روایت پاداش بازنشستگی معلمانی که خرج تبلت برای دانش‌آموزان محروم می‌شود

اعتمادآنلاین| «کرونا شکل ظاهری و معنایی زندگی را تغییر داد. شاید هم بهتر است بگوییم کرونا به زندگی معنای دیگری داد.» در واقع این تعبیری است که می توان از رفتار و از خودگذشتگی های بسیاری از معلمان داشت. همان هایی که با دستانی خالی اما قلبی به وسعت دریا، در این روزهای سخت اقتصادی آستین ها را بالا زده و از هیچ تلاش و راهی برای کاهش آلام دانش آموزان شان دریغ نمی کنند.

صحبت از افرادی است که حال خوب را به دانش آموزان و خانواده هایشان هدیه می دهند. آموزگارانی که با حقوق و دستمزد اندک معلمی برای دانش آموزها تبلت، گوشی هوشمند یا بسته های اینترنتی خریداری می کنند و هدیه می دهند. شاید هم در میان تمام مشکلات و سختی هایی که کرونا به زندگی مان تحمیل کرده، این وجه زیبا و ماندگار کووید19 بود تا یکبار دیگر به یاد بیاوریم و بدانیم که زندگی با همین فداکاری ها معنایی بهتر پیدا می کند.

کمتر کسی فکرش را می کرد معلمی که خود برای گذران امور زندگی شغل دوم و حتی سوم دارد، خرج آموزش دانش آموزی را پرداخت کند. در این میان نمونه های خاص تری هم وجود دارد؛ معلمی که تمام ارثیه قابل توجه پدری اش را صرف همین امور کرد. حسین اسدی راهبر آموزشی اندیمشک است که با یک میلیارد و 240 میلیون تومان ارثیه اش 143 تبلت برای دانش آموزانش خرید. وقتی خبرنگار «ایران» از او پرسید چطور از همه پول تان گذشتید؟ پاسخ داد: «این پول کم هم بود. اگر 10 میلیارد داشتم هم خرج دانش آموزانم می کردم تا آنها از درس و مدرسه عقب نمانند.»

این تنها نمونه نیست؛ شهرزاد جوانبخت معلم خوزستانی که برای دانش آموزانش 10 تبلت خریده یا شیرین اعتصامی که مدیر یک مدرسه در شهرستان گتوند است و وقتی دید که دانش آموزان باهوش و بااستعدادش غایب کلاس های مجازی هستند دلش طاقت نیاورد و برای شان گوشی هوشمند خرید.

«این معلم ها صرفا دانش آموزان را به ریل دانش آموزی بازنگردانده اند؛ آنها این پیام مهم را به جامعه صادر کردند که با دستان خالی و حقوق معلمی هم می شود کارهای بزرگ انجام داد.»

این جمله خانم معلم یزدی است.افسانه شریفی معلم دبیرستانی در یزد است او تا حالا برای 10 دانش آموزش تبلت خریده و قرار است تا هفته آینده 10تبلت دیگر هم اهدا کند. خودش می گوید: «سرکلاس وقتی درباره بخشندگی حرف می زنم باید حرف و عملم یکی باشد. نمی شود که ما فقط در جامعه از بخشندگی، انفاق و کمک به همنوع حرف بزنیم و در عمل کار دیگری انجام دهیم.» افسانه شریفی 16 سالی است که معلم است.

او به دانش آموزانش درس مدیریت خانواده و دین و زندگی آموزش می دهد، قصه کمک این خانم معلم به دانش آموزانش قصه ای چندین ساله است: «چند سالی است که به خانواده های محروم بسته های غذایی اهدا می کردم. امسال متوجه شدم برخی از دانش آموزانم در شبکه شاد نیستند علت را پرسیدم گفتند که بچه ها گوشی ندارند. با همسرم این موضوع را مطرح کردم و تصمیم گرفتیم 10 تبلت به 10 دانش آموز هدیه کنیم.

وقتی به دنبال دانش آموزان محروم رفتم دیدم تعدادشان بسیار زیاد است و حالا 10 تبلت دیگر هم خریداری کرده ایم تا بچه ها از مدرسه عقب نمانند البته برخی از همکارانم گوشی های دست دوم تهیه کردند و به بچه ها دادند اما این کافی نیست. همکارانم خانواده ای را شناسایی کردند که 5 دانش آموز باهوش داشت که والدین شان هم گوشی هوشمند نداشتند ما یکی از تبلت ها را به این بچه ها دادیم تا آنها بتوانند درسشان را پیگیری کنند.»

از خانم معلم درباره وضعیت مالی اش می پرسم او می گوید: «حقوق معلمی دارم و تا پارسال هم مستاجر بودم. خب وضعیت مالی آنچنانی ندارم اما همیشه شکر خدا را کرده ام.هیچ وقت نگفتم ندارم یا نمی شود. خدا روزی رسان است تا حالا کمبودی در زندگی نداشتم.»

پاداش بازنشستگی خرج گوشی دانش آموزان شد

دست شان تنگ است اما دلی به وسعت دریا دارند و همین بخشندگی هایشان است که حالا خیلی هایشان را به سرخط خبرها رسانده است. با اینکه برخی هایشان بازنشسته شده اند اما همچنان پیگیر درس و مشق شاگردانشان هستند. وقتی هم می فهمند که دانش آموزانشان به خاطر نداشتن وسایل هوشمند از مدرسه جا مانده اند بخشی از پاداش بازنشستگی شان را می دهند و تبلت برای شاگردانشان می خرند. مثل فریبا مالگرد معلمی که دو سالی است، بازنشسته شده اما همچنان در گروه های کاری مدرسه ابتدایی که در آن معلمی می کرده، عضو است.

او در همین گروه متوجه می شود که دانش آموز با استعدادش به خاطر نداشتن گوشی خانه نشین شده است: «در گروه همکاران مدرسه اسم دانش آموز باهوشم را دیدم که شاگرد اول کلاس من بود و حالا به خاطر نداشتن گوشی نمی تواند درس بخواند آن روز خیلی ناراحت شدم و همه اش می گفتم حیف که او نمی تواند در این فضا درس بخواند. با مدیر مدرسه تماس گرفتم و گفتم من هزینه دو دانش آموز را برای خرید گوشی قبول می کنم. پاداش بازنشستگی ام را داشتم و از همان پول دو گوشی خریدم و به مدرسه بردم. چند روز بعد هم در خرید یک گوشی دیگر با همکارم شریک شدم.»

او می گوید: «این سه دانش آموز شاگردان درسخوان مدرسه بودند و می دانستم اگر امسال درس نخوانند ممکن است برای همیشه ترک تحصیل کنند. خیلی از بچه ها به خانه همسایه یا فامیل می روند و از گوشی های آنها استفاده می کنند و فکر می کنم اگر کسی پولی دارد باید به این دانش آموزان کمک کند.»

فقر دانش آموز اذیتم می کند

شهرام ترابی هم یک معلم گیلانی است. او که هم طبیعت گردی می کند و هم معلمی. او در روزهای قبل از کرونا به روستاهای محروم گیلان سفر می کند و متوجه می شود که این روستاها دانش آموزانی دارند که محرومند. زمان کرونا هم برخی از این دانش آموزان از درس و مشق عقب مانده بودند. ترابی تصمیم می گیرد برای برخی از دانش آموزان تبلت بخرد. با صحبت با خیرین کمی پول جمع کرد و خودش هم بخشی از هزینه ها را تقبل کرد؛ «توانستم چند میلیون تومان جمع کنم. 6تبلت خریدم و به دانش آموزان با استعداد و محروم هدیه کردم. راستش به روستاهای محروم استان زیاد می روم. ما با جمعی از دوستان خیر برای دانش آموزان کفش و لباس و وسایل مختلف می بریم. این روزها بچه ها نیاز به گوشی هوشمند و تبلت دارند و حالا تمام تلاشم این است که این وسیله را در اختیار آنها قرار دهم.»

ترابی معلم ابتدایی پایه ششم است، او درباره وضعیت دانش آموزان منطقه می گوید: «استان گیلان روستاهای محرومی دارد که دانش آموزانش تغذیه خوبی ندارند. لباس و کفش مناسب ندارند و زندگی خیلی هایشان سخت است. این مسائل را که می بینم نمی توانم براحتی از روی آن عبور کنم فقر دانش آموزان برایم سخت است. برای همین از خیرین کمک می گیرم آنها هم انصافا خوب کمک کرده اند اما باز هم کم است.»

شادی دانش آموزان بهترین حس دنیا بود

حجت رشیدیان هم معلم بازنشسته ایلامی است. او 30 سال تمام به دانش آموزان شهرستان ایوان غرب درس داده است و آن طور که خودش می گوید این دانش آموزان در فقر و محرومیت بسیار به سر می برند. رشیدیان با اینکه 2 سال است که بازنشسته شده اما هنوز رابطه کاری اش را با دانش آموزان و همکارانش قطع نکرده، در همین ارتباط کاری متوجه می شود چند دانش آموز به خاطر نداشتن گوشی ترک تحصیل کرده اند.او تمام تلاشش را می کند تا بتواند دو تبلت برای این دانش آموزان بخرد: «یکی از این خانواده ها سه فرزند داشت که هر سه دانش آموز بودند و به خاطر نداشتن گوشی نتوانسته بودند در کلاس مجازی حاضر شوند و یک دانش آموز دیگر هم بود که خانواده اش درگیر مشکلات مالی بودند. حق این بچه ها نبود که از درس و مشق جا بمانند برای همین 2تبلت خریدم و به آنها هدیه کردم. وقتی دانش آموزان این تبلت ها را دیدند انگار کل دنیا را به آنها هدیه کردند. خوشحالی آنها بهترین حس دنیا بود.»

منبع: ایران