پول‌های بی‌حساب و کتابی که موسسه اوج خرج فیلم‌ها می‌کند

تینا جلالی- پولشویی در سینما چه تعریفی دارد و فرقش با سرمایه‌گذاری‌های کلان چیست و چگونه باید تلاش کرد سرمایه‌گذاران به تولید فیلم در سینما رغبت پیدا کنند و اساسا بحث اشتغال در سینمای ایران چقدر اهمیت دارد ،  مهدی کوهیان حقوقدان نکاتی را در این مورد یاداوری کرده است. 

بخش هایی از این گفت‌وگو پیش روی شماست:

 

* قانون مبارزه با پولشویی می‌گوید: در ابتدا اصل بر صحت و اصالت معامله تجاری است و برای اینکه خلاف آن ثابت شود نیاز به ادله هست.

*   پولشویان برای شستن روی سیاه خود وارد امور شرافتمندانه می‌شوند و خود را پشت فعالیت‌های سالم پنهان می‌کنند.

*  به هیچ عنوان کتمان نمی‌کنم که ممکن است سرمایه‌ای از محل ارتکاب جرم وارد سینما شده باشد. اما درباره همه سینمای ایران این تعبیر صادق نیست.

*اکثریت سینماگران ما انسان‌های شریفی هستند که با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته‌اند و اینکه بگوییم اقتصاد سینما از راه پولشویی تامین می‌شود ظلم به اهالی سینما است.

* در چند سال اخیر به بسیاری از اهالی سینما تهمت زدند که آنها از طریق فساد مالی و پولشویی در سینما کار می‌کنند، دستمزد می‌گیرند و... این تهمت‌ها کاملا برنامه‌ریزی شده برای از بین بردن پایگاه اجتماعی آنها بود. در پاره‌ای موارد موفق هم شدند.

*درباره شهاب حسینی، ترانه علیدوستی و... چه حرف‌هایی زده شد، فقط برای اینکه پایگاه اجتماعی آنها را خراب کنند.

*آقای محمد امامی که متهم به تامین مالی سریال «شهرزاد» از محل صندوق ذخیره فرهنگیان بود از این اتهام تبرئه شد ولی دیگر برای تغییر و اعاده حیثیت از سینمای ایران دیر شده بود.

*سرمایه‌گذارانی که فعالیت فرهنگی-هنری می‌کنند از پرداخت مالیات معاف هستند برای اینکه سینمای ایران سوددهی بسیار پایینی دارد و گردش مالی آن زیاد نیست. 

  * این معافیت برای جذب سرمایه در سینما و تشویق سرمایه‌گذار به فعالیت در صنعت پرریسک سینما واجب و لازم است. اگر دقت کنید در شرایط فعلی اگر کسی آپارتمان بخرد چند وقت بعد سود خوبی می‌برد، اما در سینما سرمایه‌گذاری با ریسک‌هایی نظیر توقیف، ممیزی، سانسور و قاچاق مواجه می‌شود، هر اتفاقی که در کشور بیفتد، آسیبش متوجه سینما می‌شود.

  * برای عده‌ای سینما وسیله‌ای است برای ارتکاب جرم. چطور از ماشین برای حمل وسایل قاچاق استفاده می‌کنند از سینما هم برای رسیدن به منافع خود بهره می‌برند و می‌خواهند سینما را بدنام کنند.

*در سینما پول‌های بی‌حساب کتابی هست که چگونه خرج کردن آن برای صاحبان آن مهم نیست، مثل هزینه‌هایی که اوج می‌کند یا پلتفرم‌ها خرج می‌کنند. برخی سرمایه‌گذاران و صاحبان آثار یا به دنبال اهداف ایدئولوژیک هستند یا دوست دارند با بازیگران خاص و چهره عکس بگیرند و از این رو فارغ از اینکه عاقبت اقتصادی فیلم چه می‌شود، پول زیر پای برخی می‌ریزند.

* با وعده و وعید سرمایه‌گذاران را به سینما دعوت می‌کنند که فیلم صددرصد بازگشت مالی خواهد داشت و چه و چه .... اما برای فیلمی که 4 میلیارد ۵ سال پیش خرج شده فقط 15 میلیون درآمد حاصل شده است

 *  بعد از ساخته شدن اثر، سرمایه‌گذار عطای سینما را به لقایش می‌بخشد چون رفتار حرفه‌ای با سرمایه‌گذاران نمی‌شود. با وعده و وعید سرمایه‌گذاران را به سینما دعوت می‌کنند.

 *آیا در سالی که باید در جهت رفع موانع تولید گام برداشته می‌شد، مسوولان سینمایی در این راستا حرکت کردند یا محدودیت‌ها را بیشتر می‌کنند؟