پرنده‌ای که قوانین فیزیک و نیروی جاذبه را شکست داد/ آرماند دوپلانتیس ستاره درخشان المپیک

دوپلانتیس پس از اینکه رکورد المپیک پرش با نیزه را شکست و به نشان طلا دست پیدا کرد موفق شد به ارتفاعات جدیدی دست پیدا کند.

به گزارش روزنامه اعتماد، بعد از اتمام تعداد زیادی از رشته‌های جذاب دوومیدانی المپیک در نهایت، آرماند دوپلانتیس مورد توجه قرار گرفته است. بعد از اینکه تشریفات پیست لغو شد، کیلی هاجکینسون مدال طلای خود را به دست آورد، نوآ لایلز سریع‌ترین مرد جهان شد و چند اتفاق دیگر برای اولین‌بار غروب روز دوشنبه همه نگاه‌ها به یک جوان 24‌ساله از سوئد که بزرگ شده لوئیزیانا است، دوخته شد. وقتی میله به حالت تعلیق درآمد و روی ارتفاع 6.25 متر و هوای آرام و گرم استادیوم پارک دو پرنس قرار گرفت.

دوپلانتیس قبلا با پرش 6 متر و 10 سانتی‌متری هم رکورد المپیک را شکسته بود هم مدال طلای خود را کسب کرده بود که دومین مدال متوالی اوست. اما هیچ کس واقعا به آن بخش از عملکرد او اهمیت نمی‌دهد. او تنها با چهار پرش مدال طلای خود را قطعی کرده بود. بعدا معلوم شد که واقعا نیازی به انجام دو مورد  اول یا چهارم  نبود. 

اما هنگامی که شما به تازگی هجدهمین مسابقه متوالی خود را برده‌اید که 9 تا از 10تای آن بالاترین ارتفاع پرش در تاریخ بوده و 8 رکورد جهانی را در چهار سال گذشته به ثبت رسانده باشید مردم به شکل دیگری به شما نگاه می‌کنند و انتظارات بیشتری دارند. و به این ترتیب شب مسابقات به دوئلی تبدیل شد که همه می‌خواستند ببینند: دوپلانتیس در برابر گرانش زمین، دوپلانتیس در برابر قوانین فیزیک، دوپلانتیس اکنون در برابر دوپلانتیس چهار ماه پیش، زمانی که آخرین رکورد جهانی خود را با 6.24 متر ثبت کرد.  حالا میله  در  ارتفاع 6.25  متری  قرار گرفته است.

او با دو شکست شروع می‌کند. البته مسخره است که یک قهرمان دوگانه المپیک را به خاطر نشکستن رکورد جهان مورد بازخواست قرار بدهیم. اما یک فرصت نادر و تاریخی همچنان در اینجا وجود دارد. فرصتی برای دادن لحظه‌ای واقعی به این بازی‌ها. آن هم در مسابقه‌ای با محبوبیت و گستردگی خاص خود که به دلیل عجیب و غریب بودنش تا حدودی  محدود  شده  است.

به هر حال، این رویدادی است که تعداد کمی از افراد واقعا می‌توانند آن را درک کنند و حتی تعداد کمی از آنها به شایستگی عمل کنند. 

حالا میله به طرز وحشتناکی بالا است. دوپلانتیس در چهار‌سالگی در باغچه پشتی خود ورزش را شروع کرد. این داستانی است که احتمالا همه در مورد آن شنیده‌اند.  اما مهارت فوق‌العاده، آمادگی بدنی عجیب، آن 20 قدم دویدن عالی که با سرعت انجام می‌شود، قدرت و ارتفاع گرفتن، نحوه واکنش دست‌ها به میله حین سقوط از پشت، انعطاف‌پذیری ژیمناستیک‌وار او برای به حرکت درآوردن خود نه فقط بر روی میله، بلکه در اطراف آن و چیزهایی شبیه این شاید بخشی از اطلاعات در مورد او است که مردم نادیده می‌گیرند.

دوپلانتیس می‌تواند آن چهره متقاطع باشد. دوپلانتیس، با موهای نازک و چشم‌های ترسناک و انتخاب‌های مد جذاب، می‌تواند شکوه و عظمت را به فضا بدهد. مانند سرگئی بوبکای افسانه‌ای که سال‌ها قبل از او ورزش می‌کرد. دوپلانتیس به ازای هر رکورد جهانی که می‌شکند، پاداش نقدی بسیار خوبی دریافت می‌کند. در طول 40 سال گذشته، این دو ورزشکار 25 بار رکورد جهانی را شکسته‌اند که بیشتر آنها هر بار یک سانتی‌متر بوده است. اما هیچ کدام از آنها تا پیش از این هرگز در المپیک رقم نخورده بود.

ورزشکاران همان‌طور که برای گرم کردن بیرون می‌آیند، دوپلانتیس یک چمدان چرخدار طراحی شده دارد. مسابقات بسیار کمی در دور دنیا وجود دارد که شما می‌توانید از روی شکل گرم کردن و بیرون آمدن ورزشکار تشخیص بدهید چه کسی برنده خواهد شد. اما در اینجا فورا  مردم گزینه  مورد  نظر  را  شناسایی  می‌کنند.

سپس انتظار طولانی از راه می‌رسد. و البته که آرماند یا همان «موندو» دوپلانتیس بودن مستلزم انتظار زیادی است. او در حالی که برخی رقبا با ارتفاع 5.50 مبارزه می‌کنند روی زمین نشسته و در حالی که دیگران جست‌وخیز می‌کنند او زانوهای خود را با موسیقی استادیوم به زمین می‌کوبند. او 5.70 متر را به راحتی می‌پرد. مثل گربه‌ای که از روی دیوار کوتاه پریده. مانع با 5.80 متر ارتفاع. او با چنان سهولتی بیش از 5.85 متر می‌پرد که انگار اصلا مانعی وجود  ندارد.

سام کندریک از ایالات متحده و امانویل کارالیس از یونان هر دو 5.90 متر را پشت سر گذاشتند و با شادی کردن‌هایی شبیه به فوتبالیست‌ها به میان جمعیت می‌روند. دوپلانتیس 5.90 متر را پشت سر می‌گذارد. او سپس 5.95 را تست می‌کند. وقتی مدال طلای او قطعی شد همه‌چیز متوقف می‌شود. پرنده سوئدی درخواست ارتفاع 6.10 را می‌دهد. برای حمله به رکورد المپیک.

حالا بالاخره دوپلانتیس در کانون توجه قرار گرفته است. او دو بار در عبور از این ارتفاع شکست می‌خورد اما کاملا مشخص است که او خواهد توانست. در نهایت سومین و آخرین تلاش او از راه می‌رسد. تمام استادیوم حتی رقبای او تشویقش می‌کنند. همه منتظر لحظه تاریخی هستند. غرش بسیار زیاد است و تنها روی او متمرکز است. او به راه می‌افتد. می‌دود. نیزه را می‌کارد و... چند ثانیه دیگر او روی زمین خواهد افتاد. از بالاترین ارتفاعی که یک انسان بدون تجهیزات دیده است. او بلند خواهد شد و خواهد دوید. در میان جمعیت. او بزرگ‌ترین ستاره نمایش خواهد بود.

اما بیایید او را همین‌جا رها کنیم، در هوای پاکیزه، بالاتر از هر انسانی قبل از او، مردی که فراتر از هواپیمای زمینی پرواز می‌کند و به  سوی جاودانگی می‌رود.