قهرمان پرتاب دیسک آسیا در گفت‌وگو با «اعتماد»:
رسولی: روی سکو یاد تنهایی و بی مهری ها افتادم و گریه‌ام گرفت
قهرمان ایرانی پرتاب دیسک آسیا بعد از کسب مدال طلا گفت ناراحتم چون مدال‌های من برای فدراسیون ارزشی ندارد.
روزبه دلاور| در جریان برگزاری اولین روز از نخستین دوره رقابت‌های دوومیدانی پرتاب‌های قهرمانی آسیا که به میزبانی کشور کره‌جنوبی برگزار شد، این حسین رسولی پرتابگر شایسته کشورمان بود که موفق شد در رقابت با تمام رقبای آسیایی خود قهرمان ماده پرتاب دیسک شود و مدال طلای این مسابقات را برگردن آویزد.
به گزارش روزنامه اعتماد، رسولی که در بازی‌های آسیایی هم مدال طلا گرفته بود، توانست با پرتابی به مسافت ۵۹.۰۵ متر رقبای قدرتمندش را کنار بزند و خوشرنگ‌ترین مدال ماده پرتاب دیسک آسیا را از آن خود کند تا بازهم ثابت کند جانشین شایسته‌ای برای احسان حدادی است، اما پس از حسین رسولی، پرتابگر قطری با ثبت حد نصاب ۵۸.۹۶ متر نایب قهرمان شد، ورزشکار چینی نیز با ثبت رکورد ۵۸.۶۵ متر در جایگاه سوم ایستاد. پس از قهرمانی رسولی با او تماس گرفتیم تا نظر وی را درخصوص این مسابقات بپرسیم، اما او بازهم گلایه‌هایی از مسوولان فدراسیون داشت، چراکه اگر به مسابقات بیشتری اعزام می‌شد، می‌توانست رنکینگش در ورودی المپیک را ارتقا دهد. با این حال هنوز کار تمام نشده و او می‌تواند در دو رقابت مختلف کسب سهمیه کند. در ادامه گپ و گفت اختصاصی خبرنگار «اعتماد» با بهترین پرتاب‌کننده دیسک آسیا را می‌خوانید.
از مسابقات قهرمانی آسیا بگو. سطح مسابقات چطور بود؟
خب این اولین دوره از مسابقات پرتاب‌های آسیا بود که تمام کشورها در آن شرکت کرده بودند و تمام رقبای قدرتمند من هم در این مسابقات حضور داشتند. به خاطر شرایط بدی که دایره داشت و مسابقه هم که در صبح برگزار شد هیچ کسی نتوانست رکورد خوبی به جای بگذارد، اما خدا را شکر من توانستم طلا را بگیرم و حدود ده سانتی‌متر هم بیشتر از نفر دوم پرتاب کردم.
رقیبان اصلی شما در این مسابقات از کدام کشورها بودند؟
یکی همین که دوم شد از کشور قطر و بعدی از چین است و نفر سوم هم از کشور کویت است که فکر می‌کنم نامش عیسی باشد.
این مسابقات در رنکینگ برای کسب سهمیه ثبت شده؟
فعلا که ندیدم که در رنکینگ تاثیری داشته باشد و فکر می‌کنم ثبتش نکردند و در رنکینگ محاسبه نکردند.
چرا وقتی روی سکو رفتی گریه می‌کردی؟
یاد تمام بی‌مهری‌هایی که به من شد، افتادم. یاد این افتادم که چقدر زحمت کشیدم و تنها بودم. به این فکر می‌کردم چرا این بار روی سکو رفتم خوشحال نیستم.
بیشتر توضیح بده که در این مدت چه شرایطی را سپری کردی؟
خب من زمستان خوبی را سپری نکردم به دلیل بازسازی مجموعه آفتاب انقلاب برای مسابقات آسیایی داخل سالن که باعث شد نتوانم در آنجا تمرین کنم و از تمریناتم عقب افتادم و برای همین هم فعلا به آمادگی صددرصدی خودم نرسیدم. دلیل بعدی اینکه در دو مسابقه‌ای که پشت سر گذاشتم شرایط خوبی را برایم فراهم نکردند و فدراسیون محترم هم شرایط پروازی و امکانات موردنظر را دراختیارم قرار ندادند تا با خیال راحت به این مسابقات بروم. خیلی پرواز بدی داشتم. دو تا سه مسیر و اکونومی بود و من در آنجا جا نمی‌شدم! و زمانی که به مسابقات رسیدم دچار کوفتگی بودم. دلیل دیگر اینکه در نیجریه هم به دلیل بارندگی نتوانستم پرتاب خوبی داشته باشم. در آنجا هوا هم شرجی بود و به ما گفته بودند سطح مسابقات B است، اما D بود! در رنکینگ ۱۰۰ امتیاز نداشت، بلکه ۴۰ امتیاز داشت و یک جورهایی تاثیر چندانی در رنکینگ ما نداشت.
در صدایت ناامیدی یا خستگی احساس می‌شود. همین‌طور است؟
نه، خسته و ناامید نیستم فقط ناراحتم که چرا مدال‌های من برای فدراسیون ارزشی ندارد!
از برگزاری مسابقات در صبح هم ناراحت بودی؟
بله، در پرتاب دیسک باید بعدازظهر مسابقه داد، اما من در سه مسابقاتی که شرکت کردم حتی در قهرمانی آسیا، صبح بود. شما ببینید ورزشکار چینی که چند ماه پیش در امریکا ۶۴ متر پرتاب کرده، می‌آید در اینجا ۵۸ متر پرتاب می‌کند. به این دلیل است که در صبح ورزشکاران نمی‌توانند پرتاب خوبی داشته باشند. فکر می‌کنم اگر جاهایی که این ورزشکاران رفتند، می‌رفتم پرتاب‌های بهتری داشتم، چون مشخص است وقتی با من مسابقه می‌دهند، نمی‌توانند پرتاب خوبی داشته باشند، این یعنی مسابقات شرایط پرتاب بلند را ندارد.
به چند مسابقه رنکینگ‌دار اعزام نشدی؟
۲تا.
برای کسب سهمیه امید داری؟
بله، من الان در قزاقستان هستم و تقریبا یک هفته دیگر مسابقات جام کازانوف را دارم و امیدوارم در اینجا پرتاب خوبی داشته باشم و امتیاز این مسابقات را کسب کنم و مسابقات بعدی من در یک هفته بعد از قزاقستان است که بلافاصله به ایران می‌روم تا در قهرمانی کشور شرکت کنم و امیدوارم در این دو مسابقات پرتاب خوبی داشته باشم تا بتوانم راهی المپیک شوم اگر نه که برای جهانی سال بعد.
قبول داری کار سخت شده؟
بله، من خیلی راحت می‌توانستم به المپیک بروم و حتی فینالیست شوم، اما متاسفانه بعد از گرفتن طلای بازی‌های آسیایی آن توجه و اهمیتی که باید به من داده می‌شد را ندیدم. آن حمایت لازم را انجام ندادند و من نتوانستم به اردوهایی که می‌خواهم بروم یا در مسابقاتی که می‌خواستم شرکت کنم، نتوانستم شرکت کنم. متاسفانه شرایط دست به دست هم داد تا کار برای من کمی سخت شود. همان موقع هم گفتم با این وضعیت اگر کسب سهمیه کنم یک معجزه رخ داده است، چون شما می‌بینید ورزشکاران کشورهای دیگر آسیا حتی در رنک یک آسیا هستند اما وقتی مسابقات برگزار می‌شود، نمی‌توانند جزو پنج، شش نفر اول باشند و مدال بگیرند. این نشان می‌دهد آنها در مسابقات خوب و با امتیاز بالا شرکت کردند اما من که در آسیا طلا می‌گیرم فعلا در رنکینگ آسیا نیستم به خاطر اینکه در مسابقات خوبی شرکت نکردم.
صحبت پایانی؟
صحبتی ندارم. تشکر می‌کنم از شما و مردم کشورمان.
دیدگاه تان را بنویسید