تحقیقات در مورد حذف شرم‌آور ایتالیا از یورو آغاز شد/ هرگز آتزوری را به این بدی ندیده بودیم

مدافع عنوان قهرمانی در مرحله یک‌هشتم نهایی یورو 2024 توسط سوییس به سادگی کنار رفت. اکنون بررسی ریشه‌ها و دلایل این حذف مورد‌نیاز است.

به گزارش روزنامه اعتماد و به نقل از گاردین، برلین، شهری که آنها در سال 2006 قهرمان جام جهانی شدند، جایگاه ویژه‌ای در تخیل فوتبال ایتالیا دارد. بازگشت به مسابقات و شرایط خوب در یورو 2024 به قدری هیجان‌انگیز بود که باعث شد یکی از مفسران زبانش گیر کند. فابیو کارسا، که تکرار نفس‌نفس او با جملات «گل توسط [فابیو] گروسو!» تقریبا به اندازه شادی پس از گل او در نیمه نهایی آن بازیکن در 18 سال پیش نمادین شد. پس از گل تساوی ماتیا زاکانی در روز دوشنبه در برابر کرواسی که حکم به ماندن آتزوری داد این گزارشگر برای لحظاتی قاطی کرد و برای مدت کوتاهی نتوانست صحبت کند.

کارسا اما شنبه شب در یافتن کلمات خود مشکلی نداشت. پس از اینکه آتزوری با شکست 2- صفر مقابل سوییس حذف شد. کارسا در جریان گفت‌وگوی پس از بازی در شبکه تلویزیونی ایتالیایی اسکای اسپورت گفت: «شیوه بازی ما امشب غیرقابل قبول بود. ما باید بتوانیم این را بگوییم. این بازی غیرقابل تماشا بود... این سطح تیم ملی ما نیست.»

افکار او در روزنامه‌های صبح یکشنبه بازتاب یافت. صفحه اول Il Corriere dello Sport با تاسف از «یک شرمندگی» اسم برد و در تیتر فرعی تیم ملی را «ناتوان از فوتبال» توصیف کرد. Tuttosport آن را «شکست ملی» نامید، درحالی که La Gazzetta dello Sport با «همه چیز نیازمند بازسازی» واکنش نشان داد.

تنها اختلاف‌نظر این بود که چه کسی باید مسوولیت بازسازی را برعهده بگیرد. اسپالتی در کنفرانس مطبوعاتی پس از بازی خود به صراحت اعلام کرد که مایل به ادامه کار است و تاکید کرد که او تنها 10 بازی قبل از این مسابقات هدایت تیم ملی را برعهده داشته است.

با این حال، قصد اعلام شده از جانب او برای جست‌وجوی بازیکنانی که با دیدگاهش برای فوتبال سازگارتر باشند، برای برخی از مخاطبانش ضعیف بود. لوئیجی گارلاندو از La Gazzetta می‌نویسد: «خیاط خوب کت و شلوار را متناسب با مشتری خود می‌دوزد. هیچ خیاطی لباسش را بر مشتری تحمیل نمی‌کند.»

حتی فراتر از عملکرد ضعیف ایتالیا در زمین، تعامل اسپالتی با مطبوعات در این هفته برخی را به این سوال واداشت که آیا او خلق و خوی مناسبی برای هدایت تیم ملی دارد یا خیر؟ او روز سه‌شنبه ساعت ۲ بامداد تماس تلفنی برقرار کرد و از یکی از روزنامه‌نگاران که در مورد او الفاظ رکیک بابت اتهام افشای اطلاعات از رختکن استفاده کرده بود، عذرخواست.

گارلاندو در همان قطعه نوشته است: «هر کسی که ماجراجویی لوچیانو اسپالتی را از ابتدا دنبال کرده باشد، می‌داند که او چقدر توانش را در این هدف قرار داده است. شاید حتی عشق بیش از حد باعث شد که او اشتباهات زیادی انجام دهد.»

ترکیب اصلی ایتالیا برای رویارویی با سوییس 6 تغییر نسبت به تیمی که با کرواسی به تساوی رسیده بود، داشت. برخی از آنها به اجبار بود. ریکاردو کالافیوری، مدافع میانی به دلیل محرومیت و فدریکو دیمارکو، مدافع چپ به دلیل مصدومیت از ترکیب خارج شدند. درک موارد دیگر، مانند انتخاب استفان الشعراوی جلوتر از زاکانی، دشوار بود.

اسپالتی خستگی بازیکنان را دلیلی برای عملکرد ضعیف ایتالیا در مرحله گروهی ذکر کرد، با این حال برایان کریستانته و جیانلوکا مانچینی بازیکنانی بودند که تنها در نیمی از بازی‌های فصل پیش برای رم به میدان رفته بودند. پاهای نیکولو فاگیولی تازه‌ نفس‌تر بود، اما انتخاب بازیکنی که از زمان اتمام یک محرومیت هفت ماهه تنها در یک رقابت به میدان رفته بود، بسیار تعجب‌برانگیز شد. 

نه اینکه اسپالتی تنها کسی بود که مورد انتقاد قرار گرفت. در استودیوی اسکای اسپورت، فابیو کاپلو، سرمربی سابق یوونتوس و انگلیس، به استعداد کم عمق ایتالیا اشاره کرد و گفت: «فکر می‌کنم اسپالتی برای تیم ارزش زیادی قائل بود. او ایده‌هایی داشت و می‌خواست به شیوه خاصی بازی کند، اما این کیفیت بازیکنانی است که ما داریم. این پویایی است که آنها قادر به انجام آن هستند. اگر باشگاه‌های ایتالیایی در رقابت‌های اروپایی بسیار پیشرفت می‌کنند، به این دلیل است که بازیکنان خارجی به ما کمک می‌کنند.»

برای تماشاگران ایتالیایی، این روز مانند روز گراندهاگ بود. بحث‌ها در مورد نیاز به بازنگری سیستم‌های پرورش استعدادهای جوان حداقل از سال 2010، زمانی که آتزوری، مدافع عنوان قهرمانی، در مرحله گروهی جام جهانی را ترک کرد و آریگو ساکی به عنوان هماهنگ‌کننده فنی برای نظارت بر تیم ملی منصوب شد، تکرار شده است. او در سال 2014 به دلیل «استرس بیش از حد» شغلش را ترک کرد.

چشم‌انداز همه چیز تیره و تار نیست. ایتالیا تابستان گذشته در مسابقات یورو مردان زیر 19 سال در مالت قهرمان شد و برخی بازیکنان این تیم، مانند مایکل کایوده، مدافع راست فیورنتینا، شروع به پیشرفت‌هایی در لیگ برتر کرده‌اند. مصدومیت اسپالتی را از چند بازیکن جوان بااستعداد محروم کرد، ازجمله اودوگی از تاتنهام و جورجیو اسکالوینی از آتالانتا.

با این حال، ناکامی در راهیابی به جام‌های جهانی متوالی، همراه با این شکست ناامیدکننده مقابل سوییس، ملتی را با پرسش‌های دشواری برای پاسخگویی به حال خود رها می‌کند. ایتالیا آخرین قهرمانی اروپا را تصادفی به دست نیاورد. فرم و پاداش در هر تورنمنت موفقیت‌آمیزی به دست می‌آید، اما باید به خاطر داشت که آنها یک رکورد جهانی را با 37 بازی بدون شکست تحت هدایت روبرتو مانچینی به ثبت رساندند. آنها همچنین یک سال بعد در گروه لیگ ملت‌ها با حضور انگلیس، آلمان و مجارستان در صدر قرار گرفتند.

آیا چشم‌انداز از آن زمان تا این حد غیرقابل تشخیص تغییر کرده است؟ یا فاجعه تابستان امسال بیشتر نتیجه مدیری بود که راهش را گم کرد؟ در پیروزی افتتاحیه تورنمنت مقابل آلبانی عناصر دلگرم‌کننده‌ای وجود داشت، اما هر بازی بعد از آن یک گام به عقب یا در بهترین حالت به سمت عقب به نظر می‌رسید.

تنها چیزی که همه می‌توانستند در موردش موافق باشند این بود که شنبه ایتالیا پایین‌ترین سطح خود را به نمایش گذاشت. کارسا گفت: «در 18 سالی که درباره تیم ملی اظهارنظر می‌کردم، هرگز مسابقه‌ای به این بدی ندیده بودم.»