلی واضح اینکه کشتی با هیچ کی تعارف ندارد و منتظر کسی هم نمی‌ماند! کشتی مملکت ما خیلی پویاست و هر کسی که در آمادگی مطلوب و بالاترین سطح باشد، می‌تواند بیاید در تیم ملی جا بگیرد. برادران گرایی هم از این قاعده کلی مستثنی نیستند هر چند کشتی‌گیران با کلاس جهانی و المپیکی و با سابقه خیلی خوبی هستند، اما در حال حاضر افرادی که انتخاب شدند برای المپیک از برادران گرایی بهتر هستند و نتایج مسابقات هم این را نشان داده است. طبیعی است که هر کشتی‌گیری که آماده‌تر و احتمال مدال گرفتنش بیشتر باشد این حق طبیعی کادرفنی و فدراسیون کشتی است که جایگزین شود. مثلا در امریکا جردن باروز و تیلور و خیلی‌های دیگر وقتی کشتی انتخابی را واگذار کردند، نفرات برتر جایگزین شدند. نفراتی که تجربه آنچنانی هم ندارند. الان هم برای کشتی ما اتفاق غیرطبیعی نیفتاده و برادران گرایی جزو استثنائات تاریخ کشتی فرنگی بودند و مدال‌های خیلی خوبی هم برای مملکت‌مان کسب کردند و در زمان‌های مختلف باعث عزت و افتخار شدند و از همه مهم‌تر شادی به مردم هدیه می‌دهند و هیچ‌ وقت از ذهن علاقه‌مندان به کشتی پاک نمی‌شوند. اما در حال حاضر افراد دیگری هستند که وضعیت‌شان برای حضور در المپیک از آنها بهتر است.

انتظارش را داشتید که اسماعیلی مقابل گرایی پیروز شود؟

من خودم هفته گذشته در اردو بودم و با سرمربی تیم ملی هم دو، سه جلسه صحبت کردیم. برادران گرایی حریف اصلی‌شان وزن‌شان بود. من در سال 2018 یا2019 که سرمربی امیدها بودم در مسابقات از محمدرضا گرایی در 77کیلو استفاده می‌کردم یعنی بعد از چندین سال است که در67 کیلو کشتی گرفته است. هشتاد درصد دلیل نتیجه نگرفتن برادران گرایی وزن‌شان بوده و مابقی حریفان‌شان بوده یا آمادگی روحی و روانی و جسمانی خودشان‌.

بسیاری از کشتی‌گیران وقتی مسابقات مهمی را از دست می‌دهند برای بازگشت دچار افت روحی می‌شوند‌. عدم حضور در المپیک می‌تواند برادران گرایی را از دوران حرفه‌ای دور کند؟

این حرف شما کاملا درست است، اما برای کشتی‌گیران آماتور و نه برای کشتی‌گیران حرفه‌ای که مدال‌های جهانی و المپیک دارند. اینها می‌دانند شکست لازمه ورزش است و بسیار طبیعی است. نباید برای قهرمانان حرفه‌ای که در این راه کل زندگی خود را گذاشتند، مهم باشد. در کلاسی که در دانشگاه داشتم همین را به دانشجویان می‌گفتم که باید پذیرای شکست‌های‌مان باشیم و توجیهات خود را کنار بگذاریم. ما باید در قبال کاری که انجام می‌دهیم مسوولیتش را بپذیرم و خیلی راحت شکست را هم‌ پذیریم. در سطح دنیا در هر رشته‌ای هر ورزشکاری با شکست آشناست و هر که بتواند شکست را به پیروزی تبدیل کند، دو تا فاکتور می‌خواهد باید اول شکست را بپذیرد و بعد برای رسیدن پیروزی از شکست‌هایش درس بگیرد.

درباره شکست اسماعیلی مقابل حریف کوبایی که روی کم‌تجربگی‌اش حاصل شد چه صحبتی دارید؟

من اگر آنجا بودم یک جایزه خیلی خوب به حریف کوبایی‌اش می‌دادم، چون درس بزرگی به اسماعیلی داد! شکستش به خاطر کم‌تجربگی‌اش بود، اما تماشاگرانی که در آنجا حضور داشتند شمارش معکوس را شروع کرده بودند و اسماعیلی با شمارش تماشاگران به اشتباه گمان کرد کشتی تمام شده! در حالی که دو ثانیه ‌مانده بود که آن اتفاق رخ داد و بزرگ‌ترین درس کشتی را آموخت و قطعا این کار را تا آخر عمر تکرار نمی‌کند! چون این مساله پیچیده نیست و خدا را شکر در بهترین جای ممکن رخ داد. اگر در کسب مدال المپیک بود همه دیوانه می‌شدند! اما این مسابقات مهم‌ نبود. به اسماعیلی و مربیان سازنده‌اش آقایان کاکاحاجی و اسماعیلی تبریک می‌گویم. این شانس را در این جوان می‌بینم که بتواند خوشرنگ‌ترین مدال را کسب کند هر چند نباید بار اضافی روی دوشش گذاشت، چون آن تجارب را به لحاظ روانشناختی ندارد و نباید بار اضافی روی روحیه او گذاشت.

مربیان کنار تشک نمی‌توانستند به اسماعیلی بگویند زمان تمام نشده؟

بنده بالای بیست مسابقه بین‌المللی کوچ نشستم در بعضی مواقع کشتی‌گیر هیچ چیز را نمی‌شنود و مورد دیگر اینکه تماشاگران داخل سالن از بس داد و بیداد می‌کنند که اصلا صدای کوچ به کشتی‌گیر نمی‌رسد. خدا را شکر کنیم که این مسابقات مهم نبود و فقط برای شناخت نقاط ضعف و قوت بود. دو ماه تا المپیک مانده باید کار کرده و نقاط ضعف را برطرف کنند. گران‌ترین و بهترین تجربه را هم اسماعیلی به دست آورد و این اتفاق در المپیک می‌افتاد، ضایعه جبران‌ناپذیری بود.

سطح مسابقات چطور بود؟

خوب بود. قهرمانان زیادی حضور داشتند که جا دارد اسم فردین هدایتی را هم ببرم که قول می‌دهم روزی او قهرمان المپیک می‌شود. انتخاب هوشمندانه‌ای از جانب کادرفنی و فدراسیون بود