پیشکسوت وزنه برداری: از طلای یوسفی حظ کردیم/ کیانوش رستمی یک وزنه‌بردار پا به سن گذاشته است اما...

روزبه  دلاور| رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی جهان که از ۱۶ آذر ماه در شهر منامه بحرین آغاز شده بود یکشنبه شب با رقابت‌های دسته فوق سنگین و درخشش ملی‌پوشان کشورمان به پایان رسید.

به گزارش روزنامه اعتماد، در فوق سنگین دو نماینده ایران روی سکو رفتند؛ علی داوودی و علیرضا یوسفی که روی هم 5 مدال برای کشورمان به دست آوردند؛ شامل یک طلا، دو نقره و دو برنز. باتوجه به مدال‌های روزهای قبل در پایان این مسابقات تیم ملی ایران با کسب ۵۶۰ امتیاز در سکوی دوم پایین‌تر از چین که با ۵۶۶ امتیاز قهرمان شد و بالاتر از کره‌شمالی با ۴۹۵ امتیاز قرار گرفت.

تیم ملی کشورمان با ۱۰ وزنه‌بردار در این رقابت‌ها حضور پیدا کرد. تیم چین نیز ۱۰ وزنه‌بردار داشت اما کره‌شمالی با 7 وزنه‌بردار به عنوان سوم رسید. اما پس از پایان این مسابقات با علی جباری، ملی‌پوش اسبق وزنه‌برداری که چند سالی است در کسوت مربیگری فعالیت می‌کند تماس گرفتیم تا صحبت‌های کارشناسانه وی را با شما به اشتراک بگذاریم. در ادامه چکیده‌ای از این گپ و گفت را می‌خوانید.

 

ارزیابی کلی شما از عملکرد تیم ملی در این مسابقات چیست؟

بعضی از بچه‌های ما خوب بودند اما بعضی جوان‌های ما مثل نصیری و زارع و پایدار آن وزنه‌هایی که در تمرینات زدند را نزدند و رکوردهای‌شان با اینجا کمی فاصله داشت که آن هم به خاطر‌ جوان بودن‌شان است و نمی‌شود زیاد ایرادی به آنها گرفت. این جوان‌ها باید میدان زیادی ببینند و این مسابقات هم اولین تجربه در مسابقات جهانی بزرگسالان برای آنها بود برای همین تجربه لازم را نداشتند و با رکوردهای تمرین فاصله داشتند. روی هم رفته خوب بودند، یوسفی در دوضرب استثنایی بود، عالی‌پور هم ‌خوب بود، معینی هم درست که یک ضرب نقره گرفت اما آسیب‌دیدگی که از قبل داشت او را از کسب مدال مجموع دور کرده بود و تیم هم درنهایت با اختلاف خیلی کم نایب قهرمان شد. می‌شود گفت عملکرد بچه‌ها خوب بود.

تالاخادزه در این مسابقات شرکت نکرد. بقیه ستاره‌ها حضور داشتند؟

تالاخادزه که وزنه‌برداری را کنار گذاشته و بعید می‌دانم بازهم برگردد. تیم چین هم نفراتش را کلا عوض کرده بود و جوان‌هایش را آورده بود. آنها هم روی جوان‌ها سرمایه‌گذاری کردند و تیم اصلی را نیاورده بودند حالا نمی‌خواستند با تیم اصلی بیایند یا کلا کنار گذاشتند را نمی‌دانیم! روی جوان‌ها سرمایه‌گذاری کردند و همین‌ها در سال‌های آینده جا در پای بزرگان‌شان می‌گذارند.

کره‌شمالی هم در جایگاه سوم ایستاد. وضعیت این تیم چطور بود؟

خب آنها با تیم ناقص آمدند و با 7 نفر آمدند و یکی‌شان کنار رفت 6 نفر شدند یعنی تیم 6 نفره آنها سوم‌ شد. اگر این تیم دو تا وزنه‌بردار دیگر می‌آورد و در رده‌بندی ‌قرار می‌گرفتند فکر می‌کنم‌ قهرمان می‌شد.

معمولا کره‌شمالی در مسابقات جهانی ناقص شرکت می‌کند و اولویت‌شان فقط کسب مدال طلا است که در آن وزن‌هایی هم که شرکت کرد به غیر از ۸۹ کیلو که نقره گرفت‌ در بقیه وزن‌ها طلا گرفت. تفکر آنها به این صورت است که تیم را ناقص می‌آورند اما مدال طلا می‌خواهند.

عملکرد سایر کشورهای مدعی چطور؟

از اول هم مشخص بود که تیم ایران با چین و قزاقستان و کره‌جنوبی و در کل چهار، پنج تیم برای سکو رفتن رقابت داشتند. کره‌جنوبی هم با تیم کامل آمد و شانس سکو بود اما خب کره‌جنوبی و قزاقستان دو، سه تا از ورزشکاران‌شان اوت شدند و به خاطر همین از سکو پایین ‌آمدند.

هدف‌گذاری تیم ما چه بود؟ کسب عنوان یا مدال؟

اگر جوان‌های ما رکوردهای تمرینی خود را می‌زدند صاحب مدال می‌شدند. هدف‌گذاری ما هم هر دو حالت را داشت یعنی هم کسب ‌مدال و هم سکو. معمولا در چند سال اخیر با تیم کامل شرکت کردیم و بیشتر هدف فتح سکو بوده جدا از اینکه از تیم 10 نفره انتظار نمی‌رود هر 10 نفر مدال بگیرند. بالاخره تیم‌های دیگر بیکار ننشسته‌اند و مدال می‌گیرند!

طلای یوسفی به دل مردم نشست؛ درباره این‌ جوان بیشتر بگویید.

ما هم از مدال او حظ کردیم! او ۲۶۲ کیلو را با اقتدار زد. اما یک ضرب‌ها را باید کار کند چون او از رقیبانش فاصله ۱۵ تا ۲۰ کیلویی می‌گیرد و جبران این فاصله در دو ضرب خیلی سخت است تا بتواند در مجموع هم طلا بگیرد. اگر بتواند در یک ضرب تقویت شود و بالای 200 کیلو بزند با این دو ضرب که من می‌بینم فکر می‌کنم او می‌تواند رکورد جهان را هم ‌ بشکند.

موفقیت‌های علیرضا یوسفی ادامه‌دار است یا یک ‌جرقه بود؟

او جوان است و در یکی، دو سال قبل عضو تیم ‌جوانان بود. او در این مسابقات هم رکورد جوانان جهان را داشت که یک عراقی رکورد او را شکست. علیرضا سنی ندارد و اگر بخواهد می‌تواند سال‌های سال وزنه بزند. همین ‌طور داوودی که او هم سنی ندارد.

نظر شما درباره جوانگرایی در تیم ملی چیست؟

همه جا گفتند میانگین این تیم ۲۲ سال و چند ماه است اما من فکر می‌کنم ۲۱ سال و چند ماه است. یعنی اعضای این تیم راحت تا دو تا مسابقات المپیک و آسیایی بعد هم‌ می‌توانند برای ایران وزنه بزنند و مدال بگیرند. فقط مهدی کرمی ۲۶ سال سن داشت بقیه بچه‌ها زیر ۲۵ سال بودند. یعنی جوادی در عین باتجربه بودن ‌هنوز جوان است، علی داوودی هم‌ همین‌طور. به غیر از اینها هم نصیری و زارع و پایدار هستند که عضو جوانان هستند که مسابقات قهرمانی جوانان جهان تا یکی، دو روز دیگر اعزام می‌شوند. آینده این تیم را خوب می‌بینیم. اگر جوان‌های ما مسابقات زیادی ببینند آن پختگی را در بازی‌های آسیایی و المپیک به دست می‌آورند.

کیانوش رستمی هم ‌نتوانست برای کشور‌ دیگری وزنه بزند.

برای کشور کوزوو نتوانست در این مسابقات شرکت کند.

نمی‌شد او را برای وزنه‌برداری کشورمان حفظ کرد؟

من با کیانوش کار کردم هم در تیم ملی هم در باشگاهی با او کار کردم و ‌همه جا هم گفتم با اینکه ورزشکار پا به سن گذاشته‌ای است اما او را قبول داریم و اگر در سیستم قرار می‌گرفت، می‌توانست بعد از المپیک ریو دو مدال المپیک دیگر هم بگیرد اما تصمیم شخصی‌اش این بود تا برای کشور دیگری وزنه بزند که به او رضایتنامه ندادند و از این مسابقات جا ماند.

دلیل مهاجرت وزنه‌بردارهای کشورمان در چند سال گذشته چیست؟

فقط وزنه‌برداری نیست و رشته‌های دیگر هم هست. چند وقت پیش خواندم یک دختر ما در پینگ‌پنگ هم در کشور دیگر پناهنده شد. در وزنه‌برداری دلایل شخصی خودشان است و من کمبود امکاناتی نمی‌بینم یا مثلا از لحاظ پاداش که برای مسابقات آسیایی و المپیک مشخص می‌کنند فکر نمی‌کنم کمتر از سایر کشورها باشد. دلایل شخصی است و به خودشان مربوط می‌شود.