یک مسلمان می‌خواهد ماه رمضان را در «فضا» روزه‌داری کند

بر مسافران واجب نیست که درطول ماه مبارک رمضان روزه بگیرند، اما سلطان النیادی می‌گوید احتمالا دست‌کم در بخشی از سفرش این فریضه را به جا خواهد آورد.

به گزارش زومیت، فضانورد مسلمان ماموریت کرو ۶ اسپیس ایکس ممکن است تلاش کند درطول اقامت خود در فضا روزه بگیرد. سلطان النیادی می‌گوید به‌عنوان مسافر اجازه دارد که درطول سفر ۶ ماهه‌ی خود به ایستگاه فضایی بین‌المللی، به‌طور عادی غذا بخورد. او ۲۶ فوریه (۷ اسفند) به‌همراه سه فضانورد دیگر با فضاپیمای کرو دراگون عازم فضا خواهد شد. النیادی نخستین فضانورد اماراتی محسوب می‌شود که قرار است چنین اقامت طولانی‌مدتی را در فضا تجربه کند.

به‌گزارش اسپیس‌دات‌کام، النیادی ۲۵ ژانویه در جمع خبرنگاران گفت ممکن است لازم باشد درطول ماموریت، برنامه‌ی غذایی نسبتا ثابتی داشته باشد؛ زیرا نمی‌تواند فعالیت‌هایی را انجام دهد که برای ماموریت خطرناک هستند یا ممکن است خدمه را درمعرض خطر قرار دهند. بااین‌حال وی افزود اگر برنامه اجازه دهد، ممکن است تلاش کند چند روز روزه بگیرد.

رمضان به‌عنوان نهمین ماه از تقویم قمری، بسته به رویت‌های محلی هلال ماه، تقریبا از سوم فروردین ۱۴۰۲ آغاز خواهد شد و تا سوم اردیبهشت ادامه خواهد داشت.

النیادی گفت حکم روزه‌ی ماه رمضان استثناهایی دارد که یکی از آن‌ها در مورد او صدق می‌کند: تمام مسافران از این تکلیف دینی معاف هستند. او افزود ما درواقع مجاز هستیم که به اندازه‌ی کافی غذا بخوریم تا از کمبود تغذیه یا بی‌آبی بدن جلوگیری کنیم. بااین‌حال سازمان فضایی امارات به این پرسش که آیا غذای خاصی برای النیادی درنظرگرفته شده یا نه، هنوز پاسخ نداده است.

روزه‌گرفتن درطول ماموریت‌های فضایی در ماه رمضان اتفاق جدیدی نیست و پیش‌تر انجام شده است. شاهزاده سلطان بن سلمان آل سعود در آخرین روز ماه مبارک در ۱۷ ژوئن ۱۹۸۵ در جریان ماموریت یک هفته‌ای STS-51G سوار بر شاتل فضایی عازم فضا شد.

روند انتخاب شاهزاده‌ی سعودی پیچیده بود. در آن زمان، ناسا موقعیتی شغلی در شاتل داشت که «متخصص بار» نامیده می‌شد و به کشورها و شرکت‌ها اجازه می‌داد تا از این طریق، فضانوردان غیرحرفه‌ای را برای انجام وظایف محدود، مانند نظارت بر آزمایش‌ها یا سایر فناوری‌ها به فضا بفرستند.

در آن ماموریت شاتل، یک ائتلاف چندملیتی درصدد پرتاب ماهواره‌ی عرب‌ست ۱ بی بود و عربستان سعودی انتخاب شد تا یک نماینده به فضا بفرستد. این ائتلاف که زمان محدودی برای آموزش‌های پیش از پرتاب دراختیار داشت، سلطان بن سلمان را با اتکا به بیش از هزار ساعت تجربه‌ی پرواز وی به عنوان خلبان و تسلطش به زبان انگلیسی (که از الزامات پرواز با شاتل فضایی بود)، انتخاب کرد.

 

آن‌طور که روزنامه‌ی اماراتی نشنال به‌نقل از کتاب خودزندگی‌نامه‌ی شاهزاده‌ی سعودی به نام «هفت روز در فضا» نوشته است، سلطان بن سلمان پیش از طلوع آفتاب روز پرتاب سحری خورد و سپس پیش از سوارشدن به شاتل، روی برج پرتاب نماز خود را به جا آورد.

 

پس از آنکه شاهزاده‌ی سعودی به سلامت به فضا رسید و قدری اوقات فراغت به‌دست آورد، شروع به خواندن قرآن کرد و روزه گرفت. او در کتاب خود می‌نویسد: «درحال‌حاضر احتمالا به‌خاطر کمبود خواب، بی‌وزنی و ازدست‌دادن مایعات بدن، به‌شدت احساس خستگی می‌کنم.» وی افزود یک ساعت پیش از افطار، دچار کمبود آب شده بود و سایر اعضای خدمه تا زمانی که بتواند غذا بخورد، به‌عنوان حامی کنار او ماندند.

به‌نقل از کتاب یادشده، وقتی عربستان سعودی به ناسا خبر داد که هلال ماه رویت شده و ماه رمضان به پایان رسیده است، جان فابیان، فضانورد ناسا برای شاهزاده‌ی سعودی آرزوی سلامتی کرد. سلطان بن سلمان از اینکه توانست عید فطر را در فضا بگذراند، بسیار به وجد آمد.

النیادی می‌گوید تجربه‌ی حضور در فضا به‌عنوان نخستین فضانورد طولانی‌مدت اماراتی، امتیازی بزرگ و درعین‌حال مسئولیتی بزرگ است. او پس از هزاع المنصوری که در سال ۲۰۱۹ اقامتی هشت‌روزه در ایستگاه فضایی بین‌المللی داشت، دومین فضانورد اماراتی محسوب می‌شود.

النیادی ۴۱ ساله چندی پیش شاهد تولد ششمین فرزند خود بود. او با تامل درباره‌ی نام «کرو ۶» در مصاحبه‌ای به شوخی گفت داشتن فرزند کافی، شرط لازم برای مطابقت با شماره‌ی ماموریت نیست. او با خنده افزود: «بااین‌حال تلاش می‌کنم عضو خدمه‌ی خوبی باشم.»