بزرگان فوتبال و مردم سوال می کنند «پرونده ویلموتس چه شد؟»

اخیرا دو تن از بزرگان فوتبال ایران بار دیگر بحث پرونده ویلموتس را وسط کشیدند و خیلی واضح سوال کردند «پرونده ویلموتس چه شد؟»

به گزارش روزنامه اعتماد، محمد دادکان، رییس پیشین فدراسیون فوتبال در گفت‌وگو با روزنامه شرق گفت: «چرا الان جلوی فساد را نمی‌توانند بگیرند؟ چون خودش هم فاسد است. اگر کسی نمی‌گوید، من می‌گویم. گفتم و شما هم ترس نداشته باشید. چرا الان نمی‌آیند قضیه فوتبال را بگویند؟ چون برخی بالادستی‌ها هم گرفتند و خوردند. از این واضح‌تر بگویم؟ مدیرعامل‌های پرسپولیس و استقلال، تیم‌های صنعتی، چرا هیچ ‌زمانی مواخذه نشدند؟ الان چند وقت است که می‌گویند فساد فوتبال؟ ویلموتس را چرا نمی‌گویند؟ پولی که از ویلموتس خوردند را همه با هم خوردند. نمی‌دانند؟ همه را می‌دانند.»

بعد از آن علی دایی، بازیکن پیشین تیم ملی و دومین گلزن برتر تاریخ فوتبال جهان در رده ملی در مصاحبه با همشهری گفت: «الان چند ماه مثلا این مسائل فساد فوتبال عنوان شده است؟! چند ماه؟ خیلی وقت است. تا الان چه نتیجه‌ای گرفتیم؟! فقط اعلام کردند افراد مرتبط با وثیقه آزاد هستند. چرا پرونده‌هایی به این مهمی و حساسی را به‌طور ویژه رسیدگی نمی‌کنید؟! شما یک گروه زبده قضایی بگذارید سریع حل ‌و فصل کنند و درنهایت به مردم جواب بدهد. یا مثلا قضیه ویلموتس چی شد؟ یکی به من بگوید؟! ما هنوز ماندیم! نمایندگان مجلس می‌خواستند تحقیق و تفحص کنند و انجام دادند، چه اتفاقی افتاد؟ خروجی‌اش چه بود؟»

البته بماند که موسسه همشهری بعد از بازخورد مصاحبه دایی که در آن انتقاداتی را هم مطرح کرده بود این مصاحبه را از خروجی همشهری‌آنلاین حذف کرد تا شاهکار دیگری به شاهکارهای این رسانه ارگان شهرداری در دوران مدیریت علیرضا زاکانی اضافه شود. 

پیش از دادکان و دایی بزرگان دیگری بارها و بارها بحث پرونده ویلموتس را وسط کشیدند. در همین روزنامه اعتماد افرادی نظیر ابراهیم قاسمپور، اصغر شرفی، واعظ آشتیانی و دیگران که از بدنه پیشکسوتان و مدیران فوتبال هستند، پرسیدند پرونده ویلموتس چه شد؟!

چهره‌های حقوقی نیز در مورد این پرونده نکاتی را مطرح کرده بودند. عبدالرحمان شاه‌حسینی قاضی بازنشسته و رییس پیشین کمیته انضباطی در رابطه با این پرونده که از آن با نام پرونده «ننگین ویلموتس» یاد می‌کند به دیده‌بان ایران گفت: «رییس و اعضای هیات‌رییسه فدراسیون فوتبال که پای قرارداد مربوطه را امضا کرده بودند، طبق اساسنامه خود فدراسیون فوتبال مسوول هستند. مسوولیت آنها هم بر اساس جایگاهی تعریف می‌شود که آن زمان در فدراسیون داشتند، یعنی بالاترین مسوولیت متوجه شخص رییس فدراسیون فوتبال است، چون در متن اساسنامه فدراسیون آمده است که مسوولیت امضای قراردادهای مالی و... با رییس فدراسیون است. تقصیر آقایان در این ماجرا که مشابه آن را در قراردادهای بسته ‌شده میان باشگاه‌ها با مربیان خارجی هم دیده‌ایم، بی‌مبالاتی منجر به اتلاف اموال عمومی است. البته شاید آقایان بگویند که اموال فدراسیون فوتبال جزو بیت‌المال محسوب نمی‌شود، اما این اموال حتما متعلق به یک شخص نیست و اموال عمومی به حساب می‌آید. در قانون، بی‌مبالاتی منجر به اتلاف اموال عمومی از مصادیق «تقصیر» در امور کیفری است؛ یعنی حتما همین حالا دستگاه قضایی می‌تواند به این ماجرا ورود پیدا کند و برای آقایان با اتهام «تقصیر» پرونده کیفری تشکیل بدهد.» 

شاه‌حسینی تصریح کرد: «پرونده قرارداد ویلموتس که در آن هم اموال عمومی اتلاف شد و هم فوتِ منفعت حتمی اتفاق افتاد، جزو مواردی است که دستگاه قضایی هنوز هم می‌تواند به عنوان مدعی‌العموم به آن ورود پیدا کند. با وجود اینکه چند سال از این ماجرا نگذشته است، اما یادمان نرفته که سه نفر از مقامات موثر کشور در رسانه ملی حاضر شدند و اعلام کردند کسانی که در این پرونده تقصیر داشتند و باعث اتلاف اموال عمومی شدند، باید پول این قرارداد و خسارت‌های آن را از جیب خودشان پرداخت کنند؛ منظورم از سه مقام موثر و تصمیم‌ساز کشور، نخست جناب حجت‌الاسلام منتظری است که آن زمان دادستان کل کشور بودند و اکنون رییس دیوان عالی کشور هستند، دوم حجت‌الاسلام پژمان‌فر رییس وقت کمیسیون اصل ۹۰ مجلس و سوم حجت‌الاسلام درویشیان، رییس وقت سازمان بازرسی کل کشور. 

این سه مقام موثر و تصمیم‌ساز اعلام کردند به موضوع پرونده ویلموتس رسیدگی می‌کنند و اگر ثابت شود تقصیر متوجه کسانی است که پای قرارداد را امضا کرده‌اند، باید پول قراداد و خسارت‌ها را از جیب خودشان بدهند. اکنون هم که حدود چهار سال از ماجرا گذشته، برای مردم جای سوال است که نتایج رسیدگی‌ها به پرونده ویلموتس چه شد و آیا ثابت نشد آقایانی که با ویلموتس قرارداد بسته بودند، مقصر هستند؟» 

شاه‌حسینی گفت: «بند ۲ ماده ۱۵۶ قانون اساسی و مواد ۲۲، ۲۹۰ و ۲۹۳ قانون آیین دادرسی کیفری، به دادستان‌ها تکلیف کرده که باید حسب مورد، هر شخصی را که موجب نقض حقوق عامه شود، تعقیب کیفری کنند. در موضوع پرونده ویلموتس نیز حتما حقوق عامه نقض شده است و دادستانی کل کشور می‌تواند به استناد مواد مذکور، از جانب مدعی‌العموم علیه متهمان پرونده تشکیل بدهد. البته شنیده‌ام که پرونده‌ای در این زمینه در دستگاه قضایی تشکیل شده است، اما نمی‌دانم که بعد از چند سال، بررسی‌ها به کجا رسیده است.»

اینها نشان می‌دهد ویلموتس‌گیت با وجود گذشت بیش از 5 سال هنوز به فراموشی سپرده نشده و تا نتیجه مشخص و ملموس آن عیان نشود فراموش نخواهد شد. در واقع می‌توان‌گفت پرونده ویلموتس هنوز زنده است و تبدیل به مطالبه عمومی اهالی فوتبال و هواداران شده است و برخلاف تصور خیلی‌ها که فکر می‌کنند با گذر زمان برخی مسائل به فراموشی سپرده می‌شود این اتفاق رخ نداده است. 

خبر خوب این است که طبق آخرین اطلاعات دستگاه قضا و دستگاه‌های نظارتی و امنیتی هم به این مطالبه مردم پاسخ داده‌اند و پرونده مربوط به این موضوع در جریان است و فقط مانده زمان اعلام رای نهایی. البته اگر در دقایق آخر فشار افرادی خارج از حیطه مسوولیت روند بررسی پرونده را از مسیر خود خارج نکند.  اما اگر خدای نکرده چنین اتفاقی رخ بدهد که بعید به نظر می‌رسد همه باید بدانند مردم و اهالی فوتبال تا عمر دارند چنین پرونده‌ای به قول قاضی شاه‌حسینی، ننگینی را که چند صد میلیارد تومان به فوتبال ایران لطمه مالی زد را از یاد نخواهند برد و باز خواهند پرسید «پرونده ویلموتس چه شد؟»