عطاءالله مهاجرانی متولد 1333، سیاستمدار و روزنامه نگار است. مهاجرانی نمایندگی مجلس و نیز معاونت پارلمانی در دوران نخست وزیر میرحسین موسوی و همچنین ریاست جمهوری آیت الله هاشمی رفسنجانی را در کارنامه دارد. او همچنین وزیر فرهنگ دولت اول اصلاحات نیز بوده است. شیخ بی خانقاه، مسیحیت و اسلام و نیز نقد توطئه آیات شیطانی و دیگر آثار از جمله تالیفات مهاجرانی طی سال های متمادی بوده است. مهاجرانی اکنون مقیم لندن است و به حرفه روزنامه نگاری نیز می پردازد.
عطاالله مهاجرانی نوشت: ماجراها در این سال انباشت شدند. به عنوان نمونه حادثه سقوط بالگرد و درگذشت مرحوم ابراهیم رییسی و همراهان، پایان دولت او و برآمدن دولت پزشکیان (چه کسی گمان می‌کرد مسعود پزشکیان رییس‌جمهور شود؟!) شهادت اسماعیل هنیه رهبر حماس در تهران، عملیات وعد صادق یک و دو.
عطاالله مهاجرانی نوشت: اگر با زبان تلخ و تند با مردم صحبت کردیم. به ویژه روحانیون و ائمه جمعه! اگر باران نبارید، بارش را بر سر دختران و بانوان آوار کردیم. به گونه‌ای سخن بگوییم که مردم منحرفند و در روزقیامت باید چواب خدا را بدهند. کسی هم نمی‌پرسد که جنابعالی که مدام مردم را ازقیامت می‌ترسانی، خودت جواب خدا را چه می‌دهی؟! در یک کلام یکی از مهم‌ترین جلوه‌های وفاق ملی می‌تواند. شیوه درست سخن گفتن با مردم و رفتار با آنان باشد.
عطاالله مهاجرانی گفت: به دکتر هانی سلیمان سخن کارل پوپر را یادآور شدم: «انسان اگر تا قبل از سی سالگی کمونیست نباشد، قلب ندارد و بعد از سی سالگی اگر کمونیست باشد، عقل ندارد!»
عطاالله مهاجرانی نوشت: پس از ۳۴ سال جهان دگرگون شده است. نتانیاهو و ترامپ گمان می‌کنند در قضیه فلسطین و حزب‌الله پیروز شده‌اند. باور دارند که ایران با سقوط نظام بعثی بشار اسد در سوریه تضعیف شده و دیگر امکان دفاع از جبهه مقاومت یعنی حزب‌الله و حماس را ندارد.
عطاالله مهاجرانی نوشت: برای بسیاری آشکار بود که براندازان با بودجه و مواجب امریکا و نیز اسراییل اداره می‌شوند. تصریح ترامپ و فرمان اجرایی او مبنی بر قطع چنین بودجه‌هایی پیداست که براندازان را در پریشانی و مخمصه انداخته است. ادعای مستقل و ملی بودن داشتند. روشن شد که نه مستقلند و نه ملی.
عطاالله مهاجرانی نوشت: وقتی اموال عمومی به روایت سعدی در زندگی شخصی حکمرانان چپاول شد، صدای سقوط شنیدنی است. دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد!
سیدعطاالله مهاجرانی نوشت: بشار اسد به روسیه تکیه کرد. روسیه هم از کارت سوریه در جهت منافع خود استفاده کرده است. چنانکه همین بازی را با ایران هم ادامه می‌دهد. با این تفاوت که تکیه‌گاه ایران، روسیه نیست.
مهاجرانی نوشت: اگر حافظ اسد به انتخابات آزاد تن می‌داد و پس از خود نظام حکومتی در سوریه را متکی بر رای مردم و انتخاب شایسته سامان داده بود، ممکن بود سرنوشت سوریه این نباشد که اکنون هست.
عطاالله مهاجرانی نوشت: حکومت باید با چشمان باز مردم را ببیند و صدای آنها را بشنود. اگر ندید و نشنید مردم روزی با زبانی توفانی و تلخ و پرطنین با او سخن خواهند گفت.
عطاالله مهاجرانی نوشت: اگر پزشکیان یک ساعت هم درباره اهمیت خانواده و قوام و دوام آن سخن می‌گفت اثرش مثل اثر اشک‌های روانش نبود. بدیهی است این حس و حال و هوا برای طایفه‌ای که نام زنشان را هم اجازه نمی‌دهند بر مزارش نقش شود واکنش طبیعی، انسانی و تحسین‌برانگیز او را نه تنها نمی‌فهمند بلکه دستاویز طعنه قرار می‌دهند.
