کیارستمی هیچ‌وقت به ساز ارگان خاصی نرقصید/ جایگاه عباس‌ کیارستمی در دنیای مدرن فوق‌العاده بود/ ظلمی که به کیارستمی شد عجیب و غریب بود

اعتمادآنلاین| سیف‌الله صمدیان کسی است که به قول خودش بیش از هر کس دیگری با عباس‌کیارستمی سفر رفته و وقت گذرانده است. در سالروز مرگ عباس کیارستمی با او به گفت‌وگو نشستیم. صمدیان معتقد است کیارستمی تنها کسی بود که واقعا خودش بود. به گفته او، هیچگاه کیارستمی به ساز ارگان یا سازمان خاصی نرقصید.

سیف‌الله صمدیان به اعتمادآنلاین گفت: « سال 1358 را به خوبی به یاد دارم. نورالدین زرین‌کلک گفت صمدیان، اگر می‌خواهی فیلم سوپرهشت «راه دراز رنج تا رستاخیز» را بخریم و بتوانیم به تو 47 هزارتومان بدهیم تا بتوانی اولین رنوی زندگیت را بخری باید بروی طبقه بالا و این قرارداد را به رئیس قسمت سینمایی کانون پرورش فکری بدهی تا امضا کند. رفتم بالا روبروی یک اتاق نیمه تاریک ایستادم و دیدم مردی در آنجا حضور دارد که عینک تیره‌ای به چشم دارد. به محض اینکه با او گفت‌گو کردم دیدم که چه دل روشنی دارد. آن مرد امضا کرد و این آشنایی تبدیل به یک دوستی سی ساله شد.»

صمدیان ادامه داد: «خوشحالم که می‌توانم درباره کیارستمی صحبت کنم. البته شرمنده هستم به این دلیل که هر جایی دعوت می‌شوم یا درباره هر چیزی که صحبت می کنم می‌خواهند که توضیحی هم در مورد « 76 دقیقه و 15 ثانیه با عباس کیارستمی» بدهم یا درباره رفاقتی که با او داشتم صحبت کنم. صحبت‌های من روح بزرگ کیارستمی را دور می‌کند. همواره فکر می‌کردم طی رابطه‌ای که با کیارستمی و طی سفرهایی که با او رفته‌ام شناخت خوبی از عباس آقا دارم اما واقعا این گونه نبود. فیلم من در 120 فستیوال دنیا نمایش داده شد. گاهی و در کشور‌هایی که کمتر شناخته شده هستند اتفاقاتی صورت می‌گرفت که غیر قابل باور بود. برای مثال مردم در آلبانی یا کشورهای اروپای شرقی نسبت به تصاویر عباس‌کیارستمی عکس‌العمل‌هایی نشان می‌دادند که برای شخص من که او را از نزدیک می شناختم غیر قابل باور بود. آنجا بود که تازه فهمیدم عباس کیارستمی کیست.»

صمدیان درباره درگذشت عباس‌کیارستمی گفت: «جایگاه عباس‌کیارستمی در دنیای مدرن فوق‌العاده بود. ظلمی که به کیارستمی شد عجیب و غریب بود. او توسط افرادی مورد آزار قرار گرفت. کیارستمی در بستر بیماری و با نامهربانی فراوان از این دنیا رفت. هنوز هم نمی‌دانیم چه بلایی سر او آوردند. فرق اصلی و راز ماندگاری کیارستمی شخص خودش بود. کیارستمی تنها کسی بود که واقعا خودش بود و نه چیز دیگری. تک بودن کیارستمی از جایی می‌آید که ما آن را گم کردیم. تنها فیلمسازی بود که اصل باورپذیری را در سینما رقم زد. او هیچ وقت زن ایرانی را با حجاب در اندرونی و فضای داخلی خانه به تصویر نکشید. او لباس بیرون را در داخل خانه به تصویر نمی‌کشید. »

صمدیان در انتها گفت: « خالق فیلم «شیرین» هیچگاه به ساز ارگان یا سازمان و شخص خاصی نرقصید. کاری که امروز به وفور از سوی دوستان مختلف دیده می‌شود. خدا را شکر همه به ساز عباس آقای ما رقصیدند. کیارستمی به حدی عاشق زندگی بود که غیر قابل باور بود. او در 24 ساعت 20 ساعت کار می‌کرد.»