آیا منازعهای ۶۰ ساله به پایان میرسد؟
نوید پایان جنگ دو کره و توافقی برای صلح
یک هفته پیش از آغاز مذاکرات دو کره، خبر رسید که مقامات آمریکا و کره شمالی درباره توافقنامه صلح و پایان جنگ 60 ساله کره گفتوگو داشتهاند. آمریکا از کره شمالی میخواهد که برنامه موشکی خود را کنار بگذارد و در مقابل پیونگیانگ خواستار تضمینهایی امنیتی از جانب ایالات متحده است. خواستهای که حضور محدود ایالات متحده در شبه جزیره کره و حتی رزمایش میان کره جنوبی و آمریکا را تهدیدی علیه همسایه شمالی محسوب نمیکند.
اعتمادآنلاین| کره جنوبی روز چهارشنبه تأیید کرد که مذاکراتی میان مقامات آمریکا و کره شمالی درباره توافقنامهای برای صلح و پایان رسمی جنگ 60 ساله کره صورت گرفته است. بخشی از این فرایند تلاش ایالات متحده و متحد آن برای ایجاد مبنایی بوده تا کره شمالی راضی به خلأ سلاح هستهای شود. از طرف دیگر، روز جمعه اعلام شد که رهبر کره شمالی شرط عقب نشینی نظامیان آمریکایی مستقر در شبه جزیره کره را نیز کنار گذاشته است.
به گزارش گروه بینالملل اعتمادآنلاین ، چونگ ایو-یونگ، مشاور امنیت ملی مون جائه-این، رئیس جمهور کره جنوبی، گفت که موضوع توافقنامه صلح را هفته گذشته در واشنگتن با همتای آمریکایی خود، جان بولتون در میان گذاشته است. مقامات کره جنوبی اعلام کردند که برای رسیدن به یک توافق محتمل با کره شمالی گفتوگوهایی داشتهاند.
ماه گذشته، کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی به چونگ و یک مقام دیگر کره جنوبی گفت بود که پیونگیانگ در صورت اطمینان یافتن از امنیت این کشور تمایل دارد تا تسلیحات هستهای خود را کنار بگذارد. کره شمالی پیشتر نیز گفته بود توافقنامه صلح و عادیسازی روابط با ایالات متحده بخشی از تضمینهای امنیتی خواهد بود که این کشور در ازای رها کردن برنامه هستهای خواستار آن است.
نقش چین و ایالات متحده در توافقنامه صلح کره
جنگ کره سال 1953 با آتش بس پایان متوقف و پایان آن هیچ گاه به صورت رسمی اعلام نشد. چین طرف کره شمالی را گرفت و ایالات متحده طرف جنوبی. هر دو کشور به اضافه کره شمالی آتش بس را امضا کردند؛ کره جنوبی، در آن زمان از امضای آتش بس سر باز زد. بنابر این، و به تأیید مقامات کره جنوبی، رسیدن هر توافق صلحی مداخله واشنگتن و پکن را ضروری خواهد کرد.
شروط احتمالی توافق
به گفته برخی از تحلیلگران کره جنوبی، رهبران دو کره احتمالاً توافق خواهند کرد که تسلیحات و ارتشهای خود را از منطقه غیر نظامی به عرض 2.5 مایل عقبتر ببرند. این منطقه غیر نظامی به موجب پیمان آتش بس ایجاد شد و همچنان دو کره را از همدیگر جدا میکند. این منطقه، خلاف نامش، یکی از مسلحترین مناطق دنیاست. به رغم اینکه بر اساس پیمان آتش بس تنها حمل سلاحهای کمری و سبک مجاز است، هر دو طرف سلاحهای سنگین و پستهای نگهبانی مسلحی را داخل این منطقه ایجاد کردهاند.
پیشتر، از جمله شروط کره شمالی برای خلع سلاح هستهای عقبنشینی 28500 نظامی امریکا واقع در کره جنوبی بود. این خواسته با مخالفت قاطع واشنگتن و سئول مواجه شد. اما کیم جونگ اون به تازگی گفته است که کشورش تنها در صورتی میتواند با حضور نظامی آمریکا در جنوب کنار بیاید که هیچ تهدیدی متوجه کشورش نشود.
در سال 2000 و به دنبال سفر کیم دائه-جونگ، رئیس جمهور کره جنوبی به شمال، رهبر پیشین کره شمالی، کیم جونگ ایل به همتای جنوبی خود گفته بود: میتواند حضور نظامی آمریکا را به عنوان قدرت حافظ صلح در منطقه بپذیرد. این سخن را مقامات کره جنوبی حاضر در این جلسه نقل کردهاند. لی جونگ-سئوک، یکی از وزرای پیشین اتحاد دو کره معتقد است: «در صورتی که روابط میان کره شمالی و ایالات متحده بهبود پیدا کند، کره شمالی خواستار عقب نشینی ارتش آمریکا در ازای امضای توافقنامه صلح نخواهد بود».
احتمال عقبنشینی مقطعی
جان دلوری، استاد دانشگاه یونسئی، در سئول، معتقد است که پایان جنگ ضرورتاً به این معنا نیست که رهبر کره شمالی خواستار تخلیه نظامیان آمریکایی باشد. او معتقد است: «احتمال عقبنشینی مقطعی وجود دارد. توجه کنید این تلاشها در حالی انجام میشود که ایالات متحده و کره جنوبی در حال انجام عملیات مشترک نظامی هستند.»
هیوگ وایت، استراتژیست ارشد ارتش استرالیا که پیشتر در وزارت دفاع این کشور خدمت میکرد و اکنون استاد دانشگاه ملی استرالیاست میگوید: به نظر میرسد که کیم جونگ اون دست کم خواستار کاهش قابل توجه نظامیان [آمریکا] باشد. از نظر این کارشناس نظامی، یکی از نتایج ماهوی عقبنشینی نظامیان، کنارگذاشتن [قسمتی] از برنامه موشکی بین قارهای کره شمالی خواهد بود.
وایت معتقد است که چنین توافقی برای ترامپ و سیاست «اول آمریکا»ی او میتواند جذاب باشد. به این ترتیب اگر از این منظر بنگریم تضعیف برنامه موشکی کره شمالی به معنای از میان رفتن تهدید ایالات متحده است و از طرف دیگر کاهش حضور نظامیان آمریکا در شرق آسیا به معنای یک امتیاز خوب برای چین. با این حال باید دید آیا روند تحولات و فرایند مذاکرات آتش بس 60 ساله دو کره را به صلحی سازنده بدل خواهد کرد یا خیر.
دیدگاه تان را بنویسید